Artsen zonder Grenzen
Nog altijd geen aidsremmers voor HIV/aidspatiënten op platteland
Zambia
woensdag 28 januari 2004
Artsen zonder Grenzen (AzG) verstrekt vanaf vandaag gratis aidsremmers
aan HIV/aidspatiënten in het door armoede geteisterde district
Nchelenge in het noordoosten van Zambia.
Het is een schande dat de Zambiaanse regering de hulpverlening op het
gebied van HIV/aids voornamelijk richt op stedelijke gebieden, terwijl
honderdduizenden HIV/aidspatiënten op het platteland nog steeds
verstoken blijven van deze levensreddende medicijnen. vertelt Joke van
Peteghem, hoofd van de AzG-missie in Zambia. Dag in dag uit bezoeken
onze teams dorpen en zien hoe de samenleving er uiteen valt als gevolg
van HIV/aids. Daarom is het cruciaal dat behandeling van HIV/Aids hier
snel en massaal van start gaat. Gerekend in aantallen patiënten kan
AzG maar een fractie van de hulpbehoevenden helpen. Maar door te
bewijzen dat behandeling met aids-remmers in plattelandsgemeenschappen
wel degelijk mogelijk is, hopen we andere partijen - zoals de VN,
non-gouvernementele organisaties, donorlanden en de Zambiaanse
regering zo ver te krijgen dat zij hun activiteiten op dit gebied
intensiveren, aldus van Peteghem.
De Wereldgezondheidsorganisatie verwacht dat op het platteland van
Zambia in 2004 één op de vijf mensen besmet zal zijn met het
HIV-virus. Armoede, analfabetisme, ondervoeding en onvoldoende
medische zorg zorgen voor een snelle verspreiding van de ziekte.
Bovendien vergroot de sociale controle, die kenmerkend is voor het
leven in kleine gemeenschappen, de negatieve effecten van
stigmatisering. Hierdoor zijn mensen minder snel geneigd te vertellen
dat ze seropositief zijn en zullen dus ook minder snel hulp zoeken.
Door behandeling met aidsremmers kunnen patiënten een stuk gezonder
worden en een zo normaal mogelijk leven leiden: zij kunnen weer werken
en voor hun gezin zorgen. Door het lanceren van behandelprogrammas
verandert bovendien het beeld van HIV/aids als doodvonnis in het besef
dat aids-patiënten een normaal leven kunnen leiden.
In het door armoede geteisterde district Nchelenge zijn, net als in
grote delen van Afrika, tot dusver nauwelijks effectieve maatregelen
genomen om de verspreiding van HIV/aids tegen te gaan. Hierdoor is
naar schatting één op de vier personen besmet. Niet alleen de beperkte
reikwijdte van de overheidsprogrammas in de ziekenhuizen van de steden
is een belemmerende factor, maar ook de afstanden tussen patiënten en
de gezondheidscentra en het feit dat medicijnen 40.000 kwacha (9
Amerikaanse dollar) per maand moeten kosten. Hierdoor wordt de toegang
tot levensreddende aidsbehandelingen voor mensen in arme
plattelandsgebieden ernstig bemoeilijkt. Vaak hebben de boeren
helemaal geen inkomen en is het al een enorm probleem om hun gezin van
voedsel te voorzien. 40.000 kwacha opzij leggen voor medicijnen is
volstrekt uit den boze, vertelt van Peteghem.
Sinds 2002 geeft AzG medische zorg aan HIV/aidspatiënten in Nchelenge.
Ongeveer tweederde van de 350 patiënten die momenteel onder
behandeling zijn, komen in aanmerking voor antiretrovirale therapie.
Aan het eind van 2005 hoopt AzG 400 patiënten met ARV te behandelen en
daarmee aan te tonen dat er geen excuus meer is om de Zambiaanse
bevolking op het platteland van behandeling uit te sluiten.
---