STICHTING VREDESEDUCATIE

NSB taboe doorbroken

De geschiedenis van Fort De Bilt als interneringskamp voor NSB vrouwen is bij velen onbekend. Maar degenen die er opgesloten zaten, hebben nog regelmatig last van het verzwegen verleden. Meer dan 1000 vrouwen werden er na de Tweede Wereldoorlog opgesloten. Ze werden uit hun gezin gehaald en hun kinderen werden ondergebracht in tehuizen. Voor velen is dat nog steeds traumatisch en niet bespreekbaar. Kinderen en kleinkinderen zijn nog vaak onwetend van dit stuk familiegeschiedenis.

De dertigjarige Rie Hijink-Rijnders kreeg de dagelijkse leiding op Fort De Bilt. Zij moest zich zien te redden met de vrouwen in zeer gebrekkige omstandigheden zonder voldoende zeep, medicijnen en gezond voedsel. Daarbij kwam de enorme dagelijkse verveling. De 87-jarige oud-commandante wil er nu over praten. Ze vertelt over de veranderingen die in de loop van de maanden het lot van de vrouwen iets deed verbeteren. De vrouwen werden te werk gesteld, mochten een keer hun kinderen bezoeken, konden de kerkdienst op het kamp bijwonen en er werd zelfs een opera ingestudeerd en uitgevoerd. Op 4 mei 1946 was er een dodenherdenking. Iedereen herdacht in stilte.

Bij de Stichting Vredeseducatie is een boekje verschenen gebaseerd op gesprekken met mevrouw Hijink-Rijnders, aangevuld met informatie uit het Gemeente Archief Utrecht en een dertigtal unieke historische opnamen.
Met deze brochure wordt het taboe bespreekbaar gemaakt en wordt aan verzoening een impuls gegeven. Daarvoor is nodig dat het verhaal wordt verteld en gelezen. Om het verdriet en de vernederingen, toegebracht als dader en ondergaan als slachtoffer te verwerken.