Ingezonden persbericht


Persbericht

Museumcommissie laakt gedrag Stadsmuseum Woerden

Op 11 mei 2004 heeft de Commissie Museale Gedragslijn uitspraak gedaan inzake het doodmartelen van een goudvis dat tijdens een kunsttentoonstelling in het Stadmuseum Woerden in 2003 op een videofilm te zien was. De 34-jarige Woerdense kunstenaar Theo van Meerendonk had een goudvis met verf ingesmeerd en op een witte ondergrond laten spartelen tot de dood erop volgde. Dit duurde tot verbazing van de man ongeveer een half uur. Het resultaat van dit alles stelde hij als kunst tentoon in het Stadsmuseum Woerden. Bovendien was in het museum de doodstrijd van de goudvis op een video te zien. De politierechter in Utrecht veroordeelde de man op 14 januari 2004 wegens dierenmishandeling. De Stichting Vissenbescherming diende bij de Commissie Museale Gedragslijn een klacht in over het Stadsmuseum Woerden omdat dit heeft toegestaan de resultaten van de dierenmishandeling in zijn ruimte te presenteren. Het mishandelen van dieren wordt de laatste jaren door kunstenaars regelmatig toegepast en vervolgens gerechtvaardigd met de bewering dat zij dit doen om de mensen aan het denken te zetten. De Stichting Vissenbescherming vindt dit een verwerpelijke redenering en verdenkt de kunstenaars ervan dat zij dit louter doen om in de publiciteit te komen.

De Museumcommissie stelt in haar advies dat het museum de reacties van het publiek op het kunstwerk verkeerd heeft ingeschat en dat het museum "ondoordacht heeft gehandeld door tekst en uitleg van de bedoelingen van de kunstenaar achterwege te laten". De Commissie meent verder dat zij en het betreffende museum geen oordeel behoren te vellen over het gedrag van de kunstenaar. "dat is voorbehouden aan de rechter". Ze besluit haar advies met de opmerking dat er geen burgerplicht bestaat om dierenmishandeling bij de politie aan te geven. "Een verplichting bestaat wettelijk alleen bij ernstige misdrijven".

De Stichting Vissenbescherming vindt deze opstelling van de Museumcommissie ronduit verwerpelijk. De Commissie wenst ten opzichte van dierenmishandeling kennelijk zelf geen ethische normen te hanteren. Ze stelt zich volstrekt passief op ten aanzien van datgene wat in de musea wordt tentoongesteld. Hoewel in de Gedragslijn voor museale beroepsethiek geschreven staat dat het publiek beschermd dient te worden tegen onwettig en onethisch gedrag, gaat de Museumcommissie er van uit dat het de bezoekers zijn die dierenmishandeling bij de politie moeten aangeven en aan het oordeel van de rechter moeten voorleggen. Artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnwet voor Dieren, dat verbiedt om zonder redelijk doel bij dieren pijn of letsel te veroorzaken, acht zij dus niet op zichzelf van toepassing. Het enige waarover de Museumcommissie zich wel zorgen maakt is de reactie van het publiek op de vertoonde dierenmishandeling. Ze meent dat het Stadsmuseum Woerden die reactie had moeten voorkomen door de - voor de rechter onacceptabele! - tekst en uitleg van de kunstenaar bij de video te publiceren. En daarmee is voor deze Museumcommissie de kous af.

De enige winst van de uitspraak is dat musea voortaan dierenmishandeling in hun tentoonstellingen zullen moeten rechtvaardigen tegenover hun bezoekers. Laten we hopen dat de bezoekers dan weer geen genoegen nemen met de geijkte voze verhalen over de diepere zin van het martelen van dieren.

Nadere inlichtingen:
Stichting Vissenbescherming, Postbus 26, 2100 AA Heemstede, telefoon en fax 023 - 5287574 (Marijke Santen) b.g.g. 072 - 5332879 (Ton Dekker)