Socialistische Partij
Reisverslag SP-delegatie in Irak, april 2004
Donderdag 15 april 2004
Het gaat hier niet goed
Vandaag meldt Al Jazeera dat Osama Bin Laden een vredesverdrag aan
Europa aanbiedt als we hem zijn gang laten gaan met zijn heilige
oorlog tegen het terrorisme. Een Italiaanse gijzelaar wordt
doodgeschoten om meer pressie op de Italianen te zetten hun troepen
terug te trekken. In Japan hebben de gegijzelde landgenoten zoveel
indruk gemaakt dat de regering in Tokio onder sterke druk komt de
Japanse troepen weg te halen. Andere landen halen hun mensen al weg.
Irak lijkt besmet gebied te zijn geworden voor buitenlanders. Dat past
in Bin Laden's strijdplan denken we: Irak moet het slagveld worden
waar de islamitische terroristen de geïsoleerde satan Amerika te lijf
kunnen. Dat het allemaal zo snel gaat had Bin Laden in de verste verte
niet durven dromen toen hij bevel gaf de Twin Towers omver te vliegen.
Vandaag meldt hij trots hoe succesvol zijn strijdplan is geweest - van
de gruwelijke negende September in Amerika tot vandaag hier in Irak.
En vanuit zijn optiek kun je hem niet eens ongelijk geven. Hij heeft
nu zijn arena om de Amerikanen te bevechten en een reeks
chantagemiddelen om de rest van de wereld afzijdig te houden.
En ondertussen zuchten de mensen hier in Irak. Eindelijk verlost van
een verschrikkelijke dictatuur en nu in plaats van rust en vrede de
onheilsplek voor een (schijn)heilige oorlog van losgeslagen
fundamentalisten tegen 's werelds enige supermacht, die zich als
altijd vastklampt aan de slogan `Failure is not an option.'
Wij hebben er ook last van, van de terroristische zelfverzekerdheid en
de Amerikaanse onmacht. We mogen vandaag niet naar Mosoel, omdat
terroristische cellen daar de laatste dagen het leven verpesten. Niet
zozeer Al Qaida, maar aanverwante sektes hebben het daar op
buitenlanders gemunt. Na de val van Saddam lijken alle
fundamentalistische terroristen een kaartje Bagdad te hebben gekocht
om hun slag te slaan. Bagdad zelf zit nu ook definitief voor ons op
slot, vanwege steeds oplaaiend geweld tussen kleine strijdgroepen en
de Amerikanen.
Daartussen modderen ook nog eens de aanhangers van het gevallen
Baath-regime. Instalibiliteit is voor hen de noodzakelijke voorwaarde
om wellicht nog een deel van hun oude macht te kunnen heroveren, als
het moet in bondgenootschap met fundamentalisten, die hier nooit veel
voorstelden maar nu de dienst proberen uit te maken. Ook de Iraanse
ayatollahs doen hun best via pionnen als Al-Sadr om de zaak te
verzieken. Tel daar nog bij op de onzichtbare tengels die zich uit
andere buurlanden richting Irak uitstrekken en je beseft dat hier
pogingen worden ondernomen om dit land geen toekomst te gunnen.
Gelukkig zijn de Iraki's met wie wij afspraken hebben, erg creatief.
Als de berg niet naar Mohammed komt, komt Mohammed naar de berg. Dus
ontvangen we deze dagen op veiliger plekken de mensen met wie we een
afspraak hadden in Bagdad en Mosoel. Zo krijgen wij toch alle
informatie waarnaar we op deze fact finding mission op zoek zijn.
Behalve informatie uit Zuid-Irak waar de Nederlandse troepen gelegerd
zijn. Nu we over land niet naar Samawah mogen, zou door de lucht de
enige optie zijn. Luchtvaartlijnen werken hier niet dus zou het leger
het creatief moeten oplossen. Vooralsnog lijken ze die oplossing niet
te kunnen vinden. Ook voor hen is veiligheid natuurlijk prioriteit
nummer een, allicht. Maar het blijft bizar dat in bezet Irak met een
enorme massa aan Amerikaanse militairen en ondersteuning uit tal van
andere landen, niet eens een klein transport gerealiseerd en
gegarandeerd kan worden. Wie is hier de baas in dit land, verzucht je
dan? De Amerikanen en de rest raken steeds dieper in een moeras, zo
lijkt het ons.
Het is voor ons een zoveelste bewijs dat het Amerikaanse
bezettingsconcept niet werkt. We geloven niet dat dat komt omdat ze
het niet willen, maar omdat ze het niet kunnen. Hun aanwezigheid trekt
terroristen aan als stroop vliegen. De terroristen vinden het geweldig
als ze slaags raken met De Vijand, hoe meer hoe beter. Als Irak voor
de Iraki's was, had Bin Laden hier niks te halen. Als we willen dat er
stabiliteit in Irak komt moet het bezettingsconcept heel snel van
tafel. Wederopbouw moet gebeuren onder leiding van de Iraakse
bevolking zelf en met hulp van de internationale gemeenschap. Als dat
niet gebeurt valt te vrezen na de dictator Saddam Hoessein de
terrorist Bin Laden ervoor gaat zorgen dat de mensen hier nog jaren
niet in vrede kunnen leven. En dat is een regelrechte ramp. Ze hebben
het onderhand wel gehad, deze arme mensen.
We zijn aangedaan dat zoveel mensen in Nederland zich over ons zorgen
maken maar dat hoeft echt niet. Wij worden uitmuntend begeleid en
beschermd. Zorgen moeten we ons samen maken over het volk van Irak. We
waren zojuist op de plek waar op een februari j.l. tientallen mensen
slachtoffer warden van een terroristische zelfmoordaanslag. Het bloed
en de stukken vlees zijn er nu van de muren gehaald en stucadoors
werken hard om alles weer te fatsoeneren. Eerder zagen we massagraven
van mensen die door Saddam Hoessein's troepen vermoord waren. We
kwamen in gebouwen die vroeger martelkamers van het regime waren. We
waren in Halabja, waar met hulp van Westerse firma's gifbommen
duizenden mensen uitmoordden, terwijl Saddam zijn thee dronk.
We zien velden die bezaaid zijn met mijnen en nog dagelijks
slachtoffers eisen. Door de laatste oorlog is het land ook nog bezaaid
met niet ontploft wapentuig dat blijft doden. De televisie toont
wapenopslagplaatsen die tot de nok toe vol liggen. De meeste van die
plekken zijn niet gevonden en worden gebruikt door alles en nog wat
dat wil vechten op Iraakse grond. Logisch dat we zoveel mensen tegen
komen die verschrikkelijk bang zijn dat de ellende niet ophoudt maar
doorgaat. Onder een andere vlag maar met dezelfde lading. Terreur
tegen gewone mensen, omdat dat bepaalde belangen beter uitkomt. Laat
het stoppen. Het is genoeg geweest.
zie ook Index reisverslag
zie ook Dossier Irak