Darfur en Djihaad maar wie is de vijand

KRABBENDIJKE, 20040720 -- Het is vreemd gesteld met onze gevoelens wat rechtvaardig en eerlijk is. Wanneer Amerikaanse soldaten Irakese gevangenen verkrachtten was de Islamitische wereld te klein en sprak elke moslim schande hierover. Wanneer Israëlische soldaten Palestijnse kinderen doodschieten en de ouders van deze kinderen, mishandelen, martelen, dakloos en identiteitloos maken spreken moslims en niet-moslims hier terecht hun afschuw over uit.


Maar waarom was de Islamitische wereld zo stil en lief voor Saddam Hoessein die met volledige medewerking en militaire steun (inclusief chemische wapens) van de VS en de 'geallieerden' miljoenen Islamitische Iraniërs en Koerden uitmoordden in een totale waanzinnige zinloze oorlog.

Op dit moment zijn in Darfur meer dan 10.000 zwarte moslims vermoord, vrouwen en meisjes verkracht en meer dan een miljoen van hen zijn op vlucht geslagen en leven als vluchtelingen in 'hutjes' gemaakt van gras en plastic. Dit keer kunnen wij niet de Amerikanen, de zionisten of het westen de schuld geven van deze mogelijke beginnende volkerenmoord. Dit keer zijn het onze witte Arabische ' Islamitische broeders' die deze gruwelheden begaan.

Is het daarom dat er gezwegen wordt en dat de ellende van honderdduizenden onschuldige kinderen, vrouwen, ouden van dagen ons schijnbaar niet deren? Waar zijn wij met ons verstand en ons moraal als Internationale (Islamitische) gemeenschap?

Het is zo makkelijk om vanuit een 'slachtofferrol' iedere keer zionisten, vrij metselaars, evangelische-zionistische christenen en de olie- en wapenmultinationals verantwoordelijk te willen stellen voor de zielige en achterlijk wijze waarop veel moslimlanden bestuurt en beheert worden door moordzuchtige en gewetenloze tirannen.

Deze 'Islamitische' tirannen die vaak in het zadel geholpen zijn voor de belangen van de multinationals en om te strijden tegen het Groene gevaar (de Islam), hebben zoals ook vele Zuid-Amerikaanse 'presidenten' dezelfde soort steun gekregen van bovengenoemde groepen bij hun martel- en moordpraktijken toen het Rode gevaar (communisme) bevochten moest worden.

In Darfur is er echter niemand om de schuld te geven, behalve dan aan de moslims zelf. Dit moet een eye-opener zijn aan die broeders of zusters die bezig zijn in het westen met de gewapende Djihaad.

Want wie is hun vijand? Zijn de grootste vijand van de moslims, niet de onverschilligheid en het egoïsme van moslims zelf? Zo wie is dan de vijand en hoe kan je die onschadelijk maken?

Het plegen van aanslagen, het vermoorden van onschuldige mensen, waardevolle mensenlevens die opgeofferd worden in zogenaamde 'zelf'-moordaanslagen om te komen tot een rechtvaardigere samenleving? Is dat het antwoord?

Hoe kan een beker met viezigheid, de dorst lessen van hen die smachten naar helder en koel water? Hoe kun je met geweld de innerlijke toestand van mensen veranderen. Het veranderen van de innerlijke en uiterlijke toestand van mensen, dat is het doel van Djihaad.

Willen wij wereldwijd werkelijk iets veranderen aan het onrecht onder de mensen dan dienen wij de toestand van ons hart eerst te veranderen. Wanneer wij de toestand van ons hart veranderen, wanneer wij de oorlog die in ons woedt tot vrede en tot rust kunnen brengen, dan is er ook hoop en vrede voor de mensen om heen.

Misschien is het een eerste kleine stap om de slachtoffers van Darfur helpen door een gift te storten op gironummer 555

Voorzeker, God verandert de toestand van een volk niet voordat zij hetgeen in hun hart is veranderen. (Koran 13.11)