Socialistische Partij
Situatie in verpleeg- en verzorgingshuizen toont noodzaak zorgrecht aan
In plaats van de werkdruk te verminderen, en te investeren in
verbetering van de kwaliteit, heeft dit kabinet nog verder bezuinigd
op de ouderenzorg. Het is een schande hoe we omgaan met de mensen die
dit land hebben opgebouwd. Ze hebben recht op menswaardige zorg, op
aandacht en op privacy. Er moet dringend een aantal maatregelen worden
genomen, waarvan de belangrijkste is: een wettelijk vastgelegd recht
op zorg.
---
door Agnes Kant, Tweede-Kamerlid voor de SP
---
Onderzoek van de SP onder bewoners, hun familie en personeelsleden van
23 verpleeg- en verzorgingshuizen schetst een schrijnend beeld van de
omstandigheden in de instellingen. Bijna alle 1100 ondervraagde
betrokkenen vinden de zorg onder de maat. De werkdruk is te hoog, er
is onvoldoende zorg, aandacht en privacy voor de bewoners, en nog
steeds komen er gedwongen scheidingen voor.
Ruim 90 procent van het personeel vindt dat de grens is bereikt, dan
wel overschreden. Het gebrek aan tijd leidt tot mensonwaardige en soms
mensonterende situaties. Er wordt gemeld dat bewoners regelmatig of
vaak te lang op bed liggen, er is regelmatig te weinig tijd voor
toiletbezoek en bewoners krijgen om deze reden vaak een luier om. Soms
komen mensen helemaal het bed niet uit of zitten de hele dag in de
stoel voor zich uit te kijken. De geënquêteerden maken zich het meest
zorgen over de gevolgen voor de kwaliteit van het bestaan van
bewoners. Men spreekt over vereenzaming, vervuiling, onveiligheid,
uitzichtloosheid, afstomping, en door dit alles snellere achteruitgang
dan nodig is.
Hoewel de Kamer al vele jaren aandringt aan het ombouwen van alle
meerpersoonskamers tot één- en tweepersoonskamers, wonen nog steeds
duizenden ouderen op meerpersoonskamers. Privacy is voor hen niet meer
dan een bed, een nachtkastje en een gordijn. Gedwongen scheidingen van
echtparen die 40 tot 50 jaar lief en leed deelden, zouden in
verzorgingshuizen niet meer voorkomen. De praktijk toont echter aan
dat de gedwongen scheidingen wel degelijk nog plaats vinden. In
verpleeghuizen is dit probleem nog groter.
Als we de situatie in de instellingen structureel willen verbeteren,
moeten we beginnen met het wettelijk vastleggen van het recht op goede
zorg. Dit recht zou moeten worden getoetst met behulp van wettelijke
kwaliteitsbasisnormen. Dan kunnen bewoners en hun familieleden dat
recht in noodgevallen via de rechter afdwingen. Wil die zorg van
voldoende kwaliteit ook geleverd kunnen worden, dan zal de werkdruk
omlaag moeten en er dus meer handen aan het bed komen. Daarnaast moet
er flink gesneden worden in de bureaucratie, zodat de werkers in de
zorg weer tijd krijgen voor patiënten.
Er moet ook veel meer overleg met bewoners komen, zodat het personeel
beter weet wat de behoeftes zijn en wat eventuele knelpunten zijn.
Momenteel wordt het personeel vaak gedwongen om aan de lopende band
zogeheten `stopwatchzorg' te geven, waardoor alleen het meest
noodzakelijke kan worden gedaan in het kleinst mogelijke tijdbestek.
Beter zou het zijn als men vaker kleinschalig kan wonen, in een meer
huiselijke sfeer waar bijvoorbeeld zelf gekookt kan worden, en waarin
het personeel een socialere invulling aan het werk kan geven. Een
praatje maken, een wandeling en leuke dingen doen, moeten meer op hun
waarde worden geschat. Drie- en meerpersoonskamer moeten sneller
worden omgezet, elke oudere moet recht krijgen op eigen woonruimte
hebben. Gedwongen scheidingen moeten worden voorkomen door voldoende
tweepersoonskamers, het inhuren van verpleeghuiszorg en meer
verpleegunits in verzorgingshuizen.
De ouderen die onze welvaart hebben opgebouwd verdienen beter. Ze
hebben recht op fatsoenlijke, menswaardige zorg, op voldoende
aandacht, op samenwonen en op privacy.