Elly de Decker, projectcoördinator in DRC
Juni 2005 - Na vijf jaar gewerkt te hebben als management consultant
in Londen vond Elly de Decker het tijd worden om het over een andere
boeg te gooien. "Artsen zonder Grenzen is een organisatie die ik al
van jongs af aan ken en die mij altijd heeft aangetrokken. Ik dacht
dan ook: Nu of nooit!. Dat was een kleine drie jaar geleden.
Naam Elly de Decker Leeftijd 32 Werkte voor Artsen zonder Grenzen
in Bangladesh (financieel coördinator) en Democratische Republiek
Congo (projectcoördinator)
Werken als projectcoördinator in de Democratische Republiek Congo
Voor mijn tweede uitzending ging ik weg als projectcoördinator. In die
rol ben je verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken in een
project. Je wordt ook verondersteld een visie op te bouwen over hoe
het project zich zou moeten ontwikkelen. Als die visie goedgekeurd
wordt door het coördinatie team van het land en de
eindverantwoordelijke te Amsterdam, dien je dat uit te voeren. Het is
een rol die heel afwisselend is; op het ene moment ga je over de
contracten voor nieuwe lokale medewerkers, een ander moment schrijf je
een subsidieverzoek aan een donor of onderhandel je met de lokale
autoriteiten over wat je wilt gaan doen."
Tuberculoseprogramma
"We waren bijvoorbeeld ook met het team bezig hoe je in een plaats als
Shabunda (Oosten van de Democratische Republiek Congo) een
tuberculoseprogramma kunt opzetten met enige kans op succes. De rol
brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee; vooral op het vlak van
veiligheid. Het is mijn taak het project te leiden en resultaten te
bereiken. Het houdt ook in dat ik verantwoordelijk ben voor het
fysieke en het mentale welzijn van de mensen met wie ik samenwerk en
dat 24 uur per dag en 7 dagen per week. Wat mij enorm bevalt aan deze
functie is dat je heel hands-on betrokken bent bij alle aspecten van
het project en ik de richting die het project inslaat echt kan
beïnvloeden.
Shabunda
Ik heb negen maanden in Shabunda gewerkt en een prachtige tijd gehad.
Het was vaak verre van makkelijk, maar het werk gaf veel voldoening.
Shabunda is een heel geïsoleerde plek, dat alleen per vliegtuig
bereikt kan worden. De focus van het project is het ondersteunen van
de lokale gezondheidsautoriteiten. Tijdens de jaren van president
Mobutu en de daaropvolgende oorlog, die de streek zwaar heeft
geteisterd, is alle infrastructuur, waaronder ook de gezondheidszorg,
volledig vernield. Artsen zonder Grenzen steunt het ziekenhuis in
Shabunda en tevens zes gezondheidsposten in het omliggende gebied. De
logistieke activiteiten zijn niet te onderschatten; de wegen zijn in
een zodanig slechte staat dat het team zich enkel op motorfietsen kan
verplaatsten. Een afstand van 23 kilometer overbruggen kost ons vaak
meer dan drie uur."
HIV/aids
"In de periode dat ik in Shabunda werkte, was de situatie redelijk
stabiel. Daarom waren we in de gelegenheid het project enorm uit te
breiden. We zijn gestart met het vrijwillig counselen en testen van
mensen die mogelijk met HIV/aids besmet zijn. Verder hebben we de
behandeling opgezet van infecties die vaak met HIV/aids gepaard gaan.
Ook zijn we begonnen met het ondersteunen van het al bestaande, maar
heel wankele, tuberculoseprogramma. Al met al werd het project
redelijk groot. s Avonds vroegen we ons dan ook regelmatig af: Doen we
niet te veel?
Mooie herinneringen
Mijn goede herinneringen gaan vooral over de vele activiteiten waarbij
we zo actief betrokken waren; zoals de vaccinatiecampagne,
Wereldaidsdag, Internationale Vrouwen Dag, de start van het vernieuwde
tuberculose-programma en de bezoeken aan de gezondheidsposten rondom
Shabunda. Ook bepaalde gezellige avonden met het team blijven me bij.
Het was zeker hard werken, maar af en toe een beetje relaxen mag ook.
Opstarten van het tuberculoseprogramma
Minder goede herinneringen heb ik over de soms frustrerende relaties
met onze lokale partners van het ministerie van Volksgezondheid. Een
voorbeeld daarvan was de provinciale verantwoordelijke voor het
tuberculose-programma, die naar Shabunda was gekomen om
verpleegkundigen te trainen. Hij vertrok alweer op dezelfde dag dat
hij gekomen was, omdat ik weigerde hem meer daggeld te geven dan wat
duidelijk op voorhand was afgesproken. Daardoor werd de start van het
vernieuwde programma, waar we zoveel tijd en energie hadden in
gestopt, geblokkeerd. Een goede maand later is het programma
uiteindelijk dan toch gestart. Hopelijk loopt het nu relatief vlot.
Toekomst
Ik ben nu net twee maanden thuis en keer op korte termijn terug voor
twee maanden naar de Democratische Republiek Congo. Ik ga weer werken
als projectcoördinator maar nu in een ander project. Mijn persoonlijke
uitdaging voor de toekomst is uit te zoeken hoe ik dit werk kan
combineren met een stabieler leven in Europa.
Artsen zonder Grenzen -- Plantage Middenlaan 14 1018 DD Amsterdam --
GIRO 4054