Ingezonden persbericht
Maart 2006
Programma filmhuis Cavia Amsterdam
What's in a name?
Do 2 maart 20.30 uur
Luca Y El Sexo - ES - 2001 - Julio Medem - 129 min - 35mm
Spaans met NL ondertitels
Spaanse film in de traditie van het magisch realisme van de hand van
gevestigd cineast Julio Medem. Wanneer de frivole Lucia (Paz Vega) die
zorgeloos tafeltjes serveert in een restaurant te Madrid een verlaten
appartement aantreft na een verontrustend gesprek met de in crisis
verkerende schrijver Lorenzo (Tristian Ulloa), neemt ze het lot in eigen
hand. Ze krijgt telefoon van de politie, maar weigert stellig het slechte
bericht af te wachten en verbreekt de verbinding voortijdig. Gedreven door
een verlangen te vergeten en besloten zich los te maken van een bewogen
verleden met haar ex-amant, neemt Lucia de telefoon niet meer aan en
verlaat ze het vasteland. Maar op een afgelegen eiland dat ze slechts kent
uit de verhalen van Lorenzo convergeren de belangen van Lucia en andere
bewoners die eveneens proberen aan hun eigen tragedie te ontkomen. Al gauw
blijkt dat ze niet de enige voorbijganger was in het turbulente leven van
de romancier wiens fictieve geschriften nauw verweven blijken met zijn
eigen beleving. Gewapend met een intrigerend plot, verzadigt kleurenpalet
en een cameravoering die neigt naar volmaakte elegantie slaagt Medem erin
de toeschouwer deel te laten nemen in een mise-en-scene die een moeilijke
balans weet te vinden tussen setting en personage, zowel fantasie als
werkelijkheid laat overtuigen, en de grens tussen escapisme, confrontatie
en dragelijkheid op subtiele wijze doet vervallen.
Following up on his 1998 art-house hit Lovers of the Arctic Circle, Julio
Medem spins this audacious film about flesh and forgetting. Lucia (Paz
Vega) is a young Madrid waitress who is devastated to hear of the death of
her old flame Lorenzo (Tristan Ulloa). Hoping to flee her troubles, she
seeks out a beautiful island paradise her dead lover often talked about.
There she meets and befriends Carlos (Daniel Freyre) and Elena (Najwa
Nimri) who are also refugees of personal tragedies. Unbeknownst to all of
them, the three each have a connection to Lorenzo. Years previously, Elena
had a spontaneous fling with Lorenzo on the same island on the beach. Nine
months later, she bore his daughter, Luna (Silvia Llanos), but unable to
raise a child on her own, she enlisted the help of a nurse, Belen (Elena
Anaya). In attempting to reconnect with the child he never knew, Lorenzo
had a passionate affair with Belen, one which caused her to neglect Luna,
with tragic results. As Lucia slowly learns these details, she recalls the
book Lorenzo was writing just before his death, and soon the lines between
fact and fiction begin to slip away. This film was screened at the 2001
Toronto Film Festival. --Jonathan Crow
Vri 3 Maart 20.30 uur
Carmen - ES - 1983 - Carlos Saura - 102 min - 16mm
Spaans met NL ondertitels
Een dansgezelschap repeteert voor een flamenco variant op George Bizet's
opera Carmen. Tijdens de voorbereidingen bloeit een affaire op tussen
choreograaf Antonio (Antonio Gades) en de actrice die Carmen speelt (Laura
del Sol) en beginnen gebeurtenissen op en om de vloer parallel te lopen
aan het klassieke stuk uit 1875. Met Luis Bunuel als mentor staat
regisseur Carlos Saura vooral bekend om de fijnzinnige wijze waarop de
verbeelde realiteit zich laat interpreteren door een surrealistische blik
op de wereld waarbij werkelijkheid tot een subjectieve beleving wordt.
Hoewel het zwaartepunt van zijn invloed en oeuvre ligt in de jaren zestig
en zeventig, toen Saura zich liet gelden als auteur en de Spaanse Cinema
opnieuw leven in heeft geblazen, is Carmen een van zijn latere successen.
In Cannes en Venetie werden prijzen gewonnen voor `technical achievement';
een jaar later, in 1984, werd de film bekroont als Best Foreign Language
Film op de Britisch Academy Awards.
