Ingezonden persbericht


Nieuwe productie (seizoen 2006-2007)

WE PEOPLE

(pic)

Teksttheater & Muziek

Van Zouzou Ben Chikha, Ruud Gielens, Tim Gistelynck, David Strosberg, Mourade Zeguendi, Dimitri Joly en Stéphane Vernimmen Met Zouzou Ben Chikha, Tim Gistelynck en Mourade Zeguendi Met dank aan Hosni Zahri en Karel Clemminck

WE PEOPLE

"Mijn vader was zot van voetbal. Hij was een fanatiek supporter van Barça. Hij was zooo zot van hen dat hij de spelers op een dag elk een paar 'babouchen' en een roos kocht. Hij stuurde ze op naar Barça om hen aan te moedigen. Die klootzak gaf zijn laatste geld aan 11 paar idiote 'babouchen'. Hij kende zelfs alle schoenmaten. Het was toen net het einde van de maand. En wij, wij hadden niets meer te eten."

Een grauwgrijze buurt. Eindeloze rijen identieke appartementsblokken die elke vorm van identiteit maskeren. Niemand neemt er nog de lift, die werkt toch zelden of nooit.

Twee acteurs en een muzikant scheppen elk met een persoonlijke blik hun beeld van de wereld, en dit in een clash van tekst en muzikale breaks.

van Zouzou Ben Chikha, Ruud Gielens, Tim Gistelynck, David Strosberg, Mourade Zeguendi, Dimitri Joly en Stéphane Vernimmen met Zouzou Ben Chikha, Tim Gistelynck en Mourade Zeguendi met dank aan Hosni Zahri, Haider Al Timimi en Karel Clemminck

productie Union Suspecte ism KVS, Nieuwpoorttheater en CC Genk met de steun van de Vlaamse minister van cultuur, jeugd, sport, Brussel

Het idee voor de voorstelling We people ontstond bij Zouzou Ben Chikha (Union Suspecte), na het lezen van La Passion selon moi, een roman in fragmenten van de mysterieuze Franse schrijver Paul Smaïl. In het bijzonder werd Zouzou bewogen door de korte vlijmscherpe passage over een oudere allochtone werkloze man, die de schaamte van zijn nieuwe job als animator in een smurfenpretpark niet kan dragen en zelfmoord pleegt: "Longwy a préféré se pendre que faire Schtroumpf."(1)

Concept

Er wordt vertrokken vanuit het werk van Paul Smaïl en verwante thematieken bij andere schrijvers, films, interviews, reportages, etc. Het spel van de twee acteurs wordt versterkt met live-muziek gebracht door muzikant Tim Gistelynck. Het wordt een clash van teksttheater en muzikale breaks.

De vormgeving van de voorstelling zal uitermate sober zijn. Een keihard verhaal heeft soms nood aan een kale scène. Een verdunning van het tekenmateriaal kan de klauwen van een voorstelling scherpen. De vertolking gebeurt door twee acteurs: Zouzou Ben Chikha en Mourade Zeguendi, die sedert Niet alle Marokkanen zijn dieven van Arne Sierens al verschillende voorstellingen samen hebben gemaakt. Net als in Grensstraat 41 Rue de la Limite van Les Glandeurs vertrekt We people van de Vlaams-Brusselse realiteit en van een woede over de flagrante onrechtvaardigheden die er ontstaan. Maar met woede alleen maak je geen voorstelling. De woede moet op een intelligente manier voelbaar gemaakt worden voor een publiek. Net als in Grensstraat 41 Rue de la Limite zal er bij deze productie gelachen kunnen worden, en veel, maar er zullen ook momenten zijn waarop velen het lachen vergaat, waarop de tragedie in al haar rauwheid zichtbaar wordt. Om het heel duidelijk en wat bot te stellen: we willen de toeschouwer lokken, hem aanmanen dichter te komen, om hem dan beter te kunnen 'slaan'.

"Een mens kan nooit weten wat hij wil, omdat hij maar één leven heeft dat hij niet aan zijn voorgaande levens kan toetsen, noch in zijn volgende levens kan herstellen. ... Er bestaat geen mogelijkheid om na te gaan welke beslissing beter is, want er is geen vergelijking. Wij maken alles zomaar voor het eerst en onvoorbereid mee, net als een acteur die voor de vuist een stuk speelt. Maar wat kan het leven waard zijn, als de eerste repetitie voor het leven al het leven zelf is? Het leven lijkt daarom altijd op een schets. Hoewel het woord 'schets' evenmin juist is, want een schets is altijd een ontwerp voor iets, de voorbereiding voor een schilderij, terwijl de schets van ons leven een schets is voor niets, het ontwerp zonder een schilderij. Einmal ist keinmal. Wat maar één maal gebeurt, hoeft net zo goed helemaal niet te gebeuren. Als we maar één leven mogen leven, hoeven we net zo goed helemaal niet te leven." (Milan Kundera, De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, Agathon, p. 13)

