Peter Engels stelt zijn schitterende 'Vintage Portretten' tentoon


Van 7 juni tot 14 juli 2007 in Galerie Kwadraat, Rijsblokstraat 1, Schilde (Noord-Antwerpen), tel +32 (0)3 385 91 19

SCHILDE, 20070601 -- De grote portretten van Peter Engels zijn krachtig en grafisch. Grote, brede penseelstreken, het veelvuldig gebruik van het mes en de knappe clair-obscure effecten kenmerken zijn ½uvre. Van 7 juni tot 14 juli 2007 is zijn werk te bewonderen in Galerie Kwadraat, Rijsblokstraat 1, Schilde (Noord-Antwerpen), tel +32 (0)3 385 91 19

Hij schildert graag hommages aan de groten der aarde die indruk op hem maken. Jeugdsentimenten en nostalgische terugblikken zijn het. En daarom noemt hij ze `Vintage Portretten': uit de oude doos, maar met een eigentijdse betekenis en `look'. Hij onderstreept deze `vintage' door een zwart-wit en sepia kleurgebruik.

Vintage Portretten

Hierover heeft hij een uitgesproken mening: "Veel kleur is vrolijk. Maar ook druk en verwarrend. Men gebruikt te vaak te veel kleuren door elkaar. Wij komen tot rust in de natuur omdat daar de overdadigheid van kleur niet constant aanwezig is. Wij dimmen het licht omdat dan de kleuren vervagen, waardoor we tot rust komen. Hoe dan ook: hoe minder innerlijke rust we hebben, hoe meer we het nastreven. In mijn werk verwijs ik terug naar de klassieke zwart-wit fotografie. Het heeft iets artistieks. Ik hou van de grote geschilderde cinema-affiches. Ze zijn passé en bijna vergeten. Maar ik haal ze terug en gebruik ze in een nieuwe setting. In mijn `Vintage Portretten," dixit Peter Engels.

Peter Engels is als portrettist gebonden aan de juiste vormen van een gelaat. Althans, deze grenzen legt hij zichzelf op. Hij zegt hierover: "De figuratieve portretschilder wordt geen haarbreed toegegeven wat de vormen van het gelaat van zijn model betreft. Het resultaat zijn exacte en onmiskenbare gelaatstrekken. Zeg maar: het Romijnse en Griekse ideaal. Een portret mag geen zweem van twijfel laten. Het is goed of het is slecht. Als je de indruk krijgt dat het een broer of zus van het model zou kunnen zijn, heeft de portretschilder gefaald," aldus Peter Engels.

We weten dat landschaps- of abstractschilders daarentegen, zich inderdaad al wat vrijer kunnen en mogen bewegen. Zij worden toegestaan elementen toe te voegen, weg te laten of aan te passen. Aan de portrettist is die vrijheid niet gegeven. En daar schuilt nu net de kunde: tussen bepaalde grenzen een aangrijpend ½uvre weten neer te zetten. Peter Engels doet dat virtuoos.

Sinds mensenheugnis trachten kunstenaars grenzen te breken of te verleggen. Het ligt in de aard van de artist om geen grenzen te aanvaarden. Steeds wil hij vormen, formaten, en materialen gebruiken die hem geen beperkingen opleggen. Maar nog nooit is het een kunstenaar gelukt geheel vrij en zonder beperking een werk te kunnen maken. Zelfs Jackson Pollock, die met `verfwerpen' hierin heel ver gaat, kan niet aan het wereldse ontsnappen. Dit maar om te illustreren dat elke kunstenaar zijn eigen grenzen stelt. Zelfs zij, die pretenderen er geen te hebben. In die zoektocht naar die grenzenloosheid zijn we ver, heel ver afgedwaald. Interessante debatvragen zouden zijn: Wat is kunst? Heeft kunst iets met `kunde' te maken? Of kan iedereen kunst maken? Heeft het wat te maken met schoonheid? Is emotie de essentie van kunst? En onontkomelijk: wat maakt de prijs van kunst?


Eigen stijl

Genoeg met de filosofische overwegingen. Het toont alleen aan dat we in kunst opnieuw een strekking krijgen, die evenals alle andere strekkingen, steeds reacties zijn op de vorige. De komende strekking is een reactie op het abstracte. Aan de wieg van deze strekking staat het werk van Peter Engels: figuratief, maar impressionistisch. Later zal het wel een naam krijgen. "Vintage Art", misschien? En daarom gaan we nog veel van hem horen.

Close-up

Laten we één van zijn werken eens van dichtbij bekijken. Neem nu bijvoorbeeld het portret van Brigitte Bardot. Het schilderij emotioneert ons op verschillende vlakken. Vooreerst is het eigenwijs gekadreerd. Peter Engels vindt vooral de ogen en de mond belangrijk. De andere elementen errond zijn decor. Bij Brigitte Bardot, die toch het sex-symbool van de sixties was, mag er dus haar loshangend haar, haar hals en schouders bij. Ik weet al wat je denkt. Je wil meer naakt? Peter Engels schilderde in het verleden vele naakten. Maar in deze Vintage reeks zijn het alleen close-ups van de gezichten. Voorlopig althans, want een ½uvre evolueert.

