Gemeente Dongeradeel



---

Wet Maatschappelijke Ondersteuning in 2006 van kracht

Met ingang van 2006 gaat er nog al wat veranderen op het gebied van voorzieningen.
Er komt een nieuwe wet waarin de huidige Welzijnswet, WVG ( Wet Voorzieningen Gehandicapten) en een deel van de AWBZ ( Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) worden ondergebracht. De uitvoering van die WMO komt in handen van gemeenten en daardoor dichter bij de burger. Het is echter geen wet die automatisch regelt dat mensen in bepaalde omstandigheden recht hebben op voorzieningen van de overheid. Wie in staat is zelf huishoudelijke verzorging te regelen na bijvoorbeeld een ziekenhuisopname, moet dat doen. Pas wanneer iemand dat niet lukt, kan bij de gemeente worden aangeklopt. Die biedt dan ondersteuning.

De belangrijkste reden voor de stelselherziening is om een einde te maken aan de onduidelijkheid voor de burger. Door een veelvoud aan loketten, bureaucratie en een onduidelijke rolverdeling tussen gemeenten en rijk is het niet altijd duidelijk waar aangeklopt moet worden voor hulp. Zorg valt vanaf 2006 onder de WMO en langdurige zorg voor chronisch zieken, gehandicapten en ouderen onder de AWBZ. Gemeenten, ouderenorganisaties en zorginstellingen hebben grote bedenkingen over de WMO. Ze zien het als een verkapte bezuinigingsmaatregel van de rijksoverheid en gemeenten vrezen dat het hen geld gaat kosten. Het kabinet stelt weliswaar dat het doel van de WMO is dat iedereen mee kan doen in de maatschappij, maar vindt wel dat de eigen verantwoordelijkheid en de inzet van burgers en organisaties gestimuleerd moet worden. Wie er zelf niet uitkomt, mag uiteindelijk naar de gemeente stappen voor ondersteuning. Uitgangspunt is "niet leunen, maar steunen" op de overheid.

Dat de WMO wel degelijk is geboren om te bezuinigen, blijkt uit de brief van het ministerie van VWS aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Enerzijds wordt genoemd dat de solidariteit van gezonde mensen met gehandicapten, zorgbehoevende ouderen en psychiatrische patiënten behouden dient te blijven en de kwaliteit van zorg en ondersteuning aan de burgers te verbeteren. Anderzijds wordt genoemd dat er sprake is van een forse overschrijding van het beschikbare geld voor de zorg en dat het kabinet daar niet aan voorbij kan gaan. In die brief staat ook dat mensen die dat kunnen meer dan nu het geval is zelf oplossingen moeten bedenken in de eigen sociale omgeving voor de problemen die zich voordoen.
Het kabinet stelt daarom een aantal historisch gegroeide vanzelfsprekendheden in de zorg en ondersteuning ter discussie. Dit doet een groter beroep op eigen draagkracht en laat een aantal verzekerde rechten zoals huishoudelijke hulp verdwijnen. Het Rijk zorgt voor een AWBZ die verzekert waarvoor ze is bedoeld: zware chronische en continue zorg die grote financiële risicos voor individuen met zich meebrengt en particulier niet te verzekeren is.

Deze ingrijpende operatie, zoals het kabinet stelt, zal veel vergen van de dienstverlening en het regisserend vermogen van gemeenten. Ook realiseert men zich dat veel partijen in het veld grote moeite zullen hebben met onderdelen van de voorstellen. Landelijke cliëntenorganisaties hebben moeite met het schrappen van bepaalde aanspraken uit de AWBZ en vrezen mindere voorzieningen.

Hoewel het er naar uitziet dat de wet er komt, moet de Tweede Kamer wel eerst groen licht geven. Zegt deze ja, dan kan begin 2005 de ontwerpwet worden aangeboden. De tijd en de praktijk zullen leren in hoeverre de nieuwe wet een verbetering is te opzichte van de huidige regelgeving en of degenen die daar nu een beroep op doen nadeel zullen ondervinden van wat de WMO beoogt. Tegen de tijd dat de wet definitief is vastgesteld wordt u opnieuw geïnformeerd en kunt u voor meer informatie terecht bij de heer G. Koopmans van de afdeling Welzijn, tel.: (0519)298 867