KNWV


5/8/2004
TOPZEILEN: Carolijn's nieuwsbrief:


--> CAROLIJN'S NIEUWSBRIEF Jaargang 7 Nummer 2-2004

Hallo allemaal!

Daar ben ik dan weer...terug van weg geweest!
Pffff, wat een vermoeiend seizoen...het is niet makkelijk geweest, maar ik heb mijn hoofd letterlijk en figuurlijk boven water weten te houden.

Ik ga in deze nieuwsbrief niet uitgebreid in op wat er allemaal fout ging en wat er allemaal anders had gekund of anders had gemoeten. Het belangrijkste is dat ik nu het gevoel heb weer in een stijgende lijn te zitten en dat ik in staat ben om alles wat achter me ligt uit mijn hoofd te zetten. Het heeft geen zin om te lang bij het verleden te blijven hangen, ik kijk juist vooruit wat er me allemaal te wachten staat en...ik kijk er naar uit, ook al begint de tijd te dringen!

Ik zal in het kort toch even proberen uiteen te zetten hoe het afgelopen seizoen (dat alles behalve afgelopen is!) is verlopen. Maart/April: Na een intensieve wintertraining in Cadiz zijn we verhuisd naar Palma waar we onze trainingen hebben voortgezet. Begin april werd daar, zoals ieder jaar, de Princesa Sofia Cup gehouden. Op materiaal gebied ging hier alles fout wat er maar fout kon gaan. De keus voor een twee masten project bleek, bij dit evenement, compleet onmogelijk. De wind was heel wisselvallig en een zeiltje wisselen op het water tot daar aan toe, maar van mast vernaderen op het
water...daar begin ik niet aan. Halverwege het evenement ben ik helemaal van het twee masten idee afgestapt. Het was voor mij een duidelijke zaak, het bracht alleen maar onrust met zich mee. Ik heb gekozen voor de slappere mast van de twee en daar ben ik verder op gaan bouwen...
April: Met dit uitgangspunt ben ik naar de Olympische Week van Hyeres vertrokken. In de voorbereidingsweek viel het niet tegen: ik had een mastje en een zeiltje voor alle omstandigheden...twijfelachtig. En inderdaad, het werkte in alle omstandigheden boven de 10 knopen, maar bij alles daaronder had ik te weinig power...Dit bleek al snel met de races in Hyeres, zolang er wat wind stond kwam ik lekker mee, maar als eenmaal de wind wat wegzakte...
Kortom, de resultaten vielen tegen. Lag het aan het materiaal?! Was ik overtraind?! Probeerde ik te hard?! Wilde ik te graag?! Wilde Mark, mijn coach ook te graag en werkte we elkaar tegen?! Was het gebrek aan motivatie?! Veel vragen....veel twijfels...
Mei: De maand mei is altijd een vrij rustige maand in het seizoen. Even de tijd om een korte break in te lassen en te proberen alles weer op de rit te krijgen...want het liep niet allemaal volgens de
planning...
Eind mei was stond de SPA regatta weer op het programma. Dat liep voor mijn gevoel een beetje hetzelfde als Hyeres. In het begin deed ik lekker mee en toen liet de wind wat op zich wachten en was ik ook meteen het vertrouwen compleet kwijt.

Mark, mijn coach, was niet in Medemblik aanwezig. Die afspraak hadden we samen gemaakt. Daarvoor waren een aantal redenen. Mark en het KNWV hadden na Hyeres voorgesteld om niet aan SPA deel te nemen. Daar was ik op tegen en heb zelf besloten om toch mee te doen. Mark kampte met gezondheidsproblemen en moest geopereerd worden. Tijdens SPA leek daar een goede gelegenheid voor te zijn.Meteen na de SPA Regatta hebben wij zeer uitgebreid telefonisch contact gehad. Mark was weer zoasl vanouds heel enthousiast en gemotiveerd en ondanks de tegenvallende
resultaten, straalde dat heel duidelijk op mij af.
Het was blijkbaar maar een korte oprisping, want twee dagen later kreeg ik een kort telefoontje met de mededeling dat hij het niet meer zag zitten en had opgegeven. Mijn wereld stortte in elkaar...
Midlife crisis?! Wat ook zijn reden moge zijn, niks zal het bij mij goed maken. Een begeleider waar je maanden achter elkaar zo intensief mee hebt samengewerkt, die opeens 60 dagen voor het begin van de Olympische Spelen het bijltje erbij neerlegt...daar heb ik geen woorden voor.