Een tweede emotie krijgen we door de wijze van het kleurgebruik. De sepia-kleuren versterken het Vintage-effect, maar ook het artistieke. Aarzel niet om van heel dichtbij naar het werk te kijken. Bestudeer hoe Peter Engels de ogen met penseelstreken tot echte kijkende ogen omtovert. Die ogen kijken je aan. Zelfs als je een stap links of rechts doet. Van welk standpunt je ook naar Brigitte Bardot kijkt, ze volgt je met haar blik. Ze zegt: "Ik ben niet zomaar een blondje. Ik heb uitgesproken meningen rondom de politiek waarmee wij met ons milieu omspringen. Maar wie luistert er nog naar een 72-jarig beauty-icoon uit Sant-Tropez?" Het schilderij is een hommage aan een opmerkelijke vrouw.

Maar ook Ernest Hemingway houdt zijn blik op jou gericht als zegt hij: "Ik heb me helemaal niet voor de kop geschoten. Men heeft mij het zwijgen opgelegd omdat ik Cuba ophemelde." Roger Moore daarentegen kijkt afwezig weg als droomt hij van de James Bond gloriedagen. Let op de lichtjes in zijn ogen.


Gold Collection

Wegkijken doet ook Godfather Marlon Brando. Dit schilderij is iets heel bijzonder. Je merkt het als je er heel dichtbij gaat staan. Marlon Brando is met het mes geschilderd. Hier is geen penseel aan te pas gekomen. Voel voorzichtig aan het reliëf in het doorleefd gelaat. Links is het schilderij afgewerkt met flinterdunne, vierkante velletjes bladgoud van 8 x 8 cm. Ze zijn moeilijk aan te brengen omdat ze zo dun en licht zijn. Maar het effect is uniek. Peter Engels zegt hierover: "Marlon Brando behoort tot mijn Gold Collection. Als goud overdreven wordt gebruikt, geeft het al snel een kitcherige uitstraling. Bij de Gold Collection laat ik dat niet gebeuren. Het goud versterkt de uitstraling van Brando. Het geeft hem de statigheid die een godfather toekomt. Met de juiste verlichting komt het bladgoud echt tot zijn recht."

Opdrachten

Uiteraard schildert Peter Engels niet alleen celebrity's. Hij krijgt ook opdrachten om een hommage te schilderen aan vaders, echtegenoten, vrienden en vriendinnen, kinderen en een enkele keer zelfs huisdieren. Peter Engels kan elk gezicht schilderen. Hij geeft de garantie dat indien men niet tevreden is, men het portret niet hoeft te nemen.

Zo schilderde hij iemands overleden vader. Een man verraste zijn vrouw met een portret van haar en de twee kinderen. Peter Engels vertelde dat het hem een ongelooflijk `yes!' gevoel geeft, als mensen sprakeloos kippenvel krijgen van de pakkende realiteit van de portretten.

Parijs

Begin 2007 kreeg Peter Engels een wel heel bijzondere opdracht. Een internationale kunsthandelaar, een dame nota bene, gaf hem de opdracht om twee collega's van haar te portretteren. De schilderijen zouden als geschenk gegeven worden tijdens een feest dat ze voor beide heren organiseerde. Het gaat hier over de eigenaars van de kunstgalerij Hopkins-Custot in een zijstraat van de Champs-Elysées. Waring Hopkins (Amerikaan) en Stéphane Custot (Fransman) worden geacht tot de top 10 van `s werelds belangrijkste art dealers te behoren. Via hen worden heel wat grote namen aan de man gebracht: Karel Appel, Edgar Dégas, Max Ernst, René Magritte, Roberto Matta, Joan Miro, Marc Quinn, Pablo Picasso,... Drie weken later toonde Peter Engels de portretten aan de opdrachtgeefster die diep onder de indruk was. Het werd een triptiek uit de Gold Collection, afgewerkt met bladgoud dus. Het drieluik meet 220 x 90cm. Een kanjer die nu in de Parijse galerij Hopkins-Custot bij de grootmeesters mag hangen.

Verleden en toekomst

Peter Engels heeft sinds zijn 24 jaar solo-tentoonstellingen. Steeds frequenter en verder weg. In het midden van de jaren negentig begon Peter Engels vaker samen met zijn vader en landschapsschilder, Marcel Engels, te exposeren. Voor de ouder wordende Marcel Engels werd het fysiek steeds moeilijker om tentoonstellingen voor te bereiden. En dus assisteerde Peter zijn vader en stelden ze vaak samen met succes hun werk tentoon. Toen het echt onmogelijk werd voor Marcel Engels stopte ook Peter met het exposeren. Hij richtte een schilderacademie op en gaf schildercursussen landschaps-locatieschilderen. Zijn vader kwam bij zoon Peter in de cursus en kon zo toch nog een aantal meesterwerkjes maken. Voor het schilderen zelf had Marcel Engels geen assistentie nodig, maar de voorbereiding en het werk achteraf vielen hem te zwaar.

In de lente van 2005 overleed Marcel Engels. Peter Engels richtte zich toen uitsluitend op het portretschilderen. Het exposeren was volledig tot een halt gekomen. Tevens was de economische laagconjunctuur van begin de jaren 2000 een domper op interesse in kunst. Maar Peter Engels had wel grootse plannen en werkte aan een nieuwe, totaal andere tentoonstelling die een begin zou worden van een hele reeks expo's. Hij is gedreven, gedissiplineerd en onderneemt actie om na een lange expositie-stilte opnieuw meer én internationaal te gaan exposeren.

'Vintage Portraits' van Peter Engels
Van 7 juni tot 14 juli 2007
in Galerie Kwadraat, Rijsblokstraat 1, Schilde (Noord-Antwerpen)
tel +32 (0)3 385 91 19
kwadraat@skynet.be

Voor foto's en informatie
www.peterengels.eu





ART critics & PR