Gemuilkorfde tolerantie

Tolerantie of onverschilligheid bij NL-moslims

DEN HAAG, 20060220 -- Vanuit de politiek en media is de afgelopen weken vol waardering gesproken over de koele en tolerante wijze waarop Nederlandse moslims in vergelijking met moslims elders in de wereld zijn omgegaan met de spotprenten over de profeet Mohammed (Gods vrede en zegening zijn met hem). Het is echter de vraag of deze tolerante houding bij Nederlandse moslims over de cartoons, Wilders en Hirsi Ali's Submission 1, wel zo goed is voor onze samenleving.


Demonstraties in Nederland
Er zijn in heel Nederland slechts drie demonstraties geweest tegen de spotprenten. Eén op de Dam in Amsterdam, met 300 aanwezigen - inclusief politie en talrijke journalisten -. Eén demonstratie in Utrecht met 60 aanwezigen en één in Maastricht van 150 schoolkinderen in de leeftijd van 14 tot 18 jaar, vergezeld door 40 politieagenten. Het moge duidelijk zijn dat 99,99% van de moslims in Nederland niet wenst te demonstreren, omdat men bang is dat demonstraties uit de hand zouden kunnen lopen en het imago en de rust van de Nederlandse moslimgemeenschap zou kunnen beschadigen.

Doodsbedreigingen aan Wilders
De karikatuur van de Nederlandse politiek heeft natuurlijk weer doodsbedreigingen ontvangen nadat hij onder de mom van het opkomen voor de vrijheid van meningsuiting, de cartoons op zijn internetsite had geplaatst. Echter, het opkomen voor de vrijheid van meningsuiting door dhr. Wilders is zeer selectief, daar hij in 2002 de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Hoop Scheffer opriep tot een boycot van Egypte, omdat Egypte naar zijn mening op de TV een antisemitische film zou laten zien.

Doodsbedreigingen in Nederland zijn helaas ondertussen door de verharding van de maatschappij 'normaal' geworden, zoals bij voetbaltrainers die kogels in hun brievenbussen krijgen omdat zij een 'verkeerde' wissel hebben gedaan. Of bij advocaten, dokters en andere hulpverleners, omdat zij hun cliënten/ patiënten niet goed genoeg zouden hebben bijgestaan. Als Wilders dan weer de zoveelste doodsbedreiging ontvangt, is dit voor mij niet zozeer het bewijs van de onverdraagzaamheid van de Nederlandse islam, alswel de mening en volledig onacceptabele uitingen van enkele puberale individuen.

Naar de rechter
Moslims worden aangespoord om hun grieven en klachten via de rechter te doen. Echter, de rechter in Denemarken heeft de klachten over de cartoons niet ontvankelijk verklaard. En zelfs in het meest onwaarschijnlijke geval dat een Nederlandse rechter deze cartoons wél zou verbieden, dan is het nog maar de vraag of de moslims hierbij gebaat zouden zijn. Immers, sommige schrijvers en regisseurs hopen toch maar dat moslims boos worden over hun boek of film, zodat deze beter verkocht worden. Daarom is een rechtsgang of demonstratie voor de moslimgemeenschap niet interessant en wordt altijd juist het tegenovergestelde doel bereikt.

Eigenrichting
De grootste ondermijning van de Nederlandse en internationale rechtsorde, is wanneer burgers zelf aanklager, rechter en beul gaan spelen (dit heet eigenrichting). Mohammed B. en zijn aanklacht tégen en de executie van Theo van Gogh, is hiervan een duidelijk voorbeeld. Maar ook de aanslagen op moskeeën en het terroriseren van moslim-medeburgers, naar aanleiding van de moord op van Gogh en 9/11, is eigenrichting gepleegd door niet-moslims. Moslim- en niet-moslimburgers gaan over tot het spelen van eigen rechter, omdat men naar het eigen "rechtvaardigheidsgevoel" vindt dat de overheid niet voldoende ingrijpt en anderen teveel ruimte geeft, zodat men als burger zelf maar moet ingrijpen. Een land waarin burgers twijfelen aan het 'rechtvaardigheidsgevoel' van de overheid en politici rechters bekritiseren, zal als deze houding niet wijzigt, aan chaos en anarchie ten onder gaan.

Gemuilkorfde tolerantie en dus onverschilligheid als gevolg
Daarom vraag ik mij af of de Nederlandse moslimgemeenschap die zo passief en gelaten reageert het gevolg is van een vrije keuze, of van het diepgaande besef dat elke spontane en oprechte reactie die je als moslimgemeenschap zou willen afgeven, weer aanleiding geeft tot eindeloze negatieve en stigmatiserende waardeoordelen over de islamitische gemeenschap in Nederland.

Deze patstelling waarin de Nederlandse moslimgemeenschap in verkeert, doet de gehele Nederlandse gemeenschap geen goed, daar moslims zich nu nog meer afzijdig houden van hetgeen in de brede samenleving leeft en zich nog meer in hun eigen gemeenschap terugtrekken. En hierdoor vrij onverschillig, meewarig en geringschattend hebben kunnen reageren op wat in de rest van de samenleving gebeurt.

Maar ook niet-moslims voelen zich gemuilkorfd en voelen dat zij niet meer vrij zijn om zonder vrees te spreken over het achterlijke gedrag van sommige moslims. Dit is helemaal geen goede zaak voor de Islamitische gemeenschap. Want het achterlijk gedrag van bepaalde moslims blijft dus op deze wijze gewoon aanwezig en onbespreekbaar en zal dus ook niet uit zichzelf verdwijnen.

Wij hebben elkaar nodig
Moslims moeten spot en kritiek van niet-moslims accepteren, zelfs als deze kwetsend is. Daar je meer hebt aan een 'vijand' die de spot drijft met je tekortkomingen dan aan alles goedpratende 'vrienden'. Immers, pas als je bewust bent van je tekortkomingen kun je als gemeenschap hieraan werken.

Daarentegen dienen niet-moslims spaarzaam en zorgvuldig om te gaan met kritiek over moslims en zich te realiseren dat het gedrag van sommige moslims veelal niet in overeenstemming is met de blije, liefdevolle en vrouwvriendelijke leer van de Islam en dat kritiek op het gedrag van moslims zeker zinvol kan zijn maar dat spotten met - de religie zelf - niet zinvol is.

Onze maatschappij is gebaat dat alle mensen zich inzetten voor elkaar en het algemeen maatschappelijk belang. Wanneer mensen zich echter bedreigd of buitengesloten voelen, verbreekt dit de kans op een gezamenlijke éénheid en verbondenheid die wij als één volk, als één natie voor elkaar zouden moeten (gaan) voelen.

Abdullah Haselhoef