PERSBERICHT - 2004-02-04
Eerste Nederlandstalige expeditiecruise terug op Vuurland
Antarctica maakte 48 nieuwe Nederlandse ambassadeurs
De eerste Nederlandstalige expeditiecruise door het Zuidpoolgebied is
begin deze week weer veilig aangekomen op haar uitgangsbasis, de haven
van Ushuaia op Vuurland in het diepe zuiden van Argentinië. Directeur
Joost Tania van de jubilerende reisorganisatie Thika Travel stuurde
vanaf het expeditieschip, de Professor Molchanov, een laatste verslag
en foto's.
"Bultruggen op 2 uur", roept
Rinie, onze expeditieleider, over de radio. Alle hoofden draaien
direct die richting op en de harten bonzen in onze keel. Door de
verrekijker ontwaren we twee volwassen dieren, die met een bijna
Zwitserse regelmaat hun rugvinnen boven het wateroppervlak krommen en
dan als afscheid hun zwart-witte staarten tonen.
We krijgen de "opdracht" ons als een haas om te kleden en binnen 10
minuten liggen onze 5 zodiacs in het water. Rinie leidt de rubberboten
naar de plek waar we de spuitgaten herhaaldelijk boven zien komen.
Wat een sensatie
Langzaam aan kruipen we dichterbij, totdat op zo'n tien tot vijftien
meter van onze zodiac één van de bultrug walvissen zich in volle
glorie laat zien, afgesloten door het 'flashen' met zijn van pokken
voorziene staart (foto). En dit spelletje gaat ruim een half uur zo
door. WAT EEN SENSATIE!
Voordeel van de digitale fotografie is dat we hier 's avonds direct
volop van kunnen nagenieten. Op onze laptop kunnen we de resultaten
van die middag weer terughalen. Dit is echter niet het enige wat we
kunnen terugzien. Even indrukwekkend was het volvette
zeeolifantsmannetje dat zich in volle glorie aan zijn wijfjes kwam
tonen. Tonnen vet schijnen hier volop ´en vogue´ te zijn, al luieren
de dames weer heel snel verder. Uit volle borst gapend en dan weer
loom achterover vallend.
Volstrekt niet geïnteresseerd in wat er om hen heen gebeurt en dat is
veel. Laag over het water aanscherende blauwoogaalscholvers, die hun
versgevangen vis weer ophoesten voor hun krijsende jongen op het nest,
waggelende pinguïns die voortdurend plat op hun gezicht vallen in de
sneeuw en dan weer lustig op hun buik voortpeddelen alsof er niets aan
de hand is, of regelmatig uit de lucht vallende skua's en stormvogels
die hun kansen op een lekker hapje trachten te grijpen.
Vele hoogtepunten
Tijdens onze Antarctica expeditiecruise genieten we volop van de vele
hoogtepunten. Weer geland op het vaste land van het zevende continent,
klautert vrijwel de gehele groep achter de maar half in gebruik zijnde
Argentijnse basis, el Almirante Brown, de sneeuwhelling omhoog.
Het uitzicht over Paradise Bay is echt adembenemend. Na wat grapjes
over en weer, verzinkt een ieder - als per afspraak - in zijn eigen
stilte om dit majestueuze landschap met zijn schier eindeloze
ijsvelden, gletsjers, ijsbergen in de baai en vooral rust, op zich in
te laten werken.
Een donderklap verbreekt die stilte: een enorm stuk van de gletsjer
aan de andere kant van de baai breekt af en veroorzaakt een fikse
vloedgolf. Het is duidelijk dat de natuur hier regeert.
Glijbaan
Vanaf ons hoge standpunt komen we gemakkelijker beneden dan boven,
door ons - net als onze pinguïnvriendjes - de sneeuwhelling af te
laten glijden. Gaat het bij de eerste waaghals nog wat stroef, al snel
is de glijbaan goed ingewerkt en stuift de een na de ander de helling
af.
Leeftijd speelt hier geen rol al zijn het de jongeren in de groep die
het niet bij één afdaling laten....
Op verschillende momenten tijdens onze expeditiecruise, varen we met
onze zodiacs tussen de soms enorme ijsbergen. Met de uitgebreide
lezing over het ontstaan en de levensloop van deze ijsmassa´s in ons
achterhoofd, varen we bij Cuverville Island door een zogenaamd kerkhof
van ijsbergen door. Hier lopen de drijvende ijsbergen aan de grond en
ondergaan ze de tand des tijds.