Director Carlos Saura's Carmen develops a fictional story revolving around
the rehearsals of Georges Bizet's opera about the brash and colorful
cigarette factory woman and her dalliance with the soldier Don José, and
eventual love for Escamillo, the bullfighter. Saura introduces exciting
flamenco dance scenes and a love story between Antonio (Antonio Gades),
the choreographer of the opera, and the actress playing Carmen, Laura del
Sol, Joan Sutherland and Paco de Lucía also perform segments from Bizet's
1875 opera. The mix of magical choreography, rousing flamenco dances, and
operatic insertions as well as the tongue-in-cheek parodies of the French
opera and foreign stereotypes of Spaniards keeps most viewers well
entertained throughout. Saura's Carmen won an award for "Artistic
Contribution" and for "Technical Achievement" at the Cannes Film Festival
in 1983, another award for "Technical Achievement" at the 1983 Venice Film
Festival, and the "Best Foreign Language Film" award at the 1984 British
Academy Awards. It was the second in a trilogy of films choreographed in a
similar style by Antonio Gades. -- Eleanor Mannikka
Do 9 en vri 10 Maart 20.30 uur
The Anti-Naturals
www.anti-naturals.org
De anti-naturals komen naar Cavia! Op beide dagen verzorgt dit curieuze
gezelschap uit de VS bezig aan een ware euro-tour en onder meer te zien op
festivals in Brussel en Bremen. een avondvullend programma met een lezing,
shorts, feature en q&a's. De Anti-Naturals maken sinds een achttal jaar
films. Altijd schemeren de theorieën en de esthetiek van het collectief
erin door. Komisch, angst-aanjagend, adembenemend, ongemakkelijk, prachtig
- al deze omschrijvingen karakteriseren het werk van de Anti-Naturals.
Meest bijzonder zijn de vernieuwende esthetische keuzes, zowel voor het
visuele als auditieve plan. Om deze beladen beelden te realiseren wordt
een uitgebreid arsenaal aan technieken aangewend zonder de artistieke
intenties te ontstijgen.
The Anti-Naturals have been producing films for 8 years. On the surface,
these films don't seem to share much common ground, except perhaps for
their unrelenting strangeness, produced through the search for new forms
of beauty. The films reflect the renewing theories and aesthetics of the
Anti-Naturals. Comical, eerie, breathtaking, uncomfortable, beautiful -
all can be applied at times to the films of the Anti-Naturals. Most
noticeable are the unique aesthetic choices made for both the visual
elements and musical selections. A variety of techniques are used to
produce the images seen in the films, but technique is never favored over
aesthetic content.
Do 16 maart 20.30 uur
Madame Bovary/Spasi i sokhrani (Sokurov, 1989, Rusland)
Russisch met NL ondertitels
De altijd zwartgallige Sokurov gebruikt in deze vroege film het boek
Madame Bovary als inspiratie voor een zedendrama in het oude Rusland.
Tegen de achtergrond van corruptie en decadentie en vergane glorie zoekt
een doktersvrouw in een treurig provinciestadje naar spanning en erotiek.
Met de voorspelbare slechte gevolgen.
Het decadente 19e eeuwse sfeertje in de film lijkt symbool te staan voor
het einde van de Sovjetunie.
De fotografie van Sokurov, altijd sterker dan zijn personages, brengt een
melancholieke sfeer in het verhaal.
Inspired by Flaubert's Madame Bovary, Sokurov's Save and Protect recalls
the most crucial events of Emma's decline and fall: affairs with the
aristocratic Rodolphe and the student Leon, the humiliation that follows
her husband's botching of the operation on the stable boy's clubfoot. The
universality of the theme of eternal struggle between the soul and the
flesh is conveyed through the absence of specific reference to time or
place: although the film seems to begin in 1840, its surreal mode
effortlessly accommodates an automobile and the strains of 'When the
Saints Go Marching In' on an off-screen radio. Focusing on passion from a
woman's perspective and downplaying plot, Sokurov explores his subject in
exquisite detail, capturing not only the heat of passion but also the
quiet moments before and after and the innocent sensuousness of the body.
