PvdA Rotterdam
Gezond, gelukkig en strijdbaar 2008
Zo 6 Jan 2008 - Marja Bijl
Op de druk bezochte nieuwjaarsbijeenkomst van de Rotterdamse PvdA
wenste voorzitter Marja Bijl iedereen een goed nieuwjaar. Ze blikte
terug op het afgelopen jaar en stond stil bij een aantal bijzondere
ontmoetingen. Van die ontmoetingen waardoor je weer weet waar je het
voor doet.
Hieronder het verhaal zoals ze dat afgelopen zaterdag vertelde:
"Welkom, vriendinnen, vrienden, partijgenoten en uiteraard ook alle
andere belangstellenden van de politieke partijen en maatschappelijke
organisaties in Rotterdam. Fijn dat jullie er allemaal zijn. Evenals
vorig jaar heb ik de eer jullie te mogen toespreken, maar wees niet
bang- het zal geen lange toespraak worden. Na zon debat lijkt me dat
de behoefte daaraan iets minder is, en ik ben sowieso niet zo van de
lange speeches. Toen ik begon met het nadenken over deze toespraak,
speelde er van alles door mijn hoofd. Bij een nieuwjaarstoespraak
hoort een terugblik tenslotte. Ik zou dan toch iets moeten zeggen over
de landelijke partij met een vertrokken Partijbestuur in april, de
presentatie van het rapport Vreeman en de 10 opdrachten in juni, een
mooie voorzittersverkiezing zonder dat die is uitgelopen op een
interne tweedeling in september, een succesvol congres in oktober en
de start van een nieuw Partijbestuur.
Ik zou het kunnen hebben over de landelijke politiek, hoe we ondanks
verloren verkiezingen toch in het kabinet kwamen, hoe we soms moesten
slikken en soms konden juichen. Ik zou het dan natuurlijk ook moeten
hebben over de partij in Rotterdam, over mooie bijeenkomsten, een hard
werkend afdelingsbestuur en onderafdelingen die inspirerende
bijeenkomsten organiseerden. Of uiteraard over de Rotterdamse
politiek, het eerste volledige kalender jaar van een college dat het
verschil maakt, een fractie die zorgt voor gratis OV voor ouderen, en
die vele, vele dagelijks bestuurders en deelraadsleden die namens onze
partij dagelijks bezig zijn om de wijken aan te pakken en zo van deze
stad een mooie, veilige en sociale stad te maken.
Ik ga dat dus niet doen. Ik hoop dat jullie mij dat vergeven.
Ik wil namelijk liever vandaag met jullie delen welke mensen en
ontmoetingen me dit jaar hebben geraakt, en wat heeft gemaakt dat ik
nog heel vaak trots ben op partijgenoten die het verschil maken. Want
wat mij betreft moet het daar altijd over gaan in de politiek.
Ontmoetingen die inspireren tot visie, tot veranderingen, ontmoetingen
die maken dat we verder willen en kunnen en dat we als partij dat
verschil kúnnen maken.
En wanneer ik daar over wil spreken, dan kán ik niet anders dan
beginnen met dat wat het meeste raakt. Het overlijden van hen die ons
dierbaar zijn. Ook dit jaar verloor de PvdA weer veel partijgenoten
die we node moeten missen. Twee van deze partijgenoten wil ik hier
even met name noemen. Umberto van Rijn, dagelijks bestuurder in
Kralingen-Crooswijk overleed in april en zondag 23 december, nog maar
zo kort geleden, overleed Martin Frenk. Martin was sinds 2002 een zeer
gewaardeerd deelraadslid in Feijenoord. De schok is nog groot. Met hen
beide gedenken wij onze overleden partijgenoten met eerbied en in dank
voor alles wat zij voor de PvdA hebben gedaan.
Deze week sprak ik met een partijgenoot op Zuid. Hij vertelde mij dat
hij in de oudejaarsnacht was gestopt voor een man en een vrouw die
langs de kant van de weg stonden met een klein kind. Ze hadden geen
taxi kunnen krijgen. De partijgenoot nam ze mee. De man was hem
dankbaar en zei hem dat u dat doet als blanke Nederlander, ons
meenemen.... Samen kwamen we tot de conclusie dat wij niet in een land
willen leven waar we blijkbaar zó over elkaar praten en zó met elkaar
omgaan dat het leidt tot de verbazing van deze man.
Uit de onderzoeken over de sfeer in de stad is gebleken dat door het
andere beleid van dit college veel meer mensen zich weer thuis voelen
in de stad. Dat is iets om trots op te zijn. Maar we zijn er nog lang
niet. Ook binnen onze partij zullen we het debat hierover moeten
voeren. En wat mij betreft duidelijker en scherper.
Kortgeleden vertelde Nebahat Albayrak mij dat ze op weg naar de markt
op het Afrikaanderplein emotioneel werd omhelsd door twee vrouwen.
Deze vrouwen maakten haar duidelijk dat ze zó gelukkig waren omdat hun
dochter en zuster door het Generaal Pardon, na jaren, thuis kon komen.
Een groot gedeelte van haar jonge leven had ze doorgebracht in een
AZC. Dankzij het Generaal Pardon van Nebahat kon ze beginnen met haar
leven hier. We mogen, en moeten trots zijn op zon staatssecretaris.Zo
was ik ook trots op Mariëtte Hamer toen een aantal kritische vakbond
bestuurders uit de haven mij lieten weten dat ze zij dat toch wel goed
gedaan had met die ontslagbescherming.
In hun woorden klonk door dat ze dat eigenlijk niet hadden verwacht
van de huidige Partij van de Arbeid.
De verschillende ontmoetingen met deze mannen uit de haven waren
bijzonder. Wat me het meest is bijgebleven is hun oprechte bezorgdheid
over de moeite die het kost om jonge mensen aan de slag te krijgen in
de haven.
Maar de ontmoetingen die mij het meest hebben geïnspireerd waren de
ontmoetingen met hen die kritisch waren. Partijgenoten en
Rotterdammers die vinden dat we nóg beter kunnen en moeten. Zij
inspireren omdat ze in ons geloven en omdat ze vinden dat wij bij
uitstek de partij zijn die het verschil kan en dus ook moet maken. Zij
gaven vertrouwen en wij mogen dat niet beschamen. Voor mij als
voorzitter en voor ons als bestuur betekent dit ook in 2008 weer dat
we dáár aandacht aan zullen besteden. Dat we controversiële
onderwerpen en standpunten niet zullen schuwen. Dat we blijven
luisteren naar hen die ons inspireren en raken, maar bovenal dat we
blij zijn met het vertrouwen dat we hebben gekregen om het verschil te
maken in deze stad. Zodat Hamit ook volgend jaar zijn target van te
bouwen huizen weer kan halen, Jantine de succesvolle strijd tegen het
geweld achter de voordeur kan voortzetten en Dominic er voor kan
zorgen dat er nog minder mensen van een uitkering moeten leven dan
vandaag. Kortom dat dit college, ons college, kan blijven werken aan
wonen, welzijn en werk.
Ik wens jullie allen, een gezond, gelukkig en strijdbaar rood jaar
toe!