Ook op de SPA Regatta weer geen vormbehoud getoond. Iets wat ik in het begin van het jaar als vanzelfsprekend achtte en het enige wat ik nog hoefde te doen om mijn Olympisch ticket veilig te stellen, begon een beetje een nachtmerrie te worden...
In eerste instantie stond de Kielerwoche niet op mijn programma en zou ik me de hele maand juni in Athene gaan voorbereiden. Helaas...het programma moest omgegooid worden. En deze keer had ik een heel duidelijk doel: het tonen van vormbehoud in Kiel.

Geen coach meer , nu ja dan neem ik wel een vriendin mee... Dat bleek de gouden greep! Marieke was fantastisch1
Omdat al mijn materiaal al onderweg was naar Athene, ben ik voor Kiel nog een tiental dagen in Athene gaan trainen. Een beetje gek dat je JE in Athene gaat voorbereiden op een wedstrijd in Kiel, maar op
logistiek gebied kon het niet anders. Daar heb ik voor een kleine week de hulp ingehuurd van Soren Johnson, een Deen die al meer dan 20 jaar in de Europe zeilt. Hij was bereid om een aantal dagen naar Athene te komen om mij te helpen.
Soren is iemand die zich toelegt op materiaal maar wat opvalt is dat hij vooral ook heel veel bezig is met het gevoel en de techniek in de boot.
Wel hadden we duidelijk van tevoren vastgelegd dat de prioriteit lag op Kiel en dat we daarna verder zouden kijken.

Kiel was weer zoals vanouds: typisch Hollands weertje, nat en
winderig! En dat ligt me wel. Het was eind juni, maar de mutsen en het warmteondergoed werden weer uit de kast gehaald.
Het was weer een tijdje geleden dat ik een aantal paaltjes had gebrand en dat gaf een voldaan gevoel. Ik ging met 6 eerste plaatsen een 3 en een 4e plaats de finale dag in.
Iets wat mij achteraf pas bekend werd gemaakt was dat in de finales geen aftrek mogelijk was en tja...dan kom je met een 14e plaats en een OCS (diskwalificatie voor een te vroege start) in de problemen. Ik denk dat ik die laatste dag in Kiel in één dag vijf jaar ouder ben geworden. Maar zelfs door een OCS mee te tellen kwam ik in het eindklassement op een 10e plaats terecht. Ik kwam wel van de eerste plaats, maar het doel vormbehoud tonen had ik bereikt, want aan de eis was zo voldaan.
Toch was het wachten op de beslissing van het NOC*NSF, want bij hen ligt de eindbeslissing. Die goedkeuring kwam er in de loop van de week en daarmee viel een enorme last van me af. Maar dat niet alleen, ik had op een of andere manier van deze hele affaire een enorme boost energie gekregen!

Zo, dat was achter de rug en nu alleen maar blik vooruit!
Het volgende punt op het programma was het Wereld Kampioenschap in Cagliari, het zuidelijkste puntje van het eiland van Sardinie. Terwijl de meeste klassen zich ter plaatse aan het voorbereiden waren op de OS, moest de Europe klasse nog haar WK varen.
Dat kwam mij wel goed uit. Dit was mijn laatste kans om definitieve beslissingen te nemen op het gebied van materiaal. Dat had met het hele gedoe rond vormbehoud, een beetje stil gelegen en hier kon ik tijdens de Open Week en het WK nog mijn laatste tests doen.
Dat het een 1-masten-campagne zou worden lag sinds het voorjaar vast. Soren had een mast voor mij op het oog. Aangezien het WK als een onderdeel van de voorbereiding naar Athene werd gezien, was ik bereid om tijdens de Open week (trainingsweek voorafgaand aan het eigenlijke WK) nog een kans te wagen. En maak dat eens mee...ik was er heel tevreden mee! De zeiltjes die ik had moesten een klein beetje
aangepast worden op de `nieuwe' mast, maar verder liep alles naar wens.
Over mijn oude slappere setup was ik gedurende het seizoen al tevreden en op dat vlak leverde ik met de nieuwe mast niets in, maar met lichtweer ging ik met deze mast er wel duidelijk op vooruit. Nog even het WK afwachten, maar de keus lag min of meer vast...Wat een
geruststelling! Het werd ook wel tijd, met nog een maand te gaan naar Athene. Maar met het turbulente seizoen achter de rug, was alles een beetje uitgelopen...