Vrij 17 maart 20.30 uur
Eleni (Angelopoulos, 2004, Griekenland)
Trilogia I: To Livadi pou dakryzei/Eleni (France)/ The Weeping Meadow
Grieks met NL ondertitels
Angelopoulos' Griekse tragedie in drie delen begint in 1919 als grote
groepen Griekse vluchtelingen uit Odessa de oorlog ontvluchten naar
Griekenland en in de omgeving van Thessaloniki neerstrijken. Eleni, ene
jong meisje, wordt als wees opgenomen in de familie van Alexis, en gaat
met ze wonen in een
vluchtelingendorp aan een rivier, waar de kinderen opgroeien en verliefd
worden op elkaar. Ondertussen komt de oorlogsdreiging steeds dichterbij,
en komt Griekenland onder dictatuur. Een bijna drie uur durende prachtige
verfilming van 30 jaar Griekse geschiedenis door de ogen van twee jonge
mensen. Met muziek van Eleni Karaindrou.
This, the characteristically epic first instalment of Greek maestro Theo
Angelopoulos\u2019s projected trilogy about the twentieth century and its
legacy, centres on the experiences of Eleni (Alexandra Aidini) from 1919,
when she is adopted as an orphan in Odessa by a family of Greeks fleeing
the Red Army and returning to the Thessaloniki area, to 1949 and the Greek
Civil War. In charting how Eleni's relationship with Alexis (Nikos
Poursanidis) is darkened by the influence of his father Spyros (Vasilis
Kolovos), and in chronicling the couple's dealings with a band of
travelling musicians, Angelopoulos again draws on Greek myth (most notably
the stories of Oedipus and the Seven against Thebes) to shed light on the
shifting currents of history.
He tells of passion and pain, transgression and vengeance, exile and loss,
oppression and resistance, loyalty and betrayal. Some of the dialogue in
the early scenes is a little clumsily expository, and there are a couple
of narrative ellipses so audaciously subtle they may produce a few seconds
of minor confusion. But for the most part this is gloriously
uncompromising in its devotion to a notion of cinema as poetry. Adopting a
more linear approach to time's passing than usual, Angelopoulos
nevertheless works his customary magic with long, elegant, eloquent
sequence-shots of the grey, misty Greek landscape; as befits a tale of
elemental emotions, earth, sky and especially water are to the fore, with
Eleni Kairandrou's typically lovely score enhancing the impression of
time's fluidity. We rarely get to see films of such ambition, expertise
and vision; treat yourself to something truly different, and go with the
flow.
Source : Time Out London Issue 1796: January 19-26 2005
Do 23 maart 20.30 uur
Rebecca VS - 1940 - Alfred Hitchcock - 130 min - 16mm
Engels met NL ondertitels
In de geschiedenis van de oscar festiviteiten ontvingen slechts twee
thrillers het predikaat voor Beste Film, Jonathan Demmes's The Silence of
the Lambs (1991) werd al in 1940 voorgegaan door Alfred Hitchkock's
Rebecca die voor nog eens elf andere categorieen genomineerd werd. Het was
de eerste film die de master of suspense zou regisseren op Amerikaanse
grond met gelden van de beroemde en beruchte producer David O Selznick.
Een getrouwe bewerking van de succesvolle roman van Daphne Du Maurier,
verhaalt de plot over een jonge en timide vrouw (Joan Fontaine) die zich
huwt met de welgestelde Maxim de Winter (Laurence Olivier), een weduwnaar
rouwend om de dood van zijn eerste vrouw; Rebecca. Op landgoed Manderlay
blijkt Rebecca nog niet vergeten en raakt onze ietwat naieve protagoniste
al snel verstrikt in een poging haar plek in te nemen. Tegengewerkt door
de bedienden die niet gecharmeerd zijn met de komst van een tweede vrouw
des huizes, niet gesteund door een echtgenoot die in de ban blijft van
zijn eerste vrouw. Een van de verdiensten van de verfilming is het bewijs
dat het gebruik van een voice over niet slechts hoeft te dienen om
problematische plotholes te verdoezelen. Maar meest bewonderenswaardig is
wellicht het behoudt van een gedeeld bewustzijn tussen toeschouwer en de
female lead, gedreven door het toenemende besef dat de geest van Rebecca
rond zal blijven waren op Manderlay zolang haar plotselinge dood
onverklaard blijft. De hand van Hitchcock en company maakte het mogelijk
deze beladen premisse uit te breiden met een suspensieve spanning zonder
af te doen aan de onderliggende dramatiek en creeerde daarmee een van de
meest geslaagde psychologische thrillers die het licht zag in de
geschiedenis van de cinema.
