CDA

CDA
20-12-04
Nieuwe zorgverzekeringswet solidair en toekomstgericht

Vorige week heeft de Kamer de nieuwe zorgverzekeringswet besproken. Namens het CDA voerden Margreeth Smilde en Pieter Omtzigt het woord. In deze wet wordt geregeld dat er per 1 januari 2006 één basisverzekering komt voor iedereen. Tevens werd de wet op de zorgtoeslag behandeld.

Deze wet is onlosmakelijk verbonden met de Zorgverzekeringswet, omdat hierin wordt geregeld dat huishoudens niet meer dan een bepaald percentage van het inkomen kwijt zijn aan de kosten voor zorgpremies.

Het CDA, de bedenker van deze zorgtoeslag, wil dat dit percentage in principe op 5% wordt gesteld (met enig maatwerk voor specifieke groepen). Dat wil dus zeggen dat de premiekosten voor de standaardverzekering nooit meer dan 5% van het inkomen zouden mogen bedragen. De rest wordt teruggeven door de overheid. De regering wil zich nu nog niet vastleggen op een percentage, maar weet in ieder geval wat de inzet van de CDA-fractie is. Pieter Omtzigt heeft hierover een duidelijke motie ingediend, die waarschijnlijk kan steunen op een kamermeerderheid. In het voorjaar zal verder worden gesproken over de percentages.

Hervorming gezondheidsstelsel absoluut noodzakelijk Tweede Kamerlid Margreeth Smilde: "Hervorming van het gezondheidsstelsel is absoluut noodzakelijk, dat weet iedereen. Het huidige gezondheidsstelsel is verbrokkeld en onoverzichtelijk en dit staat de toegankelijkheid en de betaalbaarheid in de weg. Vanuit de CDA-visie is de eigen keuze van mensen in de gezondheidszorg erg belangrijk. Meer vrijheid voor de burgers en de zorgaanbieders. Maar de overheid blijft verantwoordelijk voor de inhoud van het verzekerde pakket en zij legt verzekeraars een acceptatieplicht op: een verzekeraar moet iedereen tegen dezelfde voorwaarden accepteren. Hiermee krijgt eindelijk een stelsel vorm, waarin verzekeraars niet meer mogen discrimineren tussen jong en oud, gezond en ziek. Niet langer meer zal een particuliere verzekeraar een oudere honderden euros meer in premie laten betalen dan een jongere of zal iemand die ziek is, gedwongen worden een veel hogere premie te betalen dan een gezonde. Over praktijken waarbij ziektekostenverzekeraars tussen steden of wijken discrimineren, zwijgen we maar helemaal."

Eén vorm van volksverzekering
Het CDA wil een stelsel waar de burger de keuze heeft en de vraag centraal staat. Burgers moeten van verzekeraar kunnen veranderen als ze een andere prijs of betere dienstverlening wensen. In het voorgestelde stelsel is de solidariteit tussen jong en oud, gezond en ziek geregeld via een acceptatieplicht. En de solidariteit met minder draagkrachtigen via een inkomensafhankelijke toeslag. Er is sprake van een verzekeringsstelsel. Eén vorm van volksverzekering, ook voor risicos die niet of nauwelijks te verzekeren zijn. De kosten van de noodzakelijke zorg moeten via deze verzekering worden opgebracht. Er wordt geen inkomenspolitiek meer gevoerd via het ziektekostenstelsel. De verzekerde betaalt een nominale premie, zodat duidelijk is wat gezondheidszorg kost, maar heeft tegelijkertijd recht op de Zorgtoeslag als de kosten een te groot deel van het inkomen opslokken. Kinderen zijn tot 18 jaar gratis meeverzekerd.

