Zwaar gewond door visnetten
De laatste maanden worden we bijna dagelijks gebeld door schepen in de
buurt van Vlieland, Terschelling en Ameland; zij melden dan dat ze
zeehonden zien die in netten zijn verward. Er is pas zelfs een melding
binnengekomen van een zeehond met een stuk rubber (een fietsband?) om
zijn nek. Gelukkig letten de schepen die met toeristen naar de
zeehondenbanken gaan extra op. Als ze een zeehond zien met een stuk
net om zich heen bellen ze onmiddellijk met Hessel Wiegman. Die gaat
dan - vaak met een snelle boot van rederij Noordgat - proberen om het
dier te redden. Soms is zo'n zeehond niet gewond maar zit hij alleen
in het net verward. Zo'n dier wordt meteen losgesneden en direct weer
vrijgelaten.
Nettenslachtoffer
Helaas gebeurt het ook dat er ernstige wonden ontstaan door het net;
de angstige dieren raken door hun geworstel om vrij te komen steeds
meer verstrikt. Zulke zeehonden gaan met een sneltransport naar
Pieterburen. De laatste weken zijn er drie dieren ernstig gewond
binnengebracht. In deze laatste gevallen gaat het niet om het dikke,
stevige net dat de onderkant vormt van vissersnetten; zulke netten
blijven vaak haken op de bodem of aan scheepswrakken, scheuren dan los
en blijven dieren vangen, ook al zitten ze niet meer aan een schip
vast.
De laatst binnengekomen zeehonden zijn slachtoffer van het hele dunne
nylondraad dat gebruikt wordt bij de staande want visserij. Dergelijke
netten staan vooral rond wrakken en ook langs de kust de zee in. Deze
nylon netten veroorzaken vreselijke verwondingen, doordat het
materiaal diep in het vlees van de gevangen zeehonden snijdt. Onlangs
onderzochten we nog een dode bruinvis die verdronken was in een staand
want.
Een derde vorm van gruwelijke dood door de visserij wordt veroorzaakt
door sportvissers die met elkaar op een schip op zee gaan vissen. Na
afloop van de vispartij worden de lijnen met haken en al in zee
achtergelaten, zo is ons door deelnemers gemeld. De zeehonden die met
een vis zo'n stuk lijn met haak binnen krijgen zijn vaak niet meer te
redden of ze worden dood gevonden. We hadden pas nog een gewone
zeehond op de sectietafel met drie grote haken die zijn maag en
ingewanden hadden doorboord. Een vreselijke dood.
De door netten gewonde grijze zeehonden die we de afgelopen weken
hebben binnen gekregen zullen het naar alle waarschijnlijkheid wel
overleven.
We verzamelen in Pieterburen nog steeds de netten die in zee drijven
en die door vissers worden opgevist. De vissers brengen ze aan land en
wij halen ze op uit de havens en brengen ze naar Harlingen waar het
materiaal wordt gereinigd. We krijgen daar geen geld voor, noch van de
vissers noch van de overheid. Maar toch gaan we er mee door, want het
lijden van deze zeehonden is afschuwelijk. Soms worden ze al weken
lang waargenomen voordat ze kunnen worden geholpen. Dat kan niet
zolang ze in een groep zeehonden liggen: dat zou teveel verstoring
geven. Daarom dank aan de kapitein van de Vlielander boot die naar de
zeehonden gaat bij de Engelse Hoek. Lola ligt ook tussen die groep,
maar gelukkig nog zonder net.
Zeehondencreche Pieterburen