Ingezonden persbericht
Sabine de Bethune: Ontwerp van nationaal actieplan inzake kinderen is
lege doos
(06/05/2004)
Op initiatief van de Minister van Justitie vond vandaag de rondetafel
plaats over het ontwerp van het nationaal actieplan inzake kinderen.
Weliswaar zes maand na datum, want conform de afspraken binnen de VN had
dit werk voor eind 2003 moeten afgerond zijn.
Die vertraging is op zich niet zo erg, stelt senatrice Sabine de Bethune,
ware het niet dat de voorliggende tekst nauwelijks een actieplan kan
genoemd worden. De eigenlijke planning moet nog beginnen en het hele
proces begint te lijken op een processie van Echternach, meent Sabine de
Bethune, die de volgende kritische punten op een rijtje zet:
· Er is geen langetermijn- noch toekomstvisie uitgewerkt. Er is
hoofdzakelijk een inventaris gemaakt van reeds bestaande maatregelen en
initiatieven die eigenlijk al hadden moeten uitgewerkt worden.
· Het actieplan is beschrijvend en wollig. Het biedt weinig concrete
punten en maatregelen, geen timing, evenmin een schatting van middelen en
kosten, en ontbreekt aan controle en opvolgingsstrategie.
· Er is een onevenwicht in de inbreng van de verschillende beleidsniveaus
en overheden. Vooral het federale luik is een lege doos in tegenstelling
tot het actieplan van de gemeenschappen die hier en daar wel een
perspectief bieden.
· Tevens formuleert het actieplan geen antwoord op de kritiek van het VN
Comité voor de Rechten van het Kind in Genève op het Belgische beleid,
bijvoorbeeld inzake jeugdsanctierecht en uithandengeving.
· Er is geen sprake geweest van overleg tussen de betrokken partijen. De
kinderen werden niet betrokken bij de redactie van het plan en ook de
kinderrechtenorganisaties werden vandaag voor het eerst gehoord.
Sabine de Bethune meent tevens dat het ontwerp tal van blinde vlekken
vertoont, in het bijzonder op het federale niveau:
· Zo zijn er geen mechanismen voorzien om het kinderrechtenbeleid op
federaal niveau structureel te maken. Nochtans is er nood aan een
federale kinderrechtencommissaris, een wet op de kindeffectrapportage,
zoals op Vlaams niveau al bestaat, een kindertoets op de begroting en een
coördinerende federale minister met een aanspreekpunt in elke
administratie.
· Participatierechten van kinderen worden nauwelijks vermeld. De drie
wetsvoorstellen die in de vorige legislatuur in de Senaat werden gestemd
en nu in de Kamer aan de orde zijn zijn eveneens over het hoofd gezien.
Het gaat over het spreekrecht van kinderen in justitie, hun rechtstoegang
en de jeugdadvocaten; drie wetten die de rechtspositie van kinderen
substantieel zullen versterken.
· De beschermingsrechten komen evenzeer tekort, zo is het plan blind voor
nieuwe risico's, zoals drugs en ongewenste contacten via het internet,
die meer en meer kinderen treffen. De beloofde maatregelen rond adoptie
en bescherming van niet-begeleide minderjarige asielzoekers zijn nog
steeds niet geconcretiseerd.
· Er ontbreekt ook elke visie op een jeugdsanctierecht, om jonge
delinquenten te straffen op een pedagogisch verantwoorde en op herstel
gerichte manier. Sabine de Bethune stelt zich vragen bij de
uithandengeving waar Minister Onkelinx voor pleit waarbij een speciale
Kamer binnen de correctionele rechtbanken uitspraak zal doen over
minderjarigen vanaf zestien jaar die een zwaar feit hebben gepleegd. Het
plan zwijgt ook zedig over Everberg "de jeugdgevangenis", die geld en
personeel mist voor echte begeleiding en heropvoeding. Sabine de Bethune
benadrukt dat minderjarigen niet kunnen beoordeeld worden als
volwassenen.
· Het actieplan komt ook in alle opzichten tekort aan internationale
akkoorden en engagementen, zoals de ILO-Conventie 182 en het Protocol
tegen het gebruik van kinderen als soldaten. Beide wettelijke
instrumenten vereisten van de Lidstaten een specifiek actieplan dat in
het voorliggende plan geïntegreerd zou moeten worden.
Tot slot betreurt Senator de Bethune het feit dat de regering niet in
staat is een beleidsplan aan te reiken. Verbazen doet ons dat al lang
niet meer want we hebben al even holle vertoningen gezien bij de ronde
tafel over het gezin en de superministerraden rond justitie,
leefkwaliteit en tewerkstelling. Eens te meer primeert de verpakking op
de inhoud. Het is het zoveelste vertoon van paars.