Based on the novel by Daphne du Maurier, the classic psychological
thriller Rebecca was Alfred Hitchcock's first American film. Joan Fontaine
plays the unnamed narrator, a young woman who works as a companion to the
well-to-do Mrs. Van Hopper (Florence Bates). She meets the wealthy widower
Maxim de Winter (Laurence Olivier) in Monte Carlo, where they fall in love
and get married. Maxim takes his new bride to Manderlay, a large country
estate in Cornwall. However, the mansion's many servants refuse to accept
her as the new lady of the house. They seem to be loyal to Maxim's first
wife, Rebecca, who died under mysterious circumstances. Particularly cruel
to her is the prim housekeeper Mrs. Danvers (Judith Anderson), who is
obsessed with Rebecca. She continually attests to her beauty and virtues
(referring to her as "the real Mrs. de Winter") and even preserves her
former bedroom as a shrine. The new Mrs. de Winter is nearly driven to
madness as she begins to doubt her relationship with her husband and the
presence of Rebecca starts to haunt her. Eventually, an investigation
leads to the revelation about Rebecca's true nature. Producer David O.
Selznick had the final cut of the picture, which was drastically altered
from Hitchcock's original vision. -- Andrea LeVasseur
Vrij 24 maart 20.30 uur
All About Eve - VS - 1950 - Joseph L. Mankiewicz
Engels met NL ondertitels
Regisseur Joseph L. Mankiewicz haalde opnieuw alles uit de kast met deze
scherpzinnige tragische komedie en leverde een geslaagde parodie op de
theaterwereld af waarin de vergankelijkheid van succes en de
sterfelijkheid van grootheden in een sterrensysteem opnieuw bewezen
wordt.Tegen een broadway setting worstelt Margo Channing (Bette Davis) als
een van de meest succesvolle hedendaagse theatersterren met het behoud van
haar imago. Eve Harrington (Anne Baxter) ,een jonge dame die zich voordoet
als haar grootste fan, ontpopt zich tot een geduchte concurrente.
Based on the story The Wisdom of Eve by Mary Orr, All About Eve is an
elegantly bitchy backstage story revolving around aspiring actress Eve
Harrington (Anne Baxter). Tattered and forlorn, Eve shows up in the
dressing room of Broadway mega-star Margo Channing (Bette Davis), weaving
a melancholy life story to Margo and her friends. Taking pity on the girl,
Margo takes Eve as her personal assistant. Before long, it becomes
apparent that naïve Eve is a Machiavellian conniver who cold-bloodedly
uses Margo, her director Bill Sampson (Gary Merill), Lloyd's wife Karen
(Celeste Holm), and waspish critic Addison De Witt (George Sanders) to
rise to the top of the theatrical heap. Also appearing in All About Eve is
Marilyn Monroe, introduced by Addison De Witt as "a graduate of the
Copacabana school of dramatic art." This is but one of the hundreds of
unforgettable lines penned by writer/director Joseph L. Mankiewicz, the
most famous of which is Margo Channing's lip-sneering admonition, "Fasten
your seat belts. It's going to be a bumpy night." All About Eve received 6
Academy Awards, including Best Picture. -- Hal Erickson
Do 30 maart 20.30 uur
Madame Jeanette (Paula van der Oest, 2004, Nederland)
in het kader van ons multiculturele programma
Nederlands gesproken
De Surinaams getinte film Madame Jeanette werd voor tv gemaakt, maar kwam
via Paramaribo en buurtcentrum De Ganzenhoef in de Bijlmer tot het
bioscoopje Het Ketelhuis in Amsterdam. Van der Oest liet in een interview
weten
dat Madame Jeanette 'voor de Surinaamse gemeenschap dezelfde potentie
heeft als Shouf Shouf Habibi! had voor de Marokkaanse'. Een soortgelijke
lichtvoetige
multiculturelevermakelijkheid heeft Madame Jeanette in ieder geval
mee. De Surinamers Bibi en Ted zijn gelukkig getrouwd met elkaar en wonen
met hun kinderen in de Bijlmer. Bibi is Hindoestaans en islamitisch
terwijl Ted Creools en christelijk is, al staat dit hun huwelijk niet in
de weg. Ted wil snel geld verdienen, wordt opgepakt en verdwijnt achter de
tralies van de Bijlmer Bajes. Bibi moet iets bedenken om aan geld te
komen... Als Ted weer bij haar terugkomt moet hij wennen aan haar nieuwe
zelfstandigheid en moeten ze hard vechten om de problemen die Ted met zich
meebrengt te overwinnen.
