Socialistische Partij
SP vraagt antwoord op verzoek aan Verdonk
24-05-2004 * Al in december maakte de SP zich hard voor het
verstrekken van een verblijfsvergunning aan mevrouw Ghazanavi, die als
enig lid van haar gezin met man en twee kinderen het land dreigt te
worden uitgezet. Het college stemde destijds in met het verzoek aan
minister Verdonk de verblijfsvergunning om humanitaire gronden te
verlenen. Sindsdien is er weinig gebeurd en voor mevrouw Ghazanavi is
de situatie nog even uitzichtloos. Reden voor de SP om tijdens het
vragenuurtje de kwestie opnieuw aan te kaarten.
Inbreng vragenuurtje gemeenteraad 24 mei 2004
Beste raadsleden en college,
Op 15 december 2003 heeft de gemeenteraad een motie aangenomen waarin
zij zichzelf de opdracht gaf minister Verdonk een brief te sturen met
het verzoek om Nilofar Ghazanavi een verblijfsvergunning op
humanitaire gronden te verlenen. In dezelfde motie wordt het college
verzocht deze brief mede te ondertekenen. Het college stemde hier
tijdens de vergadering van harte mee in.
Nog even voor ieders herinnering:
In 1995 vluchtten haar ouders samen met Nilofar vanuit Iran naar
Nederland. Nilofar Ghaznavi trouwde in 1996 met haar man, A. Mirza
Hassan. Samen hebben ze een zoon (7 jaar ) en dochter (3 jaar). Haar
wettelijke man en twee kinderen beschikken over de Nederlandse
nationaliteit. Nilofar Ghaznavis verzoeken om een verblijfsvergunning
zijn echter afgewezen. Zij moet officieel Nederland verlaten.
Het gezin is hier in Alkmaar terecht gekomen, omdat zij in de
veronderstelling leefde voor een langere periode bij kennissen te
kunnen wonen. Helaas bleek dat een misvatting te zijn. Na een aantal
maanden bij de Alkmaarse Laura Hassler in huis te hebben verbleven,
hebben ze tijdelijk woonruimte kunnen huren.
In de brief die het college op 18 december 2003 mede namens de
gemeenteraad heeft gezonden, staat: Dit gezin dat in 1996 voor de
Nederlandse wet gehuwd is, mag ons inziens niet uit elkaar worden
gehaald. Een groot deel van de Alkmaarse bevolking acht dit zowel
moreel als maatschappelijk onaanvaardbaar, het druist in tegen normen,
waarden en rechtsgevoel. Gemeenteraad en college vragen u in grote
meerderheid voor deze vrouw uw morele en humanitaire waarden te laten
spreken en haar alsnog een verblijfsvergunning op humanitaire gronden
te verstrekken.
Stand van zaken en keuzes:
Inmiddels zijn we vijf maanden verder en zit Nilofar Ghaznavi, haar
man en kinderen nog steeds in dezelfde uitzichtloze situatie. Nilofar
en haar man maken zich het meest zorgen om hun kinderen. Zij zijn hier
geboren en gaan naar de basisschool en de crèche, spreken net als hun
leeftijdgenootjes de Nederlandse taal en kennen geen andere situatie.
Wat wel een verschil met de andere kinderen is, zijn de vele
stressvolle situaties die zij mee hebben gemaakt.
Maar voor welke keuzes staan de ouders nu? Als de moeder het land
wordt uitgezet, moeten haar man en kinderen haar dan volgen? Of moeten
zij zelf plannen maken om uit Nederland te vertrekken? Of maar
afwachten wat er gaat gebeuren en bij iedere bel aan de deur
opschrikken omdat de vreemdelingenpolitie voor de deur kan staan?
Het zal u duidelijk zijn dat wij vinden dat Nilofar Ghaznavi en haar
man eigenlijk al lang van deze vragen verlost hadden moeten zijn. Zij
komen er zonder hulp van derden niet meer uit en grijpen elke strohalm
aan. En hoe wanhopig moeten zij wel niet zijn als zij aan terugkeer
naar Iran denken. Stelt u zich dat eens voor. Na 11 jaar en 9 jaar
terugkeren naar Iran met twee kinderen, zonder een enkel
toekomstperspectief en met alle (politieke) en veiligheidsrisicos die
aan zon stap verbonden zijn. En hoe moet het met de kinderen? Maar ja,
zo onvoorstelbaar is het allemaal niet. Want welke gedachten gaan er
allemaal niet door je heen als je vrouw en moeder van twee kinderen
van de ene op de andere dag opgepakt kan worden en het land wordt
uitgezet?
Geachte raad en college: In december hebben wij ons hard gemaakt voor
dit gezin. Wij zijn achter hen gaan staan en hebben laten zien dat zij
er voor ons toe doen. Dat zij welkome burgers van Alkmaar zijn.
Daarvoor hebben we minister Verdonk aangeschreven en haar verzocht het
gezin niet te scheiden. Het gezin en ook wij (gemeenteraad en college)
hebben op ons verzoek nog geen antwoord ontvangen. De SP vindt het
daarom gewenst en noodzakelijk dat de gemeenteraad, ondersteund door
het college, zich nogmaals tot minister Verdonk wendt met de vraag om
op het eerdere gestelde verzoek nu eindelijk een antwoord te krijgen.
Wij vinden het inhumaan mensen zolang in onzekerheid te laten.
Vraag:
Bent u, gemeenteraad en college, met ons van mening dat extra
inspanning vanuit de gemeente Alkmaar voor het gezin van Nilofar
Ghaznavi noodzakelijk is? En zo ja, bent u bereid in contact met
minister Verdonk te treden om de situatie van het gezin Ghaznavi
persoonlijk onder haar aandacht te brengen?
SP
Jan van Schaik