Thematiek

Het verhaal vertrekt vanuit een passage uit het boek van Paul Smaïl. In die passage uit het boek 'La Passion selon moi' liggen de themata besloten van de voorstelling. Wat is de invloed van werk, en vooral het verliezen ervan, op je sociaal en psychisch leven? Het verlies van een job betekent niet enkel het verlies van een inkomen, maar ook het verlies van respect. In de wereld van markt en strijd worden de tegenstellingen voortdurend harder. Een gebrek aan uitzicht op een waardige toekomst drijft velen tot extreme daden. Wie geen werk heeft, valt buiten de maatschappij. "To have or not to have a job", dat is de vraag. Vandaag groeit de werkloosheid zienderogen en ook onder allochtonen vallen veel slachtoffers. Het eergevoel is zeer sterk ontwikkeld bij de gediscrimineerde lagen van de bevolking en is vaak een reactie op hun situatie: "we mogen dan wel door de stront waden, maar steeds met opgeheven hoofd."

De voorstelling zoekt het kantelmoment op waar het verlies van waardigheid té zwaar weegt en het eergevoel de fatale slag wordt toegebracht. Wanneer is een strijd definitief gestreden? Niet de schreeuwerige kop in de krant, maar de genese van een gezinsdrama is interessant. Schokkend, maar ook menselijk is het besef dat iedereen naar dat niveau van wanhoop kan worden geduwd. De één wat makkelijker dan de andere, maar in de grond is niemand veilig voor de val: 'on court sur un fil'. Dat besef van elkaars zwakte zou ons moeten verenigen in plaats van verdelen.

In We People plaatsen we extreem reële situaties naast een grote portie fictie en humor. Een wrang verhaal dat draait rond essentiële vragen, vertolkt door twee sterke acteurs en live-muzikant.

INFO

repetities: 8 januari 2007 tot en met 30 maart 2007 (3 maanden)

première: 3 april (Nieuwpoorttheater, Gent)

premièrereeks: 3-4-5-6-7 april (Nieuwpoorttheater, Gent)

18 & 19 april 2007 (nOna, Mechelen)
8 & 9 mei 2007 (Zuiderpershuis, Antwerpen)

tweede speelreeks: september-oktober 2007

tweetalige versie (Nederlands/Frans)

duur: maximum 100 minuten

CONTACT SPREIDING EN VERKOOP

Union Suspecte
Flore Opsomer
Nieuwpoort 31-35
9000 GENT
T: 09/235.77.03
F: 09/267.94.51
flore@unionsuspecte.be

CURRICULUM VITAE

Ruud Gielens (°1977)

Ruud Gielens studeerde regie aan het Brusselse Rits. Deze veelzijdige kunstenaar is echter op verscheidene terreinen van de podiumkunsten werkzaam. Zo realiseert hij decor- en lichtontwerpen ("Gembloux" in de KVS), videomontages ("Villa Godzilla" in NONA; "Categorie 3.1", Toneelhuis) en regisseert en speelt hij bij verschillende gezelschappen.

Zijn voorliefde voor maatschappelijke onderwerpen brengt hem ertoe diverse politiek geëngageerde projecten tot stand te brengen. Zo was hij de bedenker en organisator van "Potlach Party II" in het Gentse Nieuwpoorttheater, een driedaags festival rond illegaliteit en clandestinitiet in de grootstad, van de themadag "State of waste", en van het project "De vliegende bladen" dat volgens Gielens uit impulsieve ingevingen, politieke en artistieke urgenties, interventies en debatten bestaat. Met Mourade Zeguendi, Chokri en Zouhaïr Ben Chika richtte hij Union Suspecte op en hij werkte er mee aan de voorstellingen "Grensstraat 41 rue de la limite , L'Hafa", "De Leeuw van Vlaanderen" en recentelijk nog "Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen". Verder regisseerde hij bij Theater Antigone "Gevecht met ne neger en honden" van Bernard-Marie Koltès. Voor het Komediefestival van het Kaaitheater in 2004 ensceneerde hij als afsluitend hoogtepunt de "Revue des utopies perdues". Hij regisseerde tevens "De tenen van God", een muziektheatervoorstelling naar een tekst van Anna Luyten in het kader van het Klara-festival 2004.

