Ministerie van Verkeer en Waterstaat

Korte toespraak van de minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs, bij de herdenking van de Bijlmerramp, in Amsterdam

(Alleen de uitgesproken tekst geldt)

Dames en heren,

`Mensen denken dat herinnering verdriet brengt. Het tegendeel is waar. Verdriet komt met het vergeten.'

Deze woorden van de schrijver Arthur Japin raken volgens mij aan de kern van deze bijeenkomst. U verzamelt zich als nabestaanden en betrokkenen ieder jaar opnieuw rondom dit monument.

Om niet te vergeten. En om troost te zoeken en te vinden; in uzelf en bij elkaar. Want herdenken neemt de pijn niet weg, maar maakt die wel draaglijker.

Vandaag betuigen wij ons diepe respect aan de 43 slachtoffers van 4 oktober 1992. De harde klap die een einde maakte aan hun leven klinkt voor u en vele anderen door tot op de dag van vandaag. Niet alleen op 4 oktober, maar op alle dagen van het jaar. Want wie de Bijlmerramp direct heeft meegemaakt, kan de beelden en emoties van toen niet uit zijn of haar geheugen bannen.

Het `nooit meer`, dat in de nasleep van de Bijlmerramp zo vaak is uitgesproken, is anno 2004 actueler dan ooit. De gevaren die onze samenleving bedreigen, zijn na 11 september 2001 immers alleen maar groter geworden. Op een bijeenkomst als deze zijn we ons daar nog eens extra van bewust. De herinnering aan 4 oktober 1992 brengt ons dus niet alleen terug naar dat fatale moment, 12 jaar geleden, maar roept ons tegelijkertijd op om alert te blijven, zodat we nieuw onheil kunnen voorkomen.

Herdenken heeft dus zin en betekenis. Uit respect voor de slachtoffers van toen. Om niet te vergeten wat er gebeurd is. Om het verdriet te verlichten. Maar ook om vooruit te kijken en waakzaam te blijven.

Vanuit die overtuiging sluit ik mij vandaag bij u aan. Wij allen willen graag helpen bij het dragen van uw last.

Dames en heren,

Het citaat waarmee ik net begon, zegt eigenlijk dat veel mensen bang zijn om verdrietige herinneringen te koesteren. U hebt de kracht om de herinnering aan 4 oktober 1992 levend te houden. Dat bewonder ik, en ik hoop dat u hier elk jaar zult blijven komen.

Want als verdriet komt met het vergeten, zoals Arthur Japin zegt, dan komt de troost met de herinnering.

Dank u wel.