Op 23 december vond de jaarlijkse feestelijke afsluitingsavond plaats bij Assadaaka in de Meevaart. Dit jaar was er speciaal aandacht voor de vrijwilligers. In een prachtig versierde kerstzaal opende Ahmed El Mesri, de voorzitter en oprichter van Assadaaka, de avond met de volgende toespraak:
Hoe kunnen wij mensen als individu en als groep bijdragen aan de vorming van een multiculturele samenleving? Hoe kun je als burger bijdragen aan sociale cohesie, een ander woord voor elkaar ontmoeten? Volgens Assadaaka kunnen wij elkaar alleen echt ontmoeten wanneer een ieder zijn hart opent voor de ander. Wat betekent dat je hart openen voor de ander? Hoe doe je dat? Er zijn heel veel boeken geschreven over dit onderwerp. Een teken dat het leeft onder de mensen en dat er behoefte aan is.
Vriendschap (Assadaaka) is volgens mij het antwoord op deze vraag. Waar vriendschap is krijgt vrede een kans. Waar vriendschap is kan werkelijk gewerkt worden aan een multiculturele samenleving. Om dit werk te kunnen doen zijn veel mensen nodig. Mensen die zich geroepen voelen om iets te doen voor anderen zonder dat je ervoor betaald wordt. Zulke mensen zijn vrijwilligers. Vrijwilligers worden wel eens het cement van de maatschappij genoemd; het water voor de bloemen; het zonlicht dat alles net even een warmer tintje geeft. Zonder vrijwilligers zou de maatschappij als een kaartenhuis in elkaar storten. Overal in alle lagen van de maatschappij kom je vrijwilligers tegen.
Zonder vrijwilligers zou Assadaaka er niet geweest zijn. Al bijna vijftien jaar wordt Assadaaka gesteund door de vele handen van vele vrijwilligers. Honderden mensen hebben hier gewerkt en zij hebben mede hun stempel gedrukt op wat we zijn geworden. Assadaaka een multiculturele vereniging waar iedereen ongeacht afkomst, leeftijd, geslacht, geloof en seksuele geaardheid meer dan welkom is. Al die vrijwilligers hebben jaar in jaar uit mensen geholpen om zich iets meer thuis te voelen in Amsterdam. En nog steeds herbergt Assadaaka elk jaar weer opnieuw vele vrijwilligers die zich inzetten om een steentje bij te dragen aan een socialere maatschappij. Deze vrijwilligers bieden een luisterend oor en denken mee om daar waar nodig het beleid bij te stellen. Kortom onze vrijwilligers maken het grote verschil in onze maatschappij.
Amsterdam heeft vrijwilligers nodig. Kijk eens om je heen. Wat vind je leuk? Wat heb je altijd al willen doen? Assadaaka heeft altijd vrijwilligers nodig, ook mensen die de taal nog niet zo goed spreken. Als je gaat werken als vrijwilliger leer je de taal en de mensen van het land waar je woont beter kennen. En je krijgt er veel waardering voor terug. Niet alleen bij Assadaaka zijn vrijwilligers hard nodig maar overal in Amsterdam.
Assadaaka kan je hier bij helpen. Kom gerust langs. Of als je hier les krijgt vraag aan je docent. Vrijwilligerswerk kan ook een opstap naar betaald werk zijn. In ieder geval doe je veel werkervaring op en dat is altijd positief. Als vrijwilliger sta je in het midden van de maatschappij. Je geeft veel en je krijgt er veel voor terug. Kennis, warmte, vrienden en bovendien je participeert in een multicultureel bewustwordingsproces.
Rest mij nog een innig dankwoord uit te spreken aan onze eigen vrijwilligers. Dank jullie allemaal voor jullie grote inzet.
Zoals als altijd was het stil in de zaal. De woorden van Ahmed klonken na en iedereen was even verzonken in zijn eigen kleine wereldje. Vervolgens werden er oorkondes uitgereikt aan 16 vrijwilligers. Her en der werd er een traantje weggepinkt. Er is voor sommigen onder de vrijwilligers veel gebeurd. Vanuit een witte monocultuur ondergedompeld worden in een multicultuur. Les geven aan mensen met meer dan 70 verschillende nationaliteiten. Begrip en onbegrip over en weer. Telkens weer die taalbarrière, die armoede, dat verdriet van afgezonderd zijn. En ook telkens weer het wonder om te ontdekken dat een ieder mens zich bij tijd en wijle afgezonderd kan voelen. N'importe waar hij leeft, wat hij doet, waarover hij praat. Dat is het grootste cadeau dat je krijgt als je gaat werken met zoveel verschillende mensen.
Op de vraag van Ahmed wat hen naar Assadaaka had gebracht en naar het vrijwilligers werk werd onder andere gezegd dat het werk op hun pad kwam op een moment in hun leven dat ze bezig waren met een stukje bezinning. Sommigen onder hen wilden graag iets meer vertellen waaronder Simon Haagsma, sinds vier jaar bij Assadaaka: Ik ben bij Assadaaka gekomen toen ik pas in Amsterdam woonde. De aanslagen in New York waren net geweest. Ik voelde mij nogal ontheemd en ging op zoek naar een mogelijkheid om wat meer thuis te raken in de stad en misschien wel in mijzelf. Ik kwam bij Assadaaka terecht en daar voelde het meteen goed. Ik wist ook meteen als we dit nu overal zo doen dan komt het overal goed.
