Pakistan: Khairuddin heeft toekomstplannen
10 oktober 2007, North West Frontier Province - De achtjarige
Khairuddin en zijn broertjes speuren al meer dan zeven maanden lang de
straten van Abbotabad af, op zoek naar lege flessen die ze voor een
paar centen kunnen inruilen. Met het beetje geld dat ze verdienen
probeert de familie van Khairuddin het hoofd boven water te houden.
Intussen droomt Khairuddin over een ander en beter bestaan.
De achtjarige Khairuddin leert in een door Unicef gesteund centrum
lezen en schrijven. Foto: Unicef Pakistan/2007/Pirozzi
De achtjarige Khairuddin leert in een door Unicef gesteund centrum
lezen en schrijven. Foto: Unicef Pakistan/2007/Pirozzi
Tijdens de zware aardbeving van 8 oktober 2005 stortte het huis van
Khairuddin in. "Ik was zó bang," vertelt hij. "Ik herinner me dat de
hele buurt in puin lag." Meer dan 73.000 mensen kwamen om het leven.
Na de beving verhuisden families als die van Khairuddin naar de stad,
op zoek naar een beter leven. Veel kinderen belandden op straat en
worden nu vaak in allerlei baantjes uitgebuit.
De vader van Khairuddin verdiende in Abbotabad maar 250 rupees (nog
geen 3 dollar) per dag en kon daardoor moeilijk de eindjes aan elkaar
knopen. Daarom gingen Khairuddin en zijn broers de straat op, flessen
inzamelen. "Er zat niets anders op," zegt hij.
Opvancentra bieden alternatief
In juni hebben Unicef en haar partners twee centra in Abbotabad
geopend, waar kinderen als Khairuddin worden opgevangen. Het gaat om
in totaal 95 kinderen, waarvan 25 meisjes. Tot nu toe gaan acht
kinderen naar scholen in Abbotabad.
"In deze centra krijgen de kinderen non-formeel onderwijs om hen voor
te bereiden op een terugkeer naar de scholen van de overheid," vertelt
Agnes Mutenyo Karani van Unicef. Medewerkers van de centra praten ook
met de lokale werkgevers om hen bewust te maken van het feit dat
kinderen rechten hebben en dat ze niet mogen worden uitgebuit.
Ook Khairuddin gaat naar een van de centra. "Ik ben nog nooit naar
school geweest, maar nu kom ik hier elke dag. Ik leer lezen en
schrijven en ik kan hier spelen. Thuis heb ik geen speelgoed, want dat
kan mijn familie niet betalen." Hij heeft ook al plannen voor de
toekomst: "Ik wil leren en later een goede baan!"