Madame Jeanette is een vrolijke film die, door de geweldige soundtrack en
het plezier van de Surinaamse cast, van het doek afspat! Een lichte,
zomerse komedie, waarin een vrolijk spel gespeeld wordt met etnische
clichés. Surinamers zijn hardwerkende, blijmoedige mensen, die ondanks
rampspoed dansend door de kamer gaan; de paar blanken in Madame Jeanette
zijn amorele criminelen of hoerenlopers.....
En voor wie het niet wist: een 'Madame Jeanette' is een Surinaamse hete
peper.
This Surinam-style movie was made for tv but ended up in small cinema
theatres in The Netherlands after a success in Amsterdam Bijlmermeer. The
director sees the film as an inspiration for the Surinam population, like
the 'Moroccan' comedy Shouf Shouf Habibi was for Dutch Moroccans. It has
a similar atmosphere of multicultural humour without a political
undertone. Basically it's a relation comedy, about the Creole Ted who
wants to become a famous musician with his band but has bad luck and ends
up in jail after problems with a dirty cop. His wife Bibi has to take care
of the family and starts a food stand at the market. The stand becomes
such a success that Ted becomes jealous....
This summery comediy is playing with etnic cliches and predicts Surinam
people as hard working, happy people who are still dancing in their house
despite misfortune; the few white people in the movie are criminals and
clients of prostitutes. Oh, and some more info: a 'Madame Jeanette' is a
very spicy Surinam pepper...
Vrij 31 maart 20.30 uur
Nynke (Pieter Verhoeff, 2001, Fryslan)
Fries met Nederlandse ondertitels
Nynke heeft zin in seks. In een weinig verhullend nachthemd, met haar
lange lokken precies over de borsten gedrapeerd, stapt ze op haar man
Pieter-Jelles Troelstra af. Even lijkt hij te bezwijken, maar al snel is
zijn lust geblust. Troelstra heeft andere zaken aan zijn hoofd. Trouwens:
weet Nynke niet dat veel mensen een gelukkig huwelijk hebben zonder met
elkaar naar bed te gaan? Pieter Verhoeffs verfilming van het leven van
Nynke van Hichtum is een
mentaliteitsgeschiedenis. De biopic zegt meer over de veranderingen in de
tijd waarin Nynke opgroeide dan over het leven van Sjoukje
Troelstra-Bokma, zoals Van Hichtum eigenlijk heette.
De kinderboekenschrijfster, met Afke's tiental verantwoordelijk voor de
ruimhartigste ode aan het moederschap in het Nederlandse taalgebied, wacht
niet af tot haar man een hitsige bui heeft. Ze koopt condooms ('iets
nieuws uit Parijs') en zegt dat ze wil vrijen, zich daarmee ontpoppend als
een voorloper van de vrouwenbeweging die zich een halve eeuw later tot
baas in eigen buik uitriep.
In het scenario van Pieter Verhoeff is Nynke in de eerste plaats de
ontluikende schrijfster en pas daarna de echtgenote van Pieter Jelles
Troelstra. De SDAP-voorman en dichter is teruggebracht tot een symbool
voor de moderne man, die moeite heeft te begrijpen waarom zijn vrouw uit
zijn schaduw wil komen.
Die keuze doet het scenario zo nu en dan wankelen. Troelstra laat zich
moeilijk
naar de achtergrond drukken, al is het maar omdat zijn linkse strijd niet
is los te koppelen van de nieuwe vrijheid waarvan Nynke hoopt te
profiteren. Als Nynke van Hichtum droomt over onafhankelijkheid, neemt ze
opties op de idealen waaraan Troelstra in Den Haag werkt.
