05-01-05
Toespraak Balkenende tijdens herdenking ramp Azië
'We zijn één in ontzetting en één in medeleven met nabestaanden
slachtoffers zeebeving'
"We staan vandaag stil bij het machteloze verdriet van alle
nabestaanden. Bij hun tranen. Bij de verscheurende onzekerheid van al
diegenen die hopen op een teken van leven en op de terugkeer van hun
geliefden, al diegenen die hopen en bidden." Dit zei premier
Balkenende tijdens de herdenking van de ramp, die zich ten gevolge van
de zeebeving in Azië heeft voltrokken.
"De zeebeving in de Indische Oceaan veroorzaakte in tienduizenden
families een persoonlijke ramp. De verschrikkelijke beelden staan op
ons netvlies gebrand", aldus de minister-president in zijn korte
toespraak bij de herdenking van de ramp in Azië.
"We staan vandaag stil bij het machteloze verdriet van alle
nabestaanden. Bij hun tranen. Bij de verscheurende onzekerheid van al
diegenen die hopen op een teken van leven en op de terugkeer van hun
geliefden, al diegenen die hopen en bidden.
In bittere omstandigheden als deze beseffen we hoe kwetsbaar mensen
zijn. Maar ook hoe nauw we met elkaar zijn verbonden.
We delen één aarde. Zij schenkt ons haar pracht en haar rijkdommen.
Maar ze beschikt ook over verborgen krachten die vernietiging kunnen
brengen. Wetenschappelijk misschien verklaarbaar, maar de vraag waarom
hangt als een vertwijfelde schreeuw in de lucht.
Op Tweede Kerstdag voltrok zich een ongekende ramp. In korte tijd
werden honderdduizenden mensen het slachtoffer van nietsontziend
natuurgeweld.
Tienduizenden kinderen werden wees. Mannen en vrouwen verloren hun
geliefden. Ouders hun kinderen. Mensen afkomstig uit de landen rond de
Indische Oceaan. Mensen afkomstig uit Europa en uit andere delen van
de wereld.
Dit leed laat niemand onberoerd. We zijn één in onze ontzetting. Eén
in ons mééleven met de nabestaanden van de slachtoffers, waar ook ter
wereld.
Mensen rouwen in Indonesië, Sri Lanka, India, Thailand en elders in de
getroffen regio.
Maar ook in Scandinavië, Duitsland, Groot-Brittannië, Nederland en in
vele andere landen zijn slachtoffers te betreuren. Deze ramp raakt ons
allemaal.
We zijn verbonden in ons verdriet. Maar we zijn ook één in onze
overtuiging dat we meer kunnen doen dan meeleven. Dat we samen
verantwoordelijkheid dragen voor het bieden van hulp aan de
slachtoffers.
Het water kwam snel op en trok zich snel weer terug. Het zal veel en
veel langer duren eer de menselijke nood enigszins is gelenigd. Onze
aandacht mag niet verslappen.
Samen kunnen we eraan bijdragen dat de mensen in de getroffen gebieden
een kans krijgen om temidden van de puinhopen een nieuw bestaan op te
bouwen.
Wij Europeanen voelen ons verbonden met Azië. We laten de getroffen
landen niet in de steek. Niet in onze gedachten en niet in onze daden.
Nederland toont zijn solidariteit. De bevolking en de regering. Niet
alleen nu, maar ook straks.
Zodadelijk zijn we in de landen van de Europese Unie drie minuten
stil. Drie minuten om te denken aan die vele tienduizenden mensen die
rouwen om hun geliefden.
Het leed is veel te groot om in zijn totaliteit te kunnen bevatten.
Maar wie zich het verdriet van één moeder kan voorstellen om haar
verloren kind, beseft wel de onmetelijke diepte van dit leed.
Laten we samen stil zijn."
CDA