Raci Topal, sinds 6 jaar vrijwilliger bij Assadaaka, nam vervolgens het woord: Gisteravond werd ik door een politieagent in burger aangehouden op straat. Ik had een afspraak om een voorlichting te geven over gezondheid en was dus in haast. Maar ik werd aangehouden. Ik trilde over mijn hele lichaam. Ik vroeg nog wat er nu aan de hand was en dat ik een belangrijke afspraak had. De agent negeerde mij en nam mij mee naar het bureau. Ik heb alles met mijn recordertje opgenomen. Na één uur op het politiebureau te zijn vastgehouden kwam de agent met de boodschap dat men mij had verwisseld met iemand anders. Ik was stom verbaasd en vroeg met wie dan? Daar wilden ze niet op ingaan. Daar stond ik dan, helemaal in de war en ik moet zeggen het doet heel veel pijn. Ik vind dus dat de Nederlandse cultuur niet altijd rekening houdt met andere culturen.
Hij wijst met het uitspreken van zijn laatste zin naar zijn nogal wat lang uitgevallen baard. Wij werden met zijn allen weer eens met de neus op de feiten gedrukt namelijk: hoe het uiterlijk van een mens onze gedachtegang beïnvloed tot in het absurde toe. Weer eens werd ons door het verhaal van Raci pijnlijk duidelijk gemaakt wat de gevolgen zijn als een mens alleen naar zijn uiterlijk wordt beoordeeld. Draag je een lange baard, dan loop je een verhoogd risico om opgepakt te worden. Waar doet ons dit aan denken? Is dit hoe wij als mensen met elkaar willen leven? Leren wij niets van het verleden? Waarom herdenken wij elk jaar de verschrikkingen van ons verleden? Om doodgewoon weer hetzelfde te gaan doen maar nu op basis van andere uitgangspunten?
De laatste vrijwilliger Jan Grijpma, ook sinds 4 jaar bij Assadaaka, had een korte redevoering voorbereid. Enkele passages hieruit: graag wil ik het een ogenblik hebben over een moeilijk woord: Serendipity. Wie kent dat woord? Het is een Engels woord en het betekent: de gave om onverwachts iets goeds te ontdekken. Het woord is afgeleid van de naam Serendip; dat zou een Perzische vorst geweest zijn. Hij reed op een kameel door de woestijn maar wist niet precies welke kant hij op moest gaan. Hij koos gewoon voor een punt dat hem aantrok en dan kwam hij dingen tegen die hem verbaasden en waar hij ook erg blij mee was. En soms . is er een ramp die je een idee brengt. Sinds 1998 woon ik samen met mijn vrouw op het Java Eiland. Ik was daar bezig met boetseren ver van de Indische buurt. Maar dat veranderde in 2001 toen op 11 september de Twintowers in New York verwoest werden. Ik kreeg het gevoel dat ik op de een of andere manier zou kunnen helpen om mensen die vreemd zijn in Nederland, meer thuis te doen raken in hun omgeving, en daardoor meer thuis te raken in zichzelf. Maar hoe doe je dat? Ik kreeg een uitnodiging van het '5 november comité'. Daar raakte ik in gesprek met een man die naast me zat: ene Ahmed El Mesri. Ik zocht hem op in de Meevaart en sindsdien doe ik af en toe klusjes. Na de moord op Theo van Gogh kom ik op woensdagavond een kopje koffie drinken, en dan praten Ahmed en ik even met elkaar. En soms komen we samen op een idee, waar we niet op gerekend hadden! Serendipity.
Na deze toespraak was pauze en konden er in de foyer van de Meevaart rondom de prachtig verlichte kerstboom zelfgemaakte hapjes worden genuttigd. Heerlijk. Er was volop variatie zoals broodjes gezond gevuld met olijven en feta; Hollandse groentesoep met gehaktballetjes; verrassende koekjes; gevulde dadels; Pakistaanse lekkernijen en Spaanse Madaleina's. Kortom een smulfeest. Aansluitend was er muziek en dans in de grote feestzaal. Mannen met en zonder baard, vrouwen met en zonder hoofddoek, iedereen was er en iedereen deelde mee in de feestvreugde. Geen angst, wel vertrouwen en vriendschap. Tegen de klok van half elf was het over en uit. Iedereen ging 'n beetje tegen zijn zin naar huis met een laatste koekje en een lieve kerst- en nieuwjaarswens.
Dan nog één berichtje in dit jaar voor het volgende jaar: de eerste lessen beginnen op zondag 8 januari: Arabisch voor niet Arabischtaligen en op maandag 9 januari Nederlands voor niet Nederlandstaligen. De overige activiteiten waaronder de diverse spreekuren beginnen ook op maandag 9 januari.
Amsterdam, 23 december 2005.
Verslag door Tess Jungblut
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |Balistraat 48 a | |Vereniging|Multicul|Vriendsch| |1094 JN | | |turele |ap | |Amsterdam | | | | | |Tel: (020) 665 33 20 | | | | | |(06-10112691) | | | | | |Bankrekening: 48.93.34.997 | | | | | |K.v.K. | | | | | |40.53.87.25 | | | | | |e-mail: assadaaka@hotmail.com| | | | | | | | | | | |Website: www.assadaaka.nl |
---- --