11 mei 2004
Krijgsgevangenen: Rode Kruis blijft erbij dat stille aanpak het beste
werkt
De foto's van naakte, vernederde Iraakse gevangenen zijn de wereld
rondgegaan en hebben alom afgrijzen gewekt. Toen werd bekend dat het
Rode Kruis de Amerikaanse autoriteiten al meer dan een jaar daarvoor
op de hoogte had gesteld van de mishandeling.
Vertrouwelijkheid werpt vruchten af
Vertrouwelijkheid garandeert
toegang tot gevangenen.
Foto: archief Rode Kruis
"Men vindt dat we iets hadden moeten zeggen", zegt woordvoerster
Antonella Notari van het Internationale Comité van het Rode Kruis
(ICRC) in Genève. "Het ICRC is door de Conventie van Genève aangesteld
als het orgaan dat toezicht moet houden op de behandeling van
krijgsgevangenen in oorlogstijd.", zegt Notari. "Het Rode Kruis voert
altijd vertrouwelijke gesprekken omdat die vruchten afwerpen. Dit
garandeert het ICRC toegang tot gevangenen in oorlogssituaties. Het is
belangrijk dat iemand detentieplaatsen bezoekt en concreet iets doet
om de omstandigheden te verbeteren."
Notari zegt dat de commotie over Irak de aandacht heeft afgeleid van
de bezoeken die het Rode Kruis vorig jaar heeft afgelegd aan 460.000
gevangenen in meer dan zeventig landen. Zonder vertrouwelijkheid zou
het daar niet toe in staat zijn geweest, zegt zij.
Rode Kruis als reddingsboei
Voor de gevangenen
kan het bezoek
veel betekenen.
Foto: archief Rode Kruis
Een voorbeeld is het verhaal van Souha Bechara, een Libanese vrouw die
tien jaar gevangen zat in Zuid-Libanon. De bezoeken van het Rode Kruis
ondervond zij als een reddingsboei. Bechara, die nu 37 is en in Genève
woont, vertelt in een vraaggesprek dat zij zes jaar in eenzame
opsluiting zat. Toen kreeg het ICRC toegang tot het Israëlische
gevangenkamp waar zij zat opgesloten.
"In onze cellen hadden we geen water en geen toilet, alleen een emmer
om onze behoefte te doen", zei zij. "Er waren geen bedden. Je had geen
contact met je familie, je was volkomen afgesneden van de
buitenwereld. Dat veranderde toen het Rode Kruis arriveerde en geld
gaf voor verbeteringen. De veranderingen werden bewerkstelligd door
middel van vertrouwelijke gesprekken met de Israëliërs en niet door
een publieke veroordeling.
Na vijftien jaar een brief
"Het belangrijkst was dat het Rode Kruis het contact tussen de
gedetineerden en hun familie heeft hersteld. Kun je je voorstellen hoe
het voelt om na tien of vijftien jaar opsluiting een brief van je
familie te krijgen?"
Het Nederlandse Rode Kruis