PARKINSON PATIENTEN VERENIGING
geneesmiddelen vergoedingssysteem
Bunnik, 29 september 2004
De leden en het bestuur van de Parkinson Patiënten Vereniging maken
zich grote zorgen over de effecten van de beleidsmaatregelen op het
gebied van de volksgezondheid die nu in de Tweede Kamer ter discussie
staan. Het Geneesmiddelen Vergoedingssysteem (GVS) zal zodanig worden
aangepast dat per cluster nog slechts één middel zal worden vergoed;
het middel met de laagste prijs. Al eerder hebben wij aan het
Ministerie van VWS laten weten dat dit voor een aandoening als
Parkinson een zeer slechte zaak is.
9)De anti-parkinsonmedicijnen zijn niet onderling vervangbaar.
Medicatie is maatwerk in dit geval. Waar de ene patiënt goed op
reageert, maakt de ander alleen mar zieker. Dat geldt ook voor de
onderleng vervangbare middelen, zowel de dopamine agonisten als de
levodopa preparaten, de anto-cholinergica en COMT-remmers. Om maar
niet te spreken van de anti-depressiva, die voor parkinsonpatiënten
desastreus kunnen uitpakken. Wij verwachten dat bij een dusdanig
grootschalige omzetting van medicatie sprake zal zijn van veel
ziekenhuisopnames , die de kosten zullen laten oplopen in plaats van
ze te beperken. Nog afgezien van de ellende die dit veroorzaakt voor
de patiënten.
Wij zijn er van overtuigd dat er kosten bespaard kunnen worden in de
zorg, zelfs met een verbetering van de kwaliteit er van. Berekeningen
laten zien dat iemand met de ziekte van Parkinson per jaar gemiddeld
10.000,-- euro kost, waarvan 24% bestemd is voor medicatie. De ernst
van de ziekte is vanzelfsprekend van invloed en gesteld kan worden dat
het kostenverschil tussen de thuissituatie en verpleeghuisopname 500%
bedraagt. Het is dus een goede zaak de zorg zodanig in te kleden dat
mensen met de ziekte van Parkinson zo lang mogelijk zelfstandig en
onafhankelijk blijven. Dat vraagt om een multidisciplinaire
behandeling; met een beter management van de ziekte is de patiënt
beter af en worden kosten bespaard.
Zoals zo vele chronisch zieken zijn ook parkinsonpatiënten vaak
degenen met de lagere inkomens; bijbetaling voor de voor hen adequate
medicatie betekent in ieder geval verlies van koopkracht dan wel het
nemen van medicijnen die niet goed werken. Dit leidt weer tot snellere
opnames en grotere afhankelijkheid, hetgeen de kosten voor de
gemeenschap weer opjaagt. Maar die kosten komen uit een ander potje en
zijn daarom in dit verband niet zichtbaar. Wij pleiten voor het
slechten van de muren tussen de verschillende zorgregelingen en voor
een vergaande samenwerking, op de patiënt gericht, tussen deze
regelingen.
29 sep 04 12:47