Ingezonden persbericht
Persbericht
10 januari 2004
Missie naar Mars hoeft geen triljard te kosten
Nu president Bush op het punt staat een gedurfd nieuw Amerikaans ruimteprogramma aan te kondigen, met als doel een bemande missie naar Mars, duiken er weer allerlei mythes en misverstanden op die op zijn minst enige nuancering behoeven. Een expeditie naar Mars zou exorbitant duur zijn; een artikel van Associated Press noemt zelfs het bedrag van een triljard (duizend miljard) dollar. Voor de reis zou nieuwe exotische technologie ontwikkeld moeten worden. En een langdurig verblijf buiten de Aarde zou een onverantwoord grote psychische belasting voor de astronauten inhouden.
Veel van deze mythen zijn, ironisch genoeg, terug te voeren op het Space Exploration Initiative van George Bush senior uit 1989. De plannen die destijds gepresenteerd werden, gingen uit van bijna Star Trek-achtige technologie met een ontwikkelingstijd van dertig jaar en een prijskaartje van 450 miljard dollar. Inmiddels zijn we vijftien jaar verder; in die tijd is er wel het een en ander veranderd in het denken over interplanetaire reizen.
De Amerikaanse raketten- en vliegtuigbouwer Martin Marietta (tegenwoordig Lockheed Martin) ontwikkelde in 1990 onder leiding van Marspionier Robert Zubrin het Mars Direct-concept. Het plan, later door NASA grotendeels overgenomen, bespaart enorm op de kosten door gebruik te maken van op Mars aanwezige grondstoffen: uit de atmosfeer van de planeet kan brandstof gewonnen worden voor de terugreis. Travel light and live of the land ; met die filosofie zijn ook op Aarde de meest succesvolle ontdekkingsreizen ondernomen.
De laatste jaren is bovendien ontdekt dat de Marsbodem grote hoeveelheden waterijs bevat. Definitieve duidelijkheid daarover zal de Europese Mars Express binnenkort geven. Water is, buiten de Aarde, even waardevol als goud; uit waterijs kan immers behalve drinkwater ook waterstof en zuurstof gewonnen worden
Vaak wordt gewezen op de schadelijke gevolgen van langdurige gewichtloosheid voor het menselijk lichaam. Maar op Mars is zwaartekracht; weliswaar slechts een derde van wat we op Aarde gewend zijn, maar genoeg om te zorgen voor het gevoel van onder en boven waar de menselijke lichaamsfuncties behoefte aan hebben. En tijdens de reis kan kunstmatige zwaartekracht opgewekt worden door het bemanningsverblijf en een contragewicht te verbinden door een lange kabel en het geheel rond te laten draaien. Dat is geen futuristische
technologie: een ieder kan het principe in werking zien als wasgoed tegen de binnenzijde van de wasmachine gedrukt wordt. Het Nederlandse bedrijf Delta-Utec heeft gedetailleerde plannen om met het concept te experimenteren.
Het Mars Direct-plan gaat verder uit van een simpel principe: als je naar Mars wilt gaan, ga dan naar Mars. Dat klinkt als een open deur, maar het Space Exploration Initiative van Bush senior behelsde een dure, riskante en tijdrovende omweg langs een groot internationaal ruimtestation en een maanbasis. De ontwikkelingskosten voor Mars Direct worden daarom geschat op slechts 30 miljard dollar, met 2 miljard voor elke volgende tweejaarlijkse missie. NASA denkt ongeveer 55 miljard nodig te hebben voor haar Mars Semi Direct , dat is maar een derde van wat de Irak-oorlog tot aan de val van Bagdad kostte.
Bij uitvoering van het Mars Direct-plan zouden de astronauten twee-en-half jaar van huis zijn. De heen- en terugreis duren, net als bij onbemande sondes als Spirit en Mars Express zes a zeven maanden. De bemanning zou anderhalf jaar op Mars blijven, tot de Aarde in haar baan om de zon weer in een gunstige positie is voor de terugreis. Op die manier zou een expeditie wetenschappelijk zinvol zijn en meer inhouden dan het plaatsen van een vlag en het maken van een paar foto s.
In veel commentaren wordt die duur van de reis naar Mars als een probleem gezien. Maar in het verleden zijn wel extremere expedities ondernomen. De ontdekkingsreizigers uit vroeger eeuwen waren vaak langer onderweg naar onbekende oorden; onderweg overleed een groot deel van de bemanning aan scheurbuik en andere gevaren. De Marsreizigers hebben, in tegenstelling tot Columbus, Tasman en Magelhaen, een goed beeld van wat hen bij aankomst te wachten staat. Bovendien hebben ze dagelijks contact met het thuisfront. De Aarde zal zelfs, gedurende een groot deel van de expeditie, goed zichtbaar zijn aan de hemel als een heldere blauwe ster.
Natuurlijk, een reis naar Mars is geen boottochtje naar Terschelling. De eerste interplanetaire bemande missie is niet zonder gevaren. Maar dit soort ondernemingen zijn nuttig, juist omdat ze moeilijk zijn en niet omdat ze makkelijk zijn. Door erop uit te gaan kom je uiteindelijk toch verder dan door thuis op de bank te blijven zitten. Ruimtevaart, het verkennen van het grote geheel waar we deel van zijn, kan de mensheid op zowel de korte als de lange termijn alleen maar voordeel opleveren
Dat George W. Bush niet door iedereen even serieus genomen wordt, heeft zijn oorzaken. Zijn plannen voor een nieuw elan voor Amerika s ruimtevaartprogramma verdienen het echter een beter lot beschoren te zijn dan het Space Exploration Initiative van zijn vader.
---
De Mars Society is een internationale publieke ruimtevaartorganisatie met afdelingen over de hele wereld en zo n 7.000 leden. Zij werd in augustus 1998 opgericht met het hoofdkwartier in Boulder, Colorado in de VS. De Stichting Mars Society Nederland is een van de afdelingen. Doel is bemand onderzoek van Mars, en uiteindelijk bewoning van Mars.
De Mars Society houdt zich intensief bezig met de voorbereidingen voor het stationeren van mensen op Mars. Zij heeft hiervoor ondermeer 2 Mars Research Stations of Habitats in bedrijf in Mars-analoge gebieden hier op Aarde. Het Flashline-Mars Arctic Research Station (F-MARS) sinds 2000 in de Haughton Krater, een inslagkrater, in het Canadese poolgebied. Het Mars Desert Research Station (MDRS) in de woestijn van Utah, in een sedimentsgebied vergelijkbaar met de Gusev Krater op Mars waar de rover Spirit net geland is. Het European Mars Analogue Research Station (Euro-MARS) zal dit jaar in Europa in gebruik worden genomen in samenwerking met de andere Europese vestigingen van de Mars Society.
Per ruimtemissie zal er ander half jaar onderzoek op de Rode Planeet worden verricht. In deze habitats wordt het wonen en werken van de Marsonauten op Mars gedurende die 1 ½ jaar gesimuleerd door telkens wisselende groepen van test-astronauten. Zowel NASA als ESA zien veel nut in de ideeën van de Mars Society en leveren hun steun aan projecten van de Mars Society. In de Habitats worden instrumenten voor hen getest. Zo is een prototype van de marsrover Spirit in F-MARS getest enkele jaren geleden, maar ook camera s die op de Marssatelliet Mars Odyssey zitten zijn getest in habitats van de Mars Society.
Voor de inrichting van de Euro-MARS leverde de Nederlandse architect Frans Blok een belangrijke bijdrage. Samen met Europese collega architecten en andere deskundigen verfijnt hij de inrichting van de Hab. Zomer 2004 wordt de Euro-MARS hab in gebruik genomen op een marsanaloge jonge lavastroom op IJsland. De buitenkant van de Hab is in de VS gebouwd. De Hab heeft in 2002 een aantal maanden tentoongesteld gestaan bij het Adler Planetarium te Chicago, waar een half miljoen mensen hem bezochten. Ook het MDRS werd voor zijn in gebruik name in Utah maandenlang tentoongesteld op Cape Canaveral en trok daar drommen belangstellenden.
De Europese Hab richt zich op een zo realistisch mogelijke inrichting van een optimale woon- en werkruimte. De vele aspecten van het reizen naar en het leven op Mars worden zo natuurgetrouw mogelijk gesimuleerd. Zo wordt in de Euro-MARS habitat de impact gemeten op de mens van het voor lange tijd afgesneden zijn van de thuiswereld. Uitrustingen worden getest en EVA s (Extra Vehicular Activities) worden gesimuleerd om de performance van de Marsonauten op Mars te verbeteren. De realistische woon/werk indeling over 3 verdiepingen is het verschil van deze Hab met de twee reeds operationele Mars Society habitats.
Omdat de beslissing voor een bemande missie een politieke keuze is, wordt momenteel door de Mars Society in de VS een felle, en ook succesvolle, campagne gevoerd om senaatskandidaten en presidentskandidaten te overtuigen van het nut van een bemande missie. Dr. Robert Zubrin sprak onlangs op hun uitnodiging voor Science Commissie van de US Senate tijdens de Senate Hearing on the Future of NASA . De Senaatsleden waren zeer geïnteresseerd en reageerden met enthousiasme op de toekomst die Dr. Zubrin schetste voor NASA.
Mars heeft wellicht leven gedragen en het kan in ieder geval leven dragen van ons mensen. De Mars Society is van mening, dat wij, mensen, op dit moment letterlijk op de drempel van de Ruimte staan. Om uit onze Aardse wieg te stappen is er niet meer nodig dan de wil en de moed om als mens de Ruimte in te gaan. Mars is daarbij de logische eerste stap.
- Voor een uitgebreid overzicht over Mars
- The Case for Mars , door Robert Zubrin.
- uitleg van het Mars Direct Plan
- projecten van de Mars Society
- voor het hoofdkantoor van de Mars Society:
- Dr. Robert Zubrin spreekt in de Senate Hearing on the Future of NASA:
Een dag op Mars (Sol wordt dat genoemd) heeft 24 uur, 39 minuten en 35 seconden
- National Geographic Magazine:
- voor beelden van Mars zie de website van Kees Veenenbos
Kees Veenenbos is een gewaardeerde collega binnen de Mars Society
- Op de NASA site wordt er gelinkt naar de site van Kees Veenenbos http://ltpwww.gsfc.nasa.gov/tharsis/other_links.html
De site van Veenenbos wordt hier door de NASA aangeduid met de tekst:
Ingezonden persbericht