Speech tijdens de Algemene Leden Vergadering van 22 september 2004
Beste mensen,
We beleven onrustige tijden. Ik hoef u zeker na gisteren niet te zeggen dat
er politiek-maatschappelijk enorm veel gebeurt. We hebben te maken met een
kabinet dat de sociale zekerheid in ons land fundamenteel aanpakt. Niet
alleen in onze gelederen, maar in de hele samenleving heerst onrust en
onvrede. Recent was er in het nieuws dat 30 tot 40% van de Nederlandse
bevolking geen vertrouwen heeft in dit kabinet.
Naast de politiek-maatschappelijke onrust is ook onze eigen beweging
letterlijk 'in beweging'. En waar staan wij zélf?
Gisterenmiddag heeft de koningin de troonrede uitgesproken. De koers van het
kabinet is gepresenteerd. Het is een koers die ons niet bevalt en waartegen
we ons verzetten: de afgelopen dagen, de afgelopen weken, het gehele
afgelopen jaar.
Deze week hebben we onze verbazing uitgesproken over het motto van dit
kabinet: 'meedoen, meer werk, minder regels?' Hoezo meedoen, hoezo meer
werk, hoezo minder regels? vragen wij ons af. Naar aanleiding van
Prinsjesdag maken wij duidelijk dat die mooie woorden van het kabinet voor
veel gehandicapten en chronische zieken helemaal niet opgaan.
Voor ons lijkt vaak eerder het tegendeel het geval: minder meedoen, meer
regels. Minder meedoen: simpelweg omdat veel maatregelen van dit kabinet
direct voelbaar zijn in onze portomenee. Met een inkomen óp of ónder het
sociaal minimum, wordt 'meedoen' nou eenmaal erg lastig.
Meer regels: omdat het kabinet ons met compensatieregelen zoet wil houden.
Ik zeg dit misschien wat ongenuanceerd, maar ik heb niet veel vertrouwen in
compensatieregelingen. De geschiedenis leert dat dit soort regelingen vaak
na een paar jaar weer verdwijnen. De 'snip van Zalm' is gevlogen. Het PC
privé-project is gedelet. Twee mooie voorbeelden die mij deze week door
iemand uit onze achterban aan de hand werden gedaan.
Wij verzetten ons krachtig. Het is hard werken, maar gelukkig niet zonder
succes! In de regeling zittend ziekenvervoer komen verbeteringen. Het grijs
kenteken blijft gehandhaafd voor mensen met een aangepaste bus of
bestelauto. Tien miljoen is hiervoor vrijgemaakt. In het kort geding tegen
de staat over het Valys systeem heeft de rechter bepaald dat er
mensenrechten worden geschonden. Allemaal ontwikkelingen die door onze
lobby, onze acties, onze inzet is bereikt. Soms is één krantenberichtje
genoeg om gevraagd te worden samen met de staatssecretaris een oplossing
voor een probleem te bedenken. Zoals bleek bij de kwestie van het grijs
kenteken.
Ondertussen werkt dit kabinet wel gewoon verder aan de afbraak van de
sociale zekerheid. We moeten ons verweren tegen een bizarre begrip als
'omgekeerde solidariteit'. Arm is er voor rijk, ziek is er voor gezond. Dat
klinkt me vreemd in de oren. Ook hangt er een no-claim regeling in de
ziektekostenverzekering boven het hoofd. En de WMO komt op ons af.
Bij de behandeling van het Actieplan Gelijke Behandeling in de Tweede Kamer
bleek dat van het ministerie van VWS weinig coördinatie valt te verwachten
als het gaat om het totale chronisch zieken en gehandicaptenbeleid. Er zijn
geen harde afspraken gemaakt. Politiek gezien wordt niemand verantwoordelijk
gesteld voor 'inclusief' chronisch zieken- en gehandicaptenbeleid.
