CDA

CDA
Ferrier: Soedan alleen geholpen met weldoordacht beleid

´In Darfur, West-Soedan, voltrekt zich een humanitaire ramp van onbeschrijfelijke omvang. 1,2 miljoen mensen zijn op de vlucht nadat ze grof bedreigd zijn door de Janjaweed-milities en hebben gezien hoe hun familie en buren verkracht, levend verbrand of op andere wijze gemarteld en vermoord werden. Er zijn al meer dan 35.000 doden gevallen en naar schatting van hulporganisaties ter plaatse sterven er nu iedere dag gemiddeld duizend mensen. Als er niet gauw echt iets gebeurt, zullen er honderdduizenden doden vallen.´

´Soedan kan niet langer wachten. Maar nu direct roepen dat de oplossing gelegen is in het sturen van troepen, is te gemakkelijk, en bovendien ondoordacht.

Gemakkelijk en ondoordacht, omdat de situatie in Soedan complex is en verder reikt dan alleen West-Soedan. Als we werkelijk op een zinvolle en effectieve manier de noodtoestand daar willen aanpakken, moeten we de Soedanese realiteit in al haar complexiteit onder ogen durven zien. Dat betekent natuurlijk niet dat we ondertussen niets doen! Het gaat hier om een combinatie van politieke en humanitaire nood, om een situatie die in het land zo heeft kunnen groeien gedurende vele decennia, door toenemende armoede, machtsongelijkheid en slecht bestuur.

De humanitaire hulp komt steeds beter van de grond. Oud/minister Jan Pronk, in zijn hoedanigheid van speciaal gezant van de Secretaris/Generaal van de VN, heeft aangegeven dat de situatie in de vluchtelingenkampen in Darfur verbetert. Nederland draagt financieel bij aan een luchtbrug die dient voor het transport van Rwandese en Nigeriaanse militairen die door de Afrikaanse Unie in een "monitoring mission" naar Darfur gezonden worden. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) dropt voedsel in de gebieden die over land moeilijk bereikbaar zijn en de Egyptische Rode Halve Maan stuurt medicijnen en andere hulpmiddelen.

We moeten humanitaire hulp bieden, dat staat buiten kijf, maar die kan pas structureel effect hebben als de Soedanese regering er serieus werk van maakt een definitief eind te maken aan het optreden van de Janjaweed-milities.

Daarom is het allereerst van belang de internationale druk op de Soedanese regering zo hoog mogelijk op te voeren. De Nederlandse regering, als EU voorzitter, heeft daarin een zeer voorname rol te spelen.

In dat kader heb ik er moeite mee dat we als internationale gemeenschap weer niet duidelijk maken wat de maatregelen zijn die we zullen treffen tegen de Soedanese regering en dat deze regering weer tijd gekregen heeft de door haar toegezegde acties waar te maken. Ik heb er moeite mee, maar vind toch dat we de gestelde termijn moeten respecteren, met name omdat de Afrikaanse Unie dit belangrijk vindt.

Ondertussen schroomt het CDA er niet voor om, als er binnen de gestelde termijn ontwikkelingen zijn die op verslechtering duiden, er bij de Nederlandse regering op aan te dringen niet langer te wachten en tot actie over te gaan.

Maar of die actie het sturen van een interventiemacht moet zijn? Ik sluit niets uit, maar zo'n interventiemacht zou de situatie ter plaatse óók kunnen verslechteren voor de mensen die het meest lijden. Een Westerse troepenmacht zou de situatie ter plaatse bovendien nog kunnen compliceren, denk maar aan Somalië in 1993.

Ik denk dat er veel meer mogelijkheden en alternatieven onderzocht moeten worden. Dat moet nú gebeuren. In dit kader pleit ik ervoor aan te sluiten bij acties van de Afrikaanse Unie.

Daarnaast heeft het CDA reeds maanden geleden er bij de Minister voor Ontwikkelingssamenwerking en de Minister van Buitenlandse Zaken op aangedrongen in de VN-Veiligheidsraad een wapenembargo voor Soedan te bewerkstelligen. De EU heeft al zo'n embargo ingesteld, maar de VN nog niet.

Er valt ook te denken aan een olieboycot als de Soedanese regering geen serieuze en onmiddellijke maatregelen neemt tegen de milities: olie vormt de belangrijkst bron van inkomsten van het land.

Op dit moment gaat het om politieke druk en humanitaire hulp.

Het Soedanese volk heeft er recht op, dat wij hun situatie serieus nemen en alleen genoegen nemen met maatregelen die echt effect hebben en zinvol zijn.´

Kathleen Ferrier, woordvoerder Ontwikkelingssamenwerking Tweede Kamerfractie.