De Unie


Langer werken bij Philips schijnoplossing

Eindhoven, 5 augustus 2004 - Of bij Philips is het verstand op vakantie, of het is gesmolten door de hoge temperaturen van de laatste dagen! Met stijgende verbazing heeft Uniebestuurder Theo Willms de opmerkingen van Philips over verlenging van de werkweek gelezen. Waarover gaat het nu eigenlijk?

Het is een puur een boekhoudersverhaal. Het uurtarief wordt bij verlenging van de werkweek lager, immers een bedrag gedeeld door 36 of 38 levert een hogere uitkomst dan datzelfde bedrag gedeeld door 40. De kosten van arbeid nemen echter niet af. Bovendien is het nog maar de vraag of de uren die toegevoegd worden wel tot enige productiviteit leiden. Daarnaast is de vraag of de producten die dan uit die verhoogde productiviteit komen (er is immers in het gunstigste geval meer productie) wel verkocht kunnen worden. Er komen immers meer producten op de markt à er ontstaat een groter aanbod à de prijs daalt à nog minder winst dus weer meer mensen op straat.

Dus zal Philips ervoor kiezen om niet meer te gaan produceren want dan komt er teveel voorraad en voorraad houden kost ook geld. Het eind van het lied is dus dat er minder medewerkers nodig zijn als de productie gelijk blijft. Ook langs die weg geredeneerd leidt langer werken tot meer ontslagen.

Wat dat betreft zal het bij Philips niets uitmaken of er langer gewerkt wordt of niet,

Productie verdwijnt steeds meer uit Nederland, Philips is daar al jaren mee bezig en zal die trend niet doorbreken. Philips ontslaat al jaren vele medewerkers omdat productie naar Verweggistan gaat. Willms heeft niet de illusie dat dat proces zou stoppen als de Philips medewerkers langer gaan werken. Welk doel dient het dan?

Tot slot moet Willms kwijt dat Philips altijd heeft geroepen dat de arbeidsproductiviteit bij Philips goed is en nooit een knelpunt is geweest. Waarom dan nu plotseling roepen dat medewerkers langer moeten werken? Het is jammer dat een grote werkgever als Philips niet in staat is of wellicht zelfs niet durft om stelling te nemen tegen al die pseudo-economen aan werkgevers of regeringskant die menen door oude koeien uit de sloot te halen, medewerkers weer verder uit te kunnen melken.

Dan is er nog die domme vergelijking met de arbeidzame uren in de VS en elders in de wereld. De arbeidsproductiviteit is in Nederland vele malen hoger dan in de VS. Wij doen in minder uren méér. Dat Nederland zo weinig uren werkt heeft ook veel te maken met het grote aantal parttimers dat ons land kent. Het is nog niet zo lang geleden dat vanuit Den Haag werd geroepen dat de arbeidsparticipatie omhoog moest. Nu is het niet meer de arbeidsparticipatie maar het aantal arbeidsuren. En dat in een tijd dat bedrijven niet verder kijken dan de spread-sheet van dit kwartaal om beleid te maken. Geen enkel bedrijf zal méér produceren dan nodig is om de markt te beleveren. Vroeger kocht je meubels uit voorraad, tegenwoordig zit er minstens zes weken wachttijd op omdat de productie pas start als zeker is dat er verkocht is. Voorraad houden kost immers geld en brengt risico van onverkoopbaarheid met zich mee. Neen, de echte oplossing ontstaat precies andersom: De vraag moet gestimuleerd worden, deels vanuit de overheid zelf door hogere overheidsbestedingen, deels door consumenten te stimuleren tot kopen. Zorg dus dat mensen méér geld overhouden in plaats van met name de middengroepen steeds verder af te knijpen. Daar kunnen we rijker van worden met zn allen.

Terwijl bedrijven dromen van grotere afzet en meer verkopen, drukt de regering het inkomen per hoofd van de bevolking verder naar beneden. Eén ding moet gezegd zijn: De contraproductiviteit wordt alsmaar groter.

De Unie pleit voor innovatie, niet via een platform dat niet boven de zeespiegel uitstijgt, maar een duidelijke focus van onderwijs op bedrijfsleven en van bedrijfsleven op onderwijs. Investeren in kennisvergroting, gebruikmaking van elkaars kennis door uitwisselingsprogrammas en het opnemen van meer jeugdigen in het personeelsbestand. Als ouderen dan al langer zouden moeten doorwerken, doe dat dan met name via (al dan niet deeltijd-) mentor- en begeleidingsfuncties.

Via om- her en bijscholing en intensieve bemiddelingstrajecten worden werknemers van werk naar werk gebracht. Het gebrek aan opleidingen gedurende de actieve loopbaan bij een werkgever, mag wat De Unie betreft niet, ten koste van de medewerker, zomaar over de schutting gegooid worden.

Kortom: Philips, innoveer nu ook eens en houd je huidige medewerkers eens binnen en aan de slag in plaats van ze langer te laten werken zodat er nog meer uitgegooid kunnen worden.

Theo Willms

donderdag, 5 augustus 2004