Als acteur was hij te zien in "Litanie" van Dito Dito. Hij speelde Laurent in "L. King of Pain", in een regie en bewerking van Luk Perceval voor Het Toneelhuis. Hij vertolkte rollen in twee andere Perceval-producties nl. "Dood van een Handelsreiziger" in "Turista". Hij was ook te zien in "Peer Gynt", in een enscenering van Stefan Perceval. In de Berlijnse Schaubühne Berlin speelde hij in Thomas Ostermeiers "Woyzeck". En in het Deutsche Nationaltheater Weimar vertolkte hij de rol van Dirty Rich in "Margareta. Eddy. Dirty Rich." van Thomas Thiemes, het derde deel van 'Schlachten' (Ten Oorlog) .

Verder geeft hij als gastdocent les aan het Rits in Brussel en maakt hij vanaf 2006 deel uit van het vast gezelschap van de KVS in Brussel

2006-2007: Regie 'Singhet ende weset vro', KVS i.s.m. Union Suspecte 2005-2006: Bewerking en spel'Onder het ijs', KVS, Brussel 2005-2006: Vormgeving 'Blinde Liefde', KVS, Brussel 2005-2006: 'Mancha IV, V, VI', KVS, Brussel
2005-2006 : Regie 'In welk fabriekske zijt gij gemaakt', KVS, Brussel 2005-2006: Regie 'Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen', Union Suspecte, Gent 2005-2006: Regie en vormgeving 'Het moment waarop we niets van elkaar wisten', Kaaitheater, Brussel 2005-2006: Regie 'Manufactuur', KC Nona, Mechelen
2004-2005: Regie 'De Tenen van God', Beursschouwburg, Brussel 2004-2005: Spel 'De dood van een handelsreiziger', Toneelhuis, Antwerpen 2004-2005: Spel 'Margaretha.Eddie.Dirty Rich', Deutsches National Theater, Weimar 2004-2005: Spel 'Turista', Toneelhuis, Antwerpen
2003-2004: Regie 'Gevecht met ne neger en honden', Theater Antigone, Kortrijk 2003-2004: Coaching 'De Leeuw van Vlaanderen', Union Suspecte en Publiekstheater, Gent 2003-2004: Spel 'Peter Gynt', Toneelhuis, Antwerpen 2003-2004: Vormgeving 'Gembloux', KVS, Brussel
2003-2004: Regie en vormgeving 'Les utopies perdues', Komediefestival, Kaaitheater, Brussel 2002-2003: Bewerking en spel 'Mechelen', Toneelhuis, Antwerpen 2002-2003: Spel 'Le tueur souriant', Théâtre le varia, Brussel 2002-2003 : Regie 'L'Hafa', Théâtre de la Galafronie, Brussel 2002-2003 : Spel 'Woyzeck', Schaubeuhne am Lehniner Platz, Berlijn 2001-2002 : Spel 'Litanie', Dito Dito, Brussel
2001-2002: Regie 'Grensstraat 41 rue de la limite', Théâtre de la Galafronie, Brussel 2001-2002 : Video 'Categorie 3.1', Toneelhuis, Antwerpen 2001-2002 : Spel 'L.King of Pain', Toneelhuis, Antwerpen 2000-2001: Video 'Villa Godzilla', KC Nona, Mechelen

Zouhaïr Ben Chikha (°1971)

Zouhaïr volgde van 1994 tot 1996 in de Jazzstudio te Antwerpen een gitaar- en trompetopleiding, en richtte samen met zijn broer Chokri het project Soul Rebel op.

Als gitarist en trompettist speelde hij tussen 1995 en 2001 onder meer bij

Shera Z(Algerije), Atto Kwamenah Amissa(Ghana), Waza Roots(Ghana), Calabas(Belgie) en Rojah Lao(Togo).

Als studiomuzikant is hij te horen op CDŽs van: Deep Culcha featuring Omar Perry.

Hij is sedert 1999 "Resident deejay" op de maandelijkse "EXODUS - avonden" in het kultuurkafee aan de VUB.

Als deel van Exodus sound system actief als deejay in binnen- en buitenland.

Hij begeleidde dans- en percussielessen van Chokri Ben Chikha onder meer voor Hogeschool Gent en Cactus vzw Brugge.

Andere artistieke en media-ervaringen:

2000 : Als acteur én muzikant te zien in "Niet alle Marokkanen zijn dieven" (regie Arne Sierens).2001: Oprichting van theatergezelschap Les Glandeurs samen met Mourade Zeguendi, Hosni Zahri en Ruud Gielens onder de vleugels van Théâtre de Galafronie te Brussel

2002 : Acteur in "Grensstraat 41Rue de la Limite" (Door Les Glandeurs, productie Théâtre de Galafronie)

2003 : Acteur in "LŽHafa" (Door Les Glandeurs, productie : Théâtre de Galafronie)

Begeleiding van de jongerenprojecten:

"Bruine Suiker"(2002), "Spoor 10"(2000), "Inch Allah"(2000)

2003 : Acteur en muzikant in "De Leeuw van Vlaanderen" (door Union Suspecte in coproductie met Publiekstheater).