Verhoeff, die in De dream (1985) het ontluiken van de sociaal-democratie
al eerder vastlegde, zet de ontwikkeling van zijn hoofdpersoon
chronologisch uiteen. Met een terugkerend thema - een shot van haar
ouderlijke woning in de sneeuw - benadrukt hij de wijze waarop Nynke om
zich heen kijkt: met haar neus tegen het bevroren raam van de
pastorie gedrukt tuurt ze beteuterd de wereld in, hongerig naar een rijker
leven dan dat van een huisvrouw.
Die ijzige kou van het raam keert later terug, als een fobische afwijking.
Nynke zit dan klem tussen ambities en haar schuldgevoel ten opzichte van
haar kinderen. Buiten zinnen graait ze in gloeiende kolen, hopend op
gevoel in haar als bevroren aanvoelende handen. 'Hysterie', luidt het
oordeel van de professor in het Utrechtse diakonessenziekenhuis, waarmee
Verhoeff nog maar eens aangeeft dat vrouwen met ambities niet zo heel erg
lang geleden nog als ziekelijk werden afgedaan.
Nynke laat veel vakwerk zien: fraaie fotografie van Paul van den Bos,
nauwkeurige art direction van Anne Winterink en een geöliede montage van
Mario Steenbergen. Maar haken en ogen zijn er ook, en die geven Verhoeffs
vijfde speelfilm een slepend, kabbelend karakter, dat beter past bij een
geschiedenisles dan bij filmkunst. Zo maakt de schoolse opbouw (verliefd,
verloofd, getrouwd en gescheiden) van de biografische film een erg brave
vertelling, waaruit verrassingen, raadsels en mysteries met verbeten
poetsdrift zijn verwijderd. Bovendien houdt de regie, uit angst voor
misverstanden, soms te veel de pas in. Een streling en een handkus, die
een affaire tussen Troelstra en Cornélie Huygen moeten suggereren, worden
in slowmotion getoond - een ingreep die subtiliteit de film uitjaagt.
Nynke mag soms temen, maar uiteindelijk wint Verhoeffs acteursregie van de
uitleggerigheid. Jeroen Willems doet de dubbelhartige Troelstra ogen als
een handige praatjesmaker, totdat hij zijn hart verliest aan de
huishoudster. Dan zakt zijn gewiekste masker en maken schaamte en verdriet
zich van hem meester. Niet minder dan magnifiek is het spel van Monic
Hendrickx, die Nynke van Hichtum laat balanceren tussen een kwetsbare
patiënt en een levenslustige dame. Hendrickx, in 1998 gelauwerd voor haar
rol in De Poolse Bruid, verstaat de kunst een dromerig type in een
zelfbewuste vrouw te laten transformeren zonder zich daarbij opvallend
anders te gaan gedragen. De grootste winst van Nynke is de Wet van
Hendrickx, die alle aankomende regisseurs voortaan uit hun hoofd moeten
leren: een ware acteerpresatie heeft in films niet zozeer met mimiek of
dictie te maken (ook al is het Fries van de hoofdrolspelers verzorgd),
maar met het vermogen met een oogopslag een hele geschiedenis te
vertellen.
Recentie van cinema.nl
Door: Ronald Ockhuysen
Costume drama about the turbulent marriage of Sjoukje Bokma de Boer
(best-known under her writer's pseudonym Nynke van Hichtum) to the
Socialist leader Pieter Jelles Troelstra at the start of the last century.
Winner of the Golden Calf for the best Dutch film of 2001.
Great (acting, costumes, music, actors, directing, story!), 13 December
2001 Author: Sytze de Jong from amsterdam, netherlands
This wonderful film is a love story, and shows that not all relationships
are destined to last. Even so they can be great & worth the pain &
suffering of breakup. Director Pieter Verhoeff gives us an insight of the
period around 1900, the way society (mis)treats women, and how a very
strong woman (Nynke) deals with. With great costumes, landscapes, lovely
music and good actors and acting this photoplay draws you in for the
length of the movie.
At first the ending is a bit sudden, a page describing the rest of her
life scrolls. On reflection this is a great (the best) way to have your
own fantasy create the rest of her life.
This was the second movie for me that had people sit while the end titles
scrolled by (The first being Schindler's List). Apparently the movie had
this effect on everybody.
Filmhuiscavia
Van Hallstraat 52-I (trap op)
1052 HH Amsterdam
Telefoon 020-681 1419
info@filmhuiscavia.nl
www.filmhuiscavia.nl