---
2 Oktober 2005: Tom Coronel houdt zicht op WTCC Privateer Trophy.
Het ruim 4 kilometer lange circuit in het Spaanse Valencia ontving het
voorlaatste raceweekend van het FIA World Touring Car Championship
2005. Op dit relatief korte en bochtige circuit voelden de WTCC SEATs
zich als een vis in het water. Voor de LEONs van het fabrieksteam
resulteerde dat in een 1-2 op de startgrid van de eerste race en Tom
Coronel wist zich met de door GR-Asia ingezette Toledo Cupra van SEAT
Team Holland als elfde te klasseren. Echter, na de motorwissel tijdens
de vorige race werd onze landgenoot tien startplaatsen teruggezet en
begon zijn eerste race als 21ste. Die race eindigde voortijdig door
een botsing met een andere deelnemer. De tweede race leverde een 13e
plaats algemeen en een derde plaats in het Privateer-kampioenschap op.
In die strijd bezet Coronel nu de derde plaats en heeft nog steeds
zicht op de titel.
foto: FIA WTCC - FIA WTCC
Het zag er allemaal heel goed uit, opent Coronel zijn relaas. Zowel in
de vrije trainingen als tijdens de kwalificatie zat ik er meer dan
goed bij. Ik reed voor het eerst met een 16-kleppen motor. Voorheen
was dat een twintigklepper en het verschil voel je met name bij het
accelereren uit bochten. En die zijn hier ruimschoots aanwezig, dus
die extra trekkracht kwam prima van pas. Verder had SEAT Sport weer
voor de nodige onderdelen gezorgd. Naast de voorbumper en alles wat
daar bij hoort, hadden we de juiste schokdempers en een
aërodynamicapakket. Het enige dat nog niet gelijk is aan de
fabrieksautos is de versnellingsbak.
Gesteund door die goede auto behaalde Tom regelmatig tijden die zoals
hij zelf aangeeft- in het eerste rijtje stonden. Hij mengde zich met
de Toledo Cupra in de strijd rond de Top 10. Dan wordt je vervolgens
eigenlijk dubbel gestraft door wat er in Istanbul is gebeurd. Daar
scoorde ik niet door het voortijdig stukgaan van de motor. En nu wordt
je om die reden nog eens tien plaatsen teruggezet. Dat is naar mijn
idee redelijk dubbel. In de eerste race kwam ik goed weg, maar moest
natuurlijk wel buiten de klappers zien te blijven. Dat lukte heel
goed. Ik reed vanaf de start al voor mijn grootste concurrent in het
Privateerkampioenschap en wist dat ik op winst stond. In die beginfase
reed ik bij de anderen vandaan en dat resulteerde ook nog eens in een
snelste raceronde binnen mijn klasse. Er leek geen vuiltje aan de
lucht tot het moment dat Stefano DAste zich verremde en op mijn
achterwiel zijn snelheid terugbracht. Het enige dat ik kon doen was
naar de pits rijden. Daar hadden de mannen nauwelijks 10 minuten nodig
voor de montage van een volledig nieuwe achteras. Klasse dus! Ik kon
ook nog een ronde uitgaan, maar dat was niet voldoende voor een
klassificatie in die race. Heel jammer, want mijn directe concurrenten
waren op dat moment ook uitgevallen. Aan de andere kant een voordeel,
want zij scoorden daarmee ook geen punten.
Bij de start van de tweede race kende de SEAT Team Holland-rijder een
wereldstart, zoals hij dat zelf noemt. In die eerste ronde had gelijk
een man of vijf-zes te pakken. En daarmee reed ik ook gelijk als derde
Privateer. Ik probeerde nog een plek op te schuiven maar dat wilde
niet echt lukken. Voordeel was wel dat Hennerici die voor mij in het
kampioenschap staat, achter mij reed waardoor ik in totaal weer 4
punten op hem inliep. Dat maakt mij ook nog steeds niet kansloos, want
tijdens het finaleweekend in Macau zijn er dubbele punten in iedere
race te scoren. Alle kans dus om daar nog een keer mijn slag te slaan.
Uit ervaring weet ik dat je daar veel kunt winnen, maar ook veel kunt
verliezen. Het is er zo smal en overal liggen hindernissen. Je zult
dus zo goed mogelijk moeten kwalificeren om op die manier zo hoog
mogelijk te eindigen en punten te pakken. Inhalen behoort daar
namelijk niet echt tot de mogelijkheden.
Tom Coronel