Unicef
China: gastgezinnen verwennen aidswezen
16 maart 2006, Beijing - Ook in China zijn er wachtlijsten. Gastgezinnen willen zich tegenwoordig maar wat graag (tijdelijk) over een aidswees ontfermen. Uit oprechte liefde en zorg voor het kind dat zijn ouders heeft verloren door hiv/aids, maar in het begin was het wel aftasten. Want een aidswees van het arme platteland moet natuurlijk wel wennen in een gezin in de grote stad. Maar mooie relaties zijn ontstaan. Onlangs kon een aantal gastgezinnen hun ervaringen met elkaar delen.
Dit meisje doet mee aan een zomerkamp voor kinderen die zijn getroffen door aids. Foto: Unicef China/2005/Vanormelingen Dit meisje doet mee aan een zomerkamp voor kinderen die zijn getroffen door aids. Foto: Unicef China/2005/Vanormelingen
Tijdens het lentefestival zoeken in heel China vrienden, familie en geliefden elkaar op. Twintig bijzondere families kwamen dit jaar bijeen in Beijing. Het waren gastgezinnen die afgelopen zomer voor het eerst een aidswees tijdelijk onderdak boden.
Van weigeren tot open armen Terug naar de zomer van 2004. Unicef en het Nationaal Chinees Comité voor Kindergezondheid organiseerden toen het eerste zomerkamp voor kinderen die wees geworden zijn door aids of op een andere manier door de ziekte zijn getroffen. De huisvesting was een probleem. Zelfs hotels weigerden de kinderen, voornamelijk uit angst. Dat is gelukkig snel veranderd, aids is intussen uit de taboesfeer aan het komen. Ruim
200 families staan op dit moment in de rij om de kinderen van het komende zomerkamp op te vangen.
Toch is een kind 'zomaar' tijdelijk huisvesten geen gemakkelijke opgave. De familie Sun merkte dat toen zij vorig jaar de 15-jarige Wu opving. Mevrouw Sun: "We namen haar mee naar de stad. Ze mocht kleren en schoenen kopen, maar Wu leek niet geïnteresseerd. Toen besefte ik dat een meisje van het arme platteland helemaal niet gewend was 'zomaar' geld uit te geven." Plannen werden gewijzigd, er werd thuis gekookt en ze gingen naar de dierentuin. "Toen is er een speciale band ontstaan."
"Net als m'n eigen zoon" Aanloopproblemen zoals deze waren er ook bij de andere gastgezinnen. Maar bij allen ontstond een intensieve band tussen gezin en gastkind. Tussen Zhang Caiyan en de 14-jarige Dongbo bijvoorbeeld. Drie jaar geleden verloor hij beide ouders door aids. Tijdens het vorige zomerkamp van Unicef verbleef hij bij Caiyan. "En nu zijn we elk lang weekend bij elkaar! Lekker kletsen, maar ik help hem ook met Engels. Het voelt alsof hij m'n eigen zoon is. Ik ben er trots op dat ik als gewone vrouw het verschil voor Dongbo kan maken", vertelt ze trots.
De gastgezinnen voldoen niet aan het beeld van de rijke filantroop die kinderen helpt. "Maar dat is ook niet nodig", vertelt een van hen tijdens de bijeenkomst waar ze hun ervaringen uitwisselen. "Je hoeft niet rijk te zijn om te helpen. Zolang we om aidswezen geven, kunnen we altijd helpen." Spijtig genoeg zullen er in de toekomst steeds meer gastgezinnen nodig zijn. Hiv/aids begint zich steeds verder te verspreiden in China. Vorig jaar zijn er weer 70.000 nieuwe mensen geïnfecteerd met het hiv-virus.