Wat houdt de acceptatieplicht in?
De overheid bewaakt de wet, is verantwoordelijk voor de inhoud van het verzekerde pakket en legt acceptatieplicht op. Acceptatieplicht wil zeggen dat niemand meer een medische keuring hoeft te ondergaan als voorwaarde om zich te mogen verzekeren voor de standaardziektekosten. Om het voor een verzekeraar aantrekkelijk te maken mensen met een kwetsbare gezondheid te verzekeren, komt er een vereveningsfonds waaruit verzekeraars per verzekerde een bedrag betaald krijgen dat behoorlijk kan oplopen als iemand veel zorg nodig heeft, bijv. HIV of AIDS. Zo wordt het juist aantrekkelijk om zieken goede en efficiënte zorg te leveren. Het is een vorm van solidariteit waarop we in Nederland trots mogen zijn."

Het CDA heeft een aantal punten naar voren gebracht c.q. wijzigingen voorgesteld. Zo moet de verzekerde gemakkelijk kunnen verhuizen naar een andere verzekeraar. Daarbij moet het ook mogelijk worden om het standaardpakket bij de ene verzekeraar af te sluiten en het aanvullend pakket elders (dwz geen gedwongen koppelverkoop).

Het standaardpakket zal ongeveer gelijk zijn als het huidige ziekenfondspakket. Daarom wil het CDA dat de minister een eenmalige acceptatieplicht bewerkstelligt voor het aanvullend pakket. Dat betekent dat verzekerden op 1 januari 2006 recht moeten hebben op dezelfde aanvullende verzekering, als ze op 31 december 2005 hebben. Bijzondere aandacht dient er hierbij te zijn voor mensen, die nu via een particuliere verzekering een all in-pakket hebben. Ook hier moet de acceptatieplicht zijn werk kunnen doen en zij moeten onder vergelijkbare voorwaarden met de oud-ziekenfondsverzekerden toegang krijgen tot de aanvullende verzekering.

Bij overstappen van de ene naar de andere zorgverzekeraar moet de aanvullende verzekering nooit een hindernis vormen, zodat indirecte risicoselectie nagenoeg onmogelijk wordt. Alweer vanuit de verzekerde geredeneerd. Daarom moet er een gedragscode worden opgesteld met en tussen zorgverzekeraars. En er moet een goede geschillencommissie komen, waar de verzekerde naar toe kan bij een conflict met zijn verzekeraar over bijv verstrekkingen.

Bureaucratie

Daarnaast werd aandacht gevraagd voor de bureaucratie. Omtzigt: "Een van de hoofdproblemen in de Nederlandse zorg is de bureaucratie. Niet voor niets wordt het zorgstelsel vaak gekenmerkt als Moskou aan de Maas. Voor het CDA is het nieuwe zorgstelsel pas geslaagd als echt de klant en de patiënt centraal staan, als de verpleegkundige en de arts zich bezig kunnen houden met goede zorg verlenen en als de formulieren een bijrol spelen. Bovendien moet er ruimte komen voor Maatschappelijke Ondernemingen. Ondernemingen die geen winstoogmerk hebben, maar geld laten terugvloeien naar de doelstelling, nl betere zorg. Deze moeten niet VPB-plichtig zijn en gelijke kansen krijgen als gewone ondernemingen."

Zorgtoeslag
Omtzigt: "Ook bij de Zorgtoeslag geldt: duidelijkheid, en geen bureaucratische rompslomp. Die zorgtoeslag moet wel een vast gegeven worden, waar mensen op moeten kunnen rekenen. De regering moet dus maar één keer per vier jaar een nieuw percentage vaststellen en niet tussentijdse aanpassingen plegen. Het komend voorjaar moet het percentage bij de invoering definitief vast staan. Daarna mag er niet meer aan getornd worden. De zorgtoeslag moet een solide wet worden, waarin groot vertrouwen bestaat. Dat kunnen we alleen verkrijgen als in december 2005 ook daadwerkelijk de zorgtoeslagen uitbetaald worden aan iedereen die daarop recht heeft."

Voor een aantal groepen zal het CDA aandringen op compensatie bij het fiscale pakket voor 2006: Jong gehandicapten, die immers niet altijd kunnen hopen morgen weer aan de slag te kunnen, en jongeren onder de 21 op bijstandsniveau zijn twee duidelijke groepen.