Socialistische Partij
Provinciale Staten in planologische klem
31-01-2006 * Toen het Streekplan Noord-Holland Zuid begin 2003 werd
vastgesteld is er erg veel vrijheid overgelaten aan de Gedeputeerde.
De SP vond het plan te vaag. De besluiten gingen helemaal voorbij aan
wat in inspraakrondes naar voren was gekomen. Door alleen hoofdlijnen
vast te stellen, blijft er veel te veel ruimte over voor ingrepen in
het landschap die eigenlijk niet gewenst zijn. Bij het uitwerkingsplan
Waterland dat gisteren op de statenagenda stond, bleek dat die
afweging van de SP juist was.
Bij het vaststellen van streekplan, kozen de Provinciale Staten
ervoor, voortaan alleen op hoofdlijnen te toetsen. De uitwerking en
nadere invulling werd aan de gedeputeerde overgelaten. Zo lang de
uitwerking binnen de hoofdlijnen paste, had de gedeputeerde vrij spel.
De provincie heeft nu uit laten zoeken wat de feitelijke macht van de
Provinciale Staten was wat betreft het uitwerking van het streekplan.
En de conclusie is dat juridisch gezien Provinciale Staten niets meer
heeft te zeggen heeft over het streekplan. Ofwel de gedeputeerde kan
bij de uitwerking zijn eigen gang gaan, zolang hij zich aan de zeven
hoofdlijnen van het streekplan houdt.
`Dus we debatteren hier eigenlijk voor nop?', vroeg Chandra Jankie
(SP). `Nee, zei de gedeputeerde, natuurlijk niet, ik vind het altijd
interessant te horen wat de politiek te zeggen heeft. En ik neem alles
mee, zowel aangenomen moties als onaangenomen.' Dat antwoord was tegen
het zere been, ook tegen dat van de VVD. Die hield zijn gedeputeerde
voor (Hooijmaijers is van de VVD), dat hij juridisch gezien wellicht
in zijn recht staat, maar politiek gezien niet. Politiek gezien moet
hij doen wat de meerderheid van de volksvertegenwoordiging vraagt.
Hooijmaijers: `Ik neem er nota van.'
Kortom: de Provinciale Staten, minus de fractie van de SP, hebben met
hun besluit in 2003 in het streekplanbesluit alleen hoofdlijnen op te
nemen, hun eigen kuil gegraven.