Het WK: een moeizaam begin. Vaak op één dag een goeie wedstrijd en een slechte. Het werd snel duidelijk dat het aan mijn snelheid niet lag! En dat had lang niet kunnen zeggen! Ik had in het begin van het WK een beetje last van mijn instelling. Omdat ik nu merkte dat ik met mijn snelheid weer goed voorin mee kon varen, ging ik me ergeren als het dan toch niet goed ging. Ik moest mijn tactiek weer aanpassen aan die van een snelle boot. Ik moest even de knop omzetten en daar heb ik tijdens het WK hard aan gewerkt met behulp van Soren en Rene, mijn fysio.
De laatste dag heb ik echt genoten! Ik had eigenlijk 4e en 1e kunnen zijn, maar met mijn 7e en 2e plaats op de slotdag was ik best
tevreden. Ik moest van ver komen dit seizoen; de instelling was goed, de snelheid was goed en er heerste het gevoel dat alles begon te klikken. En dat was ook zo!

Ik hoop dat ik deze lijn kan doorzetten, hier verder op kan bouwen en dit gevoel kan doortrekken naar Athene. Het gevoel begon al een beetje in Kiel en het WK is voor mij het bewijs dat het er is!
Ik vertrek morgen richting Athene om nog de laatste voorbereidende fase in te gaan. Soren Johnson heeft tot 9 augustus (Joop bedankt!) een deelaccreditatie gekregen om mij te helpen met de laatste puntjes op de `i', vooral op het gebied van materiaal. Mijn laatste set nieuwe zeiltjes is aangekomen in Athene, dus daar zullen we ons nog een beetje mee bezighouden en op 5 augustus heb ik mijn officiële meting waarbij al mijn materiaal uitgebreid word gemeten en hopelijk
goedgekeurd.

Na 9 augustus neem ik een aantal rustdagen en op 15 augustus mag het voor mij beginnen!

En wat gaat er gebeuren?! Ik denk dat alle kansen nog open liggen... Ja, de Noorse Siren Sundby was dit hele jaar oppermachtig. Dat kan ik niet ontkennen. Maar ja, anything can happen at the Olympic Games! Zal ze tegen de grote druk bestand zijn?! Het leuke in de Europe-klasse is dat de top heel breed is , breder dan ooit. Daar kan ik over
meepraten. Wat mijn betreft maken we met 12 dames echt kans op de medailles. We hebben allemaal bewezen dat we goed kunnen zeilen ......

Het moet gewoon klikken in de week van 15 tot en met 22 augustus en meer niet! De puzzel moet in die week compleet zijn en er mag geen enkel stukje ontbreken! Ik zal er nu, in deze laatste weken voor de Spelen, mijn uiterste best voor doen dat het op 15 augustus
"klik"zegt. Verder ga ik gewoon genieten! En ik hoop jullie ook!

Ik wens jullie veel plezier met de Olympische Spelen!
Nog 19 dagen naar de Olympische Spelen...

Met zeilgroetjes,
Carolijn

Met dank aan:
Sponsors: STEPS, T-mobile, Eneco, NOC*NSF, Watersportverbond, Delta Lloyd, Armada, Versatel
Suppliers: Magic Marine, LA84, Ronstan, Schutte Optiek
En heel speciaal iedereen die mij moreel steunt!

www.sailing.org hans.bouscholte@watersportverbond.nl

Postbus 85393 · 3508 AJ Utrecht · Tel.: 030-6566550 ·
info@watersportverbond.nl