Unicef
Afghanistan: een betere toekomst voor kinderen 25 januari 2007, Kabul - Unicef-medewerker Roshan Khadivi kwam vijf jaar geleden voor het eerst in Afghanistan. Onlangs was ze er weer. Een persoonlijk verslag over de vooruitgang voor Afghaanse kinderen.
Unicef-medewerker Roshan Khadivi
Unicef-medewerker Roshan Khadivi
Voordat ik in 2001 voor het eerst naar Afghanistan reisde, hadden de vreselijke foto's van groepsmoorden in voetbalstadions in Kabul de rest van de wereld bereikt. Nieuwsverslaggevers spraken over onderdrukking en dagelijkse marteling van onschuldige mensen. Over de hele wereld vroegen mensen zich af hoe het daar zou aflopen.
Na mijn eerste werkbezoek eind 2001, kreeg ik in 2002 werk in Afghanistan voor een periode van twee jaar. Onlangs ben ik een maand teruggeweest, en tijdens dit meest recente bezoek heb ik de grote veranderingen kunnen zien.
Media-aandacht
Kabul is nog steeds een van de belangrijkste centra voor journalisten. Naast de vaste correspondenten zijn er de zogenoemde firefighters, reporters die slechts een paar dagen blijven. De meeste media-aandacht lijkt uit te gaan naar verhalen over de veiligheid in de zuidelijke en oostelijke gebieden van het land.
Dat hier veiligheids- en toegangsproblemen zijn lijdt geen twijfel. Maar er is ook aanzienlijke vooruitgang geboekt. Op de een of andere manier krijgt de wereld deze buitengewone berichten echter bijna nooit te zien of te horen.
Positieve berichten
Zo gaan er in Afghanistan momenteel 4,89 miljoen kinderen naar school, zowel meisjes als jongens. En 48.000 vrouwen, zelfs in afgelegen dorpen, leren lezen en schrijven in 1.782 opleidingscentra. Een hele prestatie voor een land waar onderwijs voor meisjes en vrouwen een paar jaar geleden nog verboden was en waar de jeugd geen enkele kans op vooruitgang had.
Kandahar
Mijn vrienden buiten Afghanistan zijn altijd erg verbaasd als ik vertel dat Unicef opleidingscentra opricht voor vrouwen in de provincie Kandahar. Oorzaak daarvan is dat Kandahar altijd heel negatief in het nieuws komt, met scholen die in de as worden gelegd en burgers die worden aangevallen.
Ze hebben er geen idee van dat de inwoners van deze regio hun kinderen dolgraag naar school willen laten gaan. Of dat ze zelf willen leren en schrijven. Op die manier hopen ze een beter leven te kunnen krijgen. Alleen al dit jaar leren in de provincie Kandahar meer dan 4.000 mensen in de opleidingscentra de grondbeginselen van lezen en schrijven.
Het is altijd eenvoudiger om iets kapot te maken dan om het te herstellen. Dat gaat hier zeker ook op. Vooral na zo veel jaren van oorlog en een totale verwoesting van de infrastructuur en de moraal.
Sterk door kennis
Afghanen weten uit eigen ervaring dat oorlog en angst nergens toe leiden. Ze hebben dagelijks verwoestingen gezien en de pijn van het verlies van geliefden ervaren. Ze weten dat negatieve krachten angst en geweld niet langer kunnen tegenhouden als ze sterk worden door te leren.
Ik heb gezien dat mensen meer dan ooit vooruit willen, ondanks de dagelijkse problemen. Ze weten hoe belangrijk het is dat hun kinderen onderwijs krijgen. Dat ze hiermee een fundering bouwen voor vooruitgang en vrede in het land.
De doelstellingen van Unicef Met steun van lokale gemeenschappen wil Unicef dit jaar Afghaanse kinderen in ontoegankelijke gebieden inenten tegen polio. Daarnaast wil Unicef ervoor zorgen dat ruim 400.000 meisjes naar school gaan. Een ander doel is de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren, deels door 200 scholen in het hele land te bouwen. Ook leren 62.500 vrouwen van alle leeftijden lezen en schrijven.