Pakistan: Khairuddin heeft toekomstplannen 10 oktober 2007, North West Frontier Province - De achtjarige Khairuddin en zijn broertjes speuren al meer dan zeven maanden lang de straten van Abbotabad af, op zoek naar lege flessen die ze voor een paar centen kunnen inruilen. Met het beetje geld dat ze verdienen probeert de familie van Khairuddin het hoofd boven water te houden. Intussen droomt Khairuddin over een ander en beter bestaan.

De achtjarige Khairuddin leert in een door Unicef gesteund centrum lezen en schrijven. Foto: Unicef Pakistan/2007/Pirozzi De achtjarige Khairuddin leert in een door Unicef gesteund centrum lezen en schrijven. Foto: Unicef Pakistan/2007/Pirozzi

Tijdens de zware aardbeving van 8 oktober 2005 stortte het huis van Khairuddin in. "Ik was zó bang," vertelt hij. "Ik herinner me dat de hele buurt in puin lag." Meer dan 73.000 mensen kwamen om het leven. Na de beving verhuisden families als die van Khairuddin naar de stad, op zoek naar een beter leven. Veel kinderen belandden op straat en worden nu vaak in allerlei baantjes uitgebuit.

De vader van Khairuddin verdiende in Abbotabad maar 250 rupees (nog geen 3 dollar) per dag en kon daardoor moeilijk de eindjes aan elkaar knopen. Daarom gingen Khairuddin en zijn broers de straat op, flessen inzamelen. "Er zat niets anders op," zegt hij.

Opvancentra bieden alternatief In juni hebben Unicef en haar partners twee centra in Abbotabad geopend, waar kinderen als Khairuddin worden opgevangen. Het gaat om in totaal 95 kinderen, waarvan 25 meisjes. Tot nu toe gaan acht kinderen naar scholen in Abbotabad.

"In deze centra krijgen de kinderen non-formeel onderwijs om hen voor te bereiden op een terugkeer naar de scholen van de overheid," vertelt Agnes Mutenyo Karani van Unicef. Medewerkers van de centra praten ook met de lokale werkgevers om hen bewust te maken van het feit dat kinderen rechten hebben en dat ze niet mogen worden uitgebuit.

Ook Khairuddin gaat naar een van de centra. "Ik ben nog nooit naar school geweest, maar nu kom ik hier elke dag. Ik leer lezen en schrijven en ik kan hier spelen. Thuis heb ik geen speelgoed, want dat kan mijn familie niet betalen." Hij heeft ook al plannen voor de toekomst: "Ik wil leren en later een goede baan!"