Ingezonden persbericht


Antwoorden op kamervragen van het Kamerlid Rouvoet over de regeling voor het persoonsgebonden budget (pgb) (2030406030).


1.
Is het waar dat in de nieuwe regeling voor het persoonsgebonden budget (pgb) slechts 5 euro per dag wordt vergoed voor vervoer op medische indicatie? Hoeveel was dit in de oude regeling?


1.
Wanneer een cliënt geïndiceerd is voor ondersteunende of activerende begeleiding in dagdelen en daarbij een medische noodzaak voor vervoer is vastgesteld, wordt in de nieuwe regeling voor het persoonsgebonden budget (pgb) het vervoer voor 5 per dagdeel (en dus niet per dag) in het budget meegefinancierd. Dit geldt voor de klassen A t/m E (= 1 tot 5 dagdelen). Voor klasse F (=6 dagdelen) wordt een totale bijtelling van 20 euro gerekend, de klassen G t/m I (7 tot 9 dagdelen) kennen een bijtelling van 25.

In de regelingen pgb oude stijl was het niet mogelijk de vervoerskosten van de budgethouder uit de trekkingsrechten van het pgb te betalen. Vervoer viel niet op die wijze onder de oude sectorspecifieke aanspraken. Hierop bestond echter een uitzondering, namelijk als de budgethouder een zorgcontract heeft afgesloten met een dagverblijf voor verstandelijk gehandicapten. In dat geval kan het vervoer van en naar dat dagverblijf uit de trekkingsrechten van het pgb betaald worden, indien voldaan wordt aan de volgende twee voorwaarden:

1. Het vervoer moet georganiseerd zijn door het dagverblijf en
2. de prijs van het vervoer ­ al dan niet verwerkt in de prijs van het verblijf ­ moet op de factuur van het dagverblijf in rekening zijn gebracht.


2.
Vindt u dat dit bedrag in verhouding staat tot de werkelijke kosten van vervoer, welke al gauw vier keer zo hoog liggen?


2.
Het bedrag van 5 per dagdeel moet gezien worden als een bijtelling voor vervoer op het budget voor ondersteunende of activerende begeleiding in dagdelen en niet als een vergoeding van vervoerskosten. Het bedrag dat binnen het budget aan vervoer besteed kan worden, is niet gelimiteerd. Budgethouders kunnen geheel naar eigen inzicht het vervoer regelen, dat wil zeggen door wie, wanneer, hoe en tegen welke prijs.


3.
Klopt het dat wie het vervoer via een `in natura'-regeling aanvraagt, de kosten wel volledig vergoed krijgt? Zo ja, deelt u de mening dat dit strijdig is met het stimuleren van eigen initiatief en gelijke toegang voor pgb-houders en in natura-cliënten tot voorzieningen?

3.
De financiering van de vervoerskosten bij zorg in natura-cliënten die een medische indicatie hebben voor vervoer, is geheel anders geregeld dan bij het pgb. Bij zorg in natura kan het zorgkantoor met een instelling voor cliënten die een medische indicatie hebben voor vervoer een toeslag voor vervoerskosten met de zorginstelling afspreken. De aanvaardbare kosten voor vervoer kunnen worden gevormd door het maken van een prijs- en volumeafspraak over toeslagen, zoals vermeld in de "Beleidsregel extramurale zorg" van het College Tarieven Gezondheidszorg (CTG) (Beleidsregel II-623/III-802). Daarin worden afhankelijk van de dagactiviteit per doelgroep verschillende toeslagen voor vervoer gehanteerd, die voor de daarin onderscheidene dagactiviteiten kunnen variëren van 9,70 tot 19,40 per (aanwezigheids)dag (en niet per dagdeel).

Gelijk aan de zorg in natura is in het pgb nieuwe stijl geregeld, dat daar waar sprake is van zorg gedurende een dagdeel het daartoe medisch noodzakelijke vervoer wordt meegefinancierd bij de instellingen. Voorop staat dat het pgb een alternatief is voor zorg in natura en geen alternatieve bekostiging van zorg in natura.


4.
Is het waar dat voor sommige instellingen ook de in natura-vergoeding voor vervoer van meervoudig complex gehandicapte kinderen ontoereikend is, zodat ouders de kosten geheel zelf moeten dragen?

4.
Zoals al geantwoord op vraag 3. kunnen instellingen via de "Beleidsregel extramurale zorg" van het CTG een budget krijgen voor de vervoerskosten van cliënten, die een medische indicatie hebben voor vervoer. Het vervoer is de verantwoordelijkheid van de instelling. De instellingen (dus niet de client zelf) krijgen de normbedragen voor 100% vergoed. De werkelijke vervoerskosten die uitstijgen boven de normatieve vervoerskosten kunnen voor 75% nagecalculeerd worden.


5.
Is de trend dat steeds meer pgb-houders zich genoodzaakt zien over te stappen naar in natura-zorg wegens ontoereikende vergoedingen?

5.
Allereerst merk ik op dat het pgb geen vergoeding is, maar een persoonsgebonden budgetfinanciering die zorgvragers de mogelijkheid biedt naar eigen inzicht en behoefte de geïndiceerde zorg zelf in te kopen. Mij hebben geen signalen bereikt dat steeds meer pgb- houders zich genoodzaakt zien over te stappen naar zorg in natura, omdat het toegekende budget niet toereikend is voor de inkoop van de geïndiceerde zorg. Volgens de gegevens van het College voor zorgverzekeringen is sinds de invoering van het pgb nieuwe stijl per 1 april 2003 het aantal budgethouders per 1 november 2003 met 10.358 gegroeid. Los daarvan zijn zorgvragers niet verplicht om voor een pgb te kiezen. Budgethouders kunnen altijd om wat voor reden dan ook overstappen naar zorg in natura.


6.
Wat wilt u eraan doen om te voorkomen dat pgb-houders zich genoodzaakt zien over te stappen naar in natura-zorg wegens ontoereikende vergoedingen?

6.
Gelet op mijn antwoord op vraag 5 en een onverminderd sterke groei van het aantal budgethouders zie ik geen aanleiding om de pgb-regeling te wijzigen.


---- --