Dus zitten we er zelf zoveel mogelijk boven op. We waren aanwezig bij
rondetafelgesprekken over de no-claimregeling en de concessie van de NS. Een
paar dagen geleden nog hebben we krachtig gelobbyd in en rond de Tweede
Kamer over de Wajong. Samen met onze beleidsmedewerker Arbeid en twee jonge
mensen uit onze achterban heb ik vlak voor het Algemeen Overleg in de Kamer
een dag indringende gesprekken gevoerd met Kamerleden.
En waar staan we zelf? Waar staat de CG-Raad?
Om dicht bij huis te beginnen: het bureau van de CG-Raad bevindt zich nog
middenin de reorganisatie. Mensen komen en mensen gaan, dat laatste veelal
noodgedwongen. Ook hier dus onrustige tijden. Toch constateer ik verheugd en
met enige trots dat de mensen op het bureau het dagelijkse werk van de
CG-Raad met enthousiasme en kracht blijven uitvoeren.
Over mensen die zijn gekomen. Graag spreek ik een speciaal welkom uit voor
onze nieuwe interim directeur: Fred Venema. In goed overleg met het PGO is
Fred Venema door het bestuur van de CG-Raad aangesteld als de nieuwe
interim-directeur. Hij volgt Mineke Hardeman op. Fred heeft in zijn
arbeidzame leven veel ervaring opgedaan met het sturen van complexe
projecten in de sfeer van management en bestuur. Hij heeft op dit gebied aan
mooie staat van dienst. Hij is lid geweest van het Berenschot Bestuur en
heeft vele bestuurlijke contacten in overheid en bedrijfsleven. In het
verleden is hij plaatsvervangend Secretaris-Generaal en Financieel
Hoofddirecteur van het Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur
geweest. Fred heeft zijn nieuwe taak en verantwoordelijkheid zeer
voortvarend opgepakt. Hij heeft een werkprogramma opgesteld waarin hij de
financiën, het werkplan voor 2005 en de toekomstige ontwikkeling aan de orde
stelt. In deze vergadering zullen we zijn werkprogramma bespreken.
Ik richt ook een speciaal woord van welkom aan de acht lidorganisaties die
in een vorige ALV een motie hebben ingediend. Fijn dat u aanwezig bent. Wilt
u daar nu of straks iets over zeggen?
Dan nu enkele woorden over waar wij heen gaan.
De CG-Raad blijft zich politiek en maatschappelijk manifesteren en verzetten
tegen regelingen die het volwaardig burgerschap van mensen met een
functiebeperking in de weg staan. Op de lange termijn en op de korte
termijn. Op de korte termijn richten we onze krachten vooral op de
aanstaande begrotingsbehandelingen.
Waar gaan we heen met onze beweging? Ik ben blij dat ik u kan uitnodigen om
op 14 oktober samen met ons de ledenradapleging van de NPCF te bezoeken. Op
die dag zullen we de uitkomsten van de Commissie Ledenbestand van de NPCF
ter discussie brengen. We praten dan over de voorstellen voor verdere
samenwerking in de beweging.
Zoals u weet, loopt mijn tweede termijn als voorzitter in november af. In de
acht jaar die achter ons ligt, is veel gebeurd. We hebben hard gewerkt en
veel bereikt. Ik heb mij afgevraagd of ik nog een derde termijn aan moet
gaan. Deze afweging waarin natuurlijk het belang van de CG-Raad voorop
staat, is geen gemakkelijke afweging geweest. Alles afwegend en na
diepgaande gesprekken met mensen om mij heen, heb ik besloten om mij voor
een derde keer herkiesbaar te stellen. Niet om nog vier jaar de kar te
trekken, maar wél om deze met het bestuur en de interim directeur op een
nieuw spoor te zetten. Wanneer we onze koers voor de toekomst hebben
uitgezet, is het tijd voor een nieuwe voorzitter met een versterkt bestuur
en een andere directeur. Als u mij in november herkiest, wil ik mij daar het
komende half jaar voor inzetten. Samen met jullie, met onze brede achterban
en een vernieuwd bestuur en bureau.
Dank voor uw aandacht.
Jan Troost,
Voorzitter Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland
---
Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland