Skatebond Nederland

Persbericht Skatebond Nederland

----------
Beste EK voor Nederland ooit met zeven medailles

Nederland heeft het Europees kampioenschap vandaag in Groningen afgesloten met een zevende medaille: brons voor Elma de Vries uit Haule op de marathon (42 km). Arjan Smit uit Nijeveen was op dezelfde afstand bij de mannen de beste Nederlander op de zevende plaats. "Ik blijf het gevoel houden dat er voor mij meer in zit op de marathon," aldus Smit, vorig jaar op de WK-marathon in Venezuela vijfde. Nooit eerder heeft Nederland zo goed gepresteerd op een Europees kampioenschap: vier keer zilver en drie keer brons. Over de medailleoogst is de 31-jarige bondscoach Desly Hill, zelf meervoudig oud-wereldkampioene op de 300 en 500 meter, heel tevreden. "Ja, ik had er graag een gouden plak bij gehad. Maar anderzijds is er nu een goede motivatie om keihard te blijven werken voor volgend jaar. Eén stap tegelijk."

Bij de vrouwen zegevierde Nathalie Barbotin uit Frankrijk, na een lange vlucht met een kopgroep van vier. Bij de mannen eisten de Italianen het hele erepodium op, met goud voor Luca Saggiorato. Het wedstrijdtempo lag ondanks de warmte enorm hoog. Daardoor hield geen enkele ontsnappingspoging stand. Smit, gisteren goed voor zilver op de puntenkoers: "Als de race zo verloopt weet je dat de kans groot is op een massasprint. En daarin zijn de Italianen en de Fransen gewoon te sterk. Ik word dan niet op pure snelheid geklopt, maar wel doordat hun collectief zo groot is. De Nederlanders zijn daarvoor in de breedte nog te zwak."
Vier van de achttien gestarte oranje-deelnemers hielden tot het eind toe stand in het peloton: Arjan Mombarg uit Vorden (18e), Ingmar Berga uit Wapenveld (40e) en, zeer verrassend, de 17-jarige Mark Horsten uit Haulerwijk (41e). Horsten plaatste met nog één ronde van 2,25 km te gaan zelfs een demarrage. "Dat was de opdracht, zodat anderen in de achtervolging moesten en Smit niet zelf de eindsprint zou hoeven aantrekken," zei Horsten, die alleen op de marathon meedeed, waardoor hij nog fris was. Arjan Mombarg: "Het niveau ligt zo hoog. We konden in de finale te weinig doen voor Smit."
Italië, al jaren het sterkste skeelerland in Europa, won bij de mannen alle wedstrijden op de weg en eindigde ook als eerste in het medailleklassement. Succesvolste man was Saggiorato met viermaal goud. Tweede op de marathon werd Francesco Zangarini, derde Massimiliano Presti. Ook de Fransen en de Zwitsers reden vaak voorin. Er waren aanvalspogingen van onder meer de Zwitsers Pflug (12e), Felder (13e) en Gloor (35e) en de Belg Sander Armée (31e). Diens landgenoot Wouter Hebbrecht finishte als vierde.

Bij de vrouwen vormde zich na enkele ronden een kopgroep op initiatief van Pia Knecht en Nadine Gloor uit Zwitserland, die respectievelijk tweede en vierde zouden worden. De latere winnares Barbotin en Elma de Vries sloten aan. Aanvankelijk zaten ook de Nederlandse Linda Schellekens en de Italiaanse Elena Ciavattini erbij, maar beiden moesten al spoedig afhaken.
"Ik had het idee dat ik het meest kapot zat van de vier," zei De Vries na de finish. "De laatste vijf ronden was ik bang dat ik eraf moest. Maar ik wilde per se bij de kopgroep blijven tot het laatst. In de sprint zou ik dan wel weer zien."
Voor Nathalie Barbotin was het haar vijfde gouden medaille: drie individuele en twee met de aflossingsploeg. Ook behaalde ze nog een keer brons. "Ik wist dat de Zwitserse meiden het zouden proberen. Daarom wilde ik zelf vroeg genoeg op kop zitten om de eindsprint aan te gaan," aldus Barbotin. Ze had in de puntenkoers, waar ze bijna alle sprints won, al bewezen sterk te zijn in de spurt heuvelop. "Dit hele kampioenschap heb ik me erg sterk gevoeld. De entourage was geweldig, alles was goed: het weer, de organisatie, het publiek."
Het koersverloop was ongeveer zoals vooraf verwacht: Zwitserland viel aan en Frankrijk ging mee. De Vries: "Het was wel vroeg in de wedstrijd, maar ik wist dat ik bij die ontsnapping moest zitten. De Nederlandse meiden hebben prima afstopwerk gedaan."
Ook de Franse en de Zwitserse ploeg werkten goed samen in het peloton om hun ploeggenoten een veilige voorsprong te geven. Daardoor moesten de Italiaanse vrouwen aan de bak om het gat kleiner te maken, hetgeen niet lukte. "Toen de voorsprong eenmaal anderhalve minuut was, leek het wel duidelijk dat ze het niet meer dicht zouden rijden," zei Nienke Stenekes, die de tweede Nederlandse was op de 16e plek. Stenekes kwam tweemaal ten val, hield er een geblesseerde pols aan over, maar wist beide keren terug te komen in het peloton. "Het tempo lag op die momenten gelukkig niet zo hoog." Ook Mariska Huisman (25e) en Foske Tamar van der Wal (31e) gingen tegen het asfalt. Huisman wist de grote groep weer te bereiken: "Maar ik kon aan het eind niet meer sprinten." Verrassend was de prestatie van de jonge nieuwelinge Anniek ter Haar uit Dedemsvaart. Ze bleef vrijwel tot het eind toe bij en werd vierde Nederlandse (van de twaalf) op plaats 27.
Studio Sport zendt vanavond beelden uit van de marathon.

De inhaalslag van Nederland is volgens de Australische bondscoach Desly Hill aan verschillende factoren te danken. "De organisatie en de faciliteiten zijn ontzettend goed. Zo veel mensen rondom de skeelerploeg hebben hieraan gewerkt. Ik kreeg de ruimte voor mijn eigen ideeën, of ze nu goed of minder goed leken. Mijn collega-bondscoach John Davis was er altijd om advies te vragen en de taktiek mee te bespreken. Ik weet dat mensen aan het begin van het seizoen hebben moeten wennen aan het systeem van twee nieuwe, buitenlandse coaches, van wie één ook nog een vrouw was. Wij kwamen als buitenstaanders, met een nieuwe kijk op de situatie. Dat heeft hopelijk verfrissend gewerkt. De Nederlanders houden erg vast aan eigen tradities en zijn niet zo geneigd daarvan af te wijken. Als er bijvoorbeeld nieuw materiaal op de markt kwam, liep Nederland niet voorop om het uit te proberen. Nu waren wij de eersten om op wielen van 100 millimeter te gaan rijden."
Verder ziet Hill een groot potentieel aan goede rijders in Nederland. "Er is zo veel talent. Ze moesten alleen nog leren in zichzelf te geloven. In Australië moesten we altijd met een klein ploegje topresultaten zien te behalen. De Australische bond heeft 700 leden, de Nederlandse 12.500, en de groei zet nog altijd door."
Ook is Hill vol lof over de inzet van de Nederlandse rijders. "Ze zijn niet egoïstisch ten opzichte van hun ploeggenoten en ze zijn bereid hard te werken. De gemiddelde leeftijd van deze ploeg is twintig jaar, de jongste is zeventien. Dat is een geweldige basis om verder op te bouwen."
Blij is Hill met het feit dat veel verschillende rijders eremetaal hebben gewonnen. "Bij de jeugd waren dat er vijf, bij de senioren acht. Die hebben allemaal de smaak van één of meer medailles geproefd. Dat geeft zelfvertrouwen en maakt gretig naar meer."

Meer info: www.euroinline2004.nl

----------

----------
Skatebond Nederland
www.skatebond.nl