VVD



Nieuws

29 jun 2005 - Inbreng Zsolt Szabo bij debat over
Millenniumdoelstellingen

In de Tweede Kamer had op 28 juni het debat plaats over de haalbaarheid van de Millenniumdoelstellingen. Voor de VVD-Tweede-Kamerfractie had Ontwikkelingssamenwerkingwoordvoerder Zsolt Szabo het woord. Hieronder treft u zijn inbreng.

5 jaar geleden is met veel positivisme door de wereldleiders de Millenniumverklaring ondertekend. Vele malen is in deze verklaring opgenomen de zinsnede ´we will spare no effort to´, we laten niks na om die en die maatregelen te nemen, maar nu we 1/3 van het implementatietraject achter de rug hebben is de trieste tussenbalans dat tot op heden afspraken onvoldoende zijn nagekomen met desastreuze gevolgen voor met name het Afrikaanse continent. Het nieuwe concept outcome document van de VN reafirms, establishes, recognizes en strengthens eerdere afspraken maar zonder enig uitzicht op substantieel resultaat. Als klap op de Millennium vuurpijl meldde onze minister voor Ontwikkelingssamenwerking de Kamer op 26 mei tijdens het algemeen overleg over de voortgang van de Millennium doelen dat eigenlijk niet bekend is hoe je de effecten van ontwikkelingssamenwerking en de resultaten daarvan op duurzame ontwikkeling meet. Met andere woorden we zijn 5 jaar onderweg op dit specifieke beleidsterrein en 50 jaar in totaal op het gebied van Ontwikkelingssamenwerking, maar hebben geen flauw benul wat het eigenlijk oplevert.

5 jaar en miljarden OS investeringen verder maken we in september tijdens de VN Top in New York de balans op. De Wereld Bank en het IMF hebben hier reeds een voorschotje op genomen in hun in april van dit jaar gepubliceerde Global Monitoring Report 2005. De titel van dit document is verassend namelijk ´From Consensus to Momentum´ . Hoezo nu pas momentum voorzitter? De VVD ging er van uit dat dit momentum er in 2000 reeds was of is ons allen een fopspeen voorgehouden? Hoe is het verder mogelijk dat opinievormers reeds nu al zeggen dat het halen van de Millennium doelen in Afrika mogelijk niet 15 maar 150 jaar gaan duren?

Azië en Midden- en Zuid-Amerika gaan de Millennium doelen halen, fantastisch, maar waarschijnlijk ook zonder deze inspanningen, als gevolg van een efficiënt op economische groei gericht beleid, vaak niet op basis van goed bestuur maar wel economisch effectief bestuur. Afrika blijft achter in de ontwikkeling en het is des te meer zorgelijk vast te stellen dat relatief belangrijke landen als Engeland en Duitsland niet verder komen dan vrijblijvende niet te sanctioneren intentieverklaringen over het ophogen van hun ontwikkelingsbijdrage ergens tegen het einde van de periode dat de Millenniumdoelen moeten zijn gerealiseerd. Als deze landen zich net als Nederland reeds in de jaren zeventig aan de 0,7% norm hadden gehouden hadden we hoogstwaarschijnlijk geen Millennium doelen nodig gehad en ook geen initiatieven als de ´Commission for Africa´ van Tony Blair waar in feite de enige conclusie van dat rapport is dat Blair de 0.7% norm in ieder geval tot 2015 aan zijn laars lapt. Het absorptie vermogen van het Afrikaanse continent is volstrekt onvoldoende om de grote stromen geld te kanaliseren indien pas richting 2015 deze gelden vrijkomen. Dit zet de deur wagenwijd open naar meer corruptie waardoor nog meer geld zal verdwijnen in de verkeerde zakken.

Ook het Nederlandse volk ziet dat het tot op heden gevoerde ontwikkelingsbeleid heeft gefaald. De Nederlanders zijn zeer sceptisch over het behalen van de Millennium doelen. 66% van alle Nederlanders eist een andere aanpak van het ontwikkelingsbeleid. Minister Bot sprak tijdens zijn Hofstadlezing van een denkomslag.

Wat moet er derhalve gebeuren om Afrika er weer bovenop te krijgen?

De minister voor Ontwikkelingssamenwerking deelt in haar beantwoording van 22 juni jl. op VVD Kamervragen over de MDG´s, de mening van mijn partij dat bij de implementatie van de MDG´s onvoldoende aandacht is besteed aan de sector economie. Er wordt volgens de Minister te weinig ingezet op duurzame economische ontwikkeling. Het beleid zou volgens de Minister expliciet gericht moeten zijn op a) het verbeteren van het ondernemingsklimaat in de partnerlanden, b)het bevorderen van internationale markttoegang en c) het ondersteunen van bedrijfsinitiatieven die investeringen en werkgelegenheid in ontwikkelingslanden doen toenemen. De VVD is het hiermee eens maar dan moet er wel gericht beleid op worden gevoerd. Beleidsmaatregelen voor het behalen van de MDG´s zijn door Nederland vastgelegd in de beleidsnotitie ´Aan elkaar verplicht´ met als focus HIV/Aids, onderwijs, reproductieve gezondheid, milieu en water. Een goed ondernemingsklimaat is ondergebracht bij het kopje ´goed bestuur´. Wat de VVD betreft dient economische ontwikkeling van Afrika op o.a. het gebied van off-shoring een prominente plek te krijgen in het Nederlands Ontwikkelingsbeleid en zal het daarom als apart doel dienen te worden gepositioneerd en niet als deel resultaat van ´goed bestuur´.

Het internationale bedrijfsleven schept banen en niet de ontwikkelingsindustrie. Jeffrey Sachs beveelt in zijn rapport ´Investing in Development´ ondermeer aan dat er meer focus moet komen op technologie en innovatie. De VVD heeft eerder in de Kamer aangegeven dat er niet alleen maar kansen zijn in Afrika voor outsourcing maar dat er reeds een aantal landen is zoals Zuid Afrika en Ghana waar westerse bedrijven hun productie en dienstverlening naar toe hebben gebracht, denk hierbij aan de KLM helpdesk in Zuid-Afrika. Een van de kernpunten van het economische succes van Azië is dat een aantal relatief sterkere economische landen de rest op sleeptouw hebben genomen, zie tevens de Hofstadlezing van Minister Bot. Aangezien steeds meer outsourcing voorbeelden in Afrika duidelijk maken dat ook hier potentie bestaat een aantal landen als voortrekkers van economische ontwikkeling te positioneren steunt de VVD de aanbeveling van Sachs om een aantal fast-track landen te definiëren die in staat zijn economische substantie te creëren. Alleen via de weg van het scheppen van banen heeft Afrika een kans tot ontwikkeling.

Voortbordurend op de intenties van het rapport Sachs sluit ik af met de woorden, je kunt putjes scheppen en scholen neer zetten maar zonder voldoende focus op het creëren van werk is er geen toekomst.