2002: Begeleiding, samen met zijn broer Chokri Ben Chikha, van het dansatelier van het project "Gentse helden", vzw Kunst in de Stad/ Dienst Kunsten Stad Gent

2002 : Acteur kortfilm "Bronxelles" van Dieter De Coster

2003 : Gastacteur in voorstelling Maria Dolores (Wayn Traub)

2004 : Gastacteur in het ROB-RAPPORT.(VRT)

2004 : Medewerking aan het programma Lichtpunt op Canvas als acteur

2004 : Acteur in "De perfecte Moord" (Serie op VTM)

2005: Muziekregie 'Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen' van Union Suspecte

2005: Coaching en muziek 'Club Ah!Med' van Union Suspecte

2006: Acteur in 'Het moment waarop we niets van elkaar wisten' van het Kaaitheater en Ruud Gielens

2006: Muzikale Leiding 'Singhet ende weset vro', productie: KVS ism Union Suspecte

Mourade Zeguendi (°1980)

Hij begon zijn carrière als acteur in de ateliers die Théatre de lŽOcéan Nord organiseerde voor buurtjongeren uit Schaarbeek, onder begeleiding van Hamid Chakir en Isabel Pousseur.

2000 : Acteur in de productie "Niet alle Marokanen zijn dieven" van Arne Sierens.

2000 : Acteur in de film "Bruxelles mon amour" van Marc Didden

2001: Oprichting "Les Glandeurs" samen met Zouhair Ben Chikha, Ruud Gielens en Hosni Zahri onder de vleugels van Théâtre de Galafronie

2002 : Acteur in de voorstelling "Grensstraat 41 Rue de la limite"

2002 : Acteur in de film "Bronxelles" van Dieter de Coster

2003: Acteur in de voorstelling "LŽHafa"

2002: Acteur in de voorstelling "Bruine Suiker"

2002: RTBF wekte hij mee aan het kinderprogramma "G NOME".

2003 : Acteur in de film "Fatal Atraction" van Frederic Fonteyn.

2004: Acteur in de voorstelling "In the forest is a monster" van Zouzou Leyens.

2004 : Acteur in de KVS-productie "Roberto Zucco" (Raven Ruell)

2005: Acteur in 'Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen' van Union Suspecte

2006: Acteur in langspeelfilm 'Dikke Nek' van Olivier Vanhofstad

2006: Acteur in 'Singhet ende weset vro' van KVS ism Union Suspecte

David Strosberg

David Strosberg studeerde regie aan de INSAS Hogeschool - departement 'mise en scène'. Hij regisseerde in 2000 voor het 'Théâtre Varia' het stuk 'L'enfant rêve' van Hanokh Levin en in 2002 'Le tueur souriant' van Jean Marie Piemme.

In 2003 werkte hij mee aan 'Schitz' van Hanokh Levin in de KVS, een voorstelling die hij ook regisseerde. In 2004 startte hij met een trilogie voor het Zuidpool theater in Antwerpen: 'Dwaallicht / Djurdjurassique bled / Ode van de zee', een voorstelling gebaseerd op de teksten van Elschot, Fellag en Pessoa.

Sinds 1 januari 2006 maakt hij deel uit van de artisiteke kern van de KVS. Hij werkt momenteel aan een voorstelling in coproductie met het Kunstenfestivaldesarts. De voorstelling 'Un amour déraisonnable' van Marie Ndaiye wordt afgewerkt tegen eind mei. Als acteur en schrijver werkte hij meerdere malen samen met Théâtre de Galafronie (Théâtre Jeune Public) en met Dito Dito (Rivieren zijn getuigen, De kok van Cordoba, Zijnenstad).

Tim Gistelynck

Opleiding en Vorming: Piano aan Conservatorium Gent, docent: Johan Duijck

Professionele ervaring

- Compositie en productie van soundtrack voor 'Millie en de steen van Zibla', regie: Paul Moereels

- Muzikale regie en uitvoering van de musical 'Nonsens', regie: Bruno van Heystraeten
- Muzikale regie en uitvoering van de musical ' I love you, you're perfect, now change', regie: Bruno van Heystraeten

- Solist (piano) 'Mozart@themovies', orkestleider: Jo Vercruysse
- Compositie + productie van eigen popcreatie 'New Romantics'
- Muzikant/ Acteur 'We People' van Union Suspecte, regie: Ruud Gielens

-----------------------
(1) SMAÏL, Paul, La Passion selon moi, Paris, Éditions J'ai lu, 1999.


---- --