Natuurfenomeen
De intrigerende vormen en sculpturen die de wind, de stromingen en de
zon hebben gevormd, hebben we al in eerdere berichten beschreven. Toch
blijft het een onvoorstelbaar natuurfenomeen. Als we dan op de wat
kleinere ijsschotsen regelmatig Weddell robben, krabeters of de
indrukwekkende zeeluipaarden zien luieren, die zich tot op 10m afstand
laten benaderen en doodkalm fotograferen, is het genot optimaal.
Port Lockroy (foto links) is een
favoriete stop bij onze expeditiestaf. En terecht. Want ook hier
hebben de Britten weer een herkenbaar staaltje afgeleverd. Nadat deze
voormalige wetenschappelijke basis in de zestiger jaren "overbodig"
werd door de opening van andere onderzoeksstations, lag hij er
decennia lang verlaten bij.
Daar kwam verandering in toen de British Antarctic Historical Trust,
onder bezielende leiding van bergbeklimmer / Antarctica veteraan en
selfmade historicus David Burkitt, Port Lockroy compleet in ere
restaureerde. Alle achtergelaten rotzooi werd opgeruimd en de houten
gebouwtjes werden compleet in hun oorspronkelijke staat teruggebracht.
Herinnering
De oude artefacts herinneren aan het harde bestaan van de Antarctische
pioniers al geven ze nu een vertederend gevoel als je rondloopt in wat
feitelijk een museumpje is geworden. Ze ontvangen geen geldelijke
steun en financieren het onderhoud met de verkoop in het kleine
winkeltje. De prachtige postzegelseries, stickers, poloshirts,
emblemen met afbeeldingen van heroïsche momenten in de rijke Britse
Antarctische geschiedenis vinden gretig aftrek en met name haar
functie als zuidelijkste postkantoortje wordt druk gebruikt.
Dat moderne tijd en geschiedenis hier samen komen blijkt uit het
verhaal van de man die nu het winkeltje runt: hij is hier voor 3 1/2
maand gestationeerd als informaticus om alle communicatiesystemen per
satelliet aan elkaar te koppelen en beheert deze officiële Antarctic
Historical Site als hobby er tussendoor. Ik ben verbaasd te horen dat
het "hoofdpostkantoor" op de Falklands dit jaar alleen al zo'n 45.000
ansichtkaarten met postzegel en stempels van Antarctica heeft
verwerkt... Het aantal kaarten dat door onze groep wordt verstuurd
trekt dat gemiddelde al weer fors verder omhoog.
Volop zon
Buiten de gebouwtjes is de zon volop gaan schijnen en komen de goed
onderhouden gebouwen prachtig uit tegen de achtergrond van Mount
Luigi. Onverstoord door onze aanwezigheid en voorzichtige bewegingen
zorgen de ezelspinguïns voor hun kuikens. Sommige hebben hun nesten
zelfs op slechts een meter van de loopplank naar de hutten opgebouwd
uit kleine steentjes. Onvoorstelbaar dat ze niet verstoord worden door
de menselijke aanwezigheid.
Uitgebreid onderzoek op deze basis heeft opgeleverd dat de impact van
het gecontroleerde toerisme onder het regime van de IAATO
(International Association of Antarctica Tour Operators), waar Thika
Travel ook lid van is, geen noemenswaardige invloed heeft op de
broedsuccessen van de uitgestrekte pinguïnkolonies op het Antarctische
schiereiland. De sneeuwhoeveelheid en de stand van het krill, het
basisvoedsel voor veel Antarctisch wildlife is van veel groter belang.
Unieke ervaring
En zo wil deze hechte groep het graag houden, want het is duidelijk
dat deze uiterst succesvolle eerste volledig Nederlandstalige
Antarctica expeditiecruise, 48 nieuwe en enthousiaste ambassadeurs
voor dit nog zo onaangetaste continent heeft voortgebracht. Allen
willen ze ernaar streven dit voor ons verre nageslacht zo te houden.
Antarctica is en blijft een unieke ervaring bieden, die je het beste
zelf kunt ondergaan, op een goede wijze waarmee ook de invloed van het
toerisme beheersbaar blijft!
Door Joost Tania a/b ms Prof. Molchanov
Meer informatie: www. thikatravel.nl