Persbericht
Het Rode Kristal erkend als internationaal beschermd embleem naast het Rode
Kruis en de Rode Halve Maan
Het Rode Kristal - een rode ruit op een witte achtergrond - is het
nieuwe toegevoegde embleem van de Internationale Rode-Kruis- en
Rode-Halvemaanbeweging. Dit werd gisteren beslist op een conferentie
van staten in Genève. Bij sommige conflicten werden de bestaande
emblemen, het Rode Kruis en de Rode Halve Maan, niet als neutraal
ervaren. Sinds 7 december is daarom een derde embleem internationaal
erkend, als beschermend symbool voor slachtoffers en medische
diensten. In de meeste landen blijft het bestaande embleem behouden.
Ook in België blijft men het bestaande embleem en de naam Rode Kruis
hanteren.
Het Rode Kruis en de Rode Halve Maan zijn neutrale emblemen, die in
conflictsituaties bescherming afdwingen voor slachtoffers van alle
partijen en voor medisch en humanitair personeel. Zo is het rode kruis
de omgekeerde Zwitserse vlag. De stichter van het Rode Kruis, Henri
Dunant, was immers een Zwitser. In bepaalde conflicten echter werd
deze beschermende functie van de symbolen niet gerespecteerd, omdat
men er een religieuze connotatie aan gaf.
Om de werking van de Internationale Rode-Kruis- en
Rode-Halvemaanbeweging te vergemakkelijken, werd daarom een derde
embleem ontwikkeld, dat zowel naar vorm als naar naam volledig vrij is
van nationale, culturele, religieuze, politieke of etnische
connotaties: het Rode Kristal. Het kan gebruikt worden bij conflicten,
waar het Rode Kruis en de Rode Halve Maan te risicovol zijn.
Vanaf nu kan men het Rode Kristal hanteren bij conflicten waar het
Rode Kruis en de Rode Halve Maan foutieve associaties oproepen en dus
niet voldoende bescherming bieden. Het Rode Kristal is eenvoudig,
duidelijk en neutraal.
Men kan echter nog steeds het Rode Kruis en de Rode Halve Maan
gebruiken, als zich geen interpretatieproblemen voordoen. Voor
internationale missies kunnen het Internationale Rode-Kruiscomité en
de Internationale Federatie van Rode-Kruis- en
Rode-Halvemaanverenigingen beslissen of ze het nieuwe symbool
gebruiken of niet.
Bijkomende identificatieproblemen worden ineens ook opgelost. Sommige
nationale verenigingen wilden liever niet kiezen tussen het Rode Kruis
en de Rode Halve Maan. Ze wilden beide kunnen gebruiken. Dit was
bijvoorbeeld zo voor Eritrea. Andere verenigingen ondervonden
problemen bij deze symbolen en creëerden daarom hun eigen
herkenningsteken. Die werden echter internationaal niet aanvaard. De
Rode Davidster van de Israëlische vereniging is hiervan een bekend
voorbeeld.
Identificatie blijft zaak van de nationale verenigingen. In België
blijft het Rode Kruis de naam en het embleem van de vereniging. Ook de
internationale componenten van de Rode-Kruisbeweging behouden hun
naam. Zo wijzigt niets aan de benaming van de Internationale
Rode-Kruis- en Rode-Halvemaanbeweging.
Mechelen, 8 december 2005
Rode Kruis Vlaanderen