Geweld in Kenia: de vreselijke ervaringen van sloppenwijkbewoners
15 januari 2008, Nairobi - "Ze pakten me mijn kind af en een van hen
hield hem met één hand in de lucht. Ik moest kiezen wie er dood moest,
mijn zoontje of ik," vertelt Jane Wamuyu. Deze gruwelijke gebeurtenis
vond plaats na de uitslag van de verkiezingen, toen de hel losbarstte
in onder meer de sloppenwijk Mathare in Nairobi.
Wachten op eten in het opvangkamp bij de St. Benedict-kerk. Foto:
Unicef Kenia/Pamella Sittoni
Wachten op eten in het opvangkamp bij de St. Benedict-kerk. Foto:
Unicef Kenia/Pamella Sittoni
De 23-jarige moeder van vier kinderen kon alleen maar huilen en smeken
om genade. Haar twee maanden oude baby, liefdevol Diamond genoemd,
hield zich muisstil. Waarschijnlijk kon hij door de schok niet huilen.
Na wat voor Jane een eeuwigheid leek, gaven de mannen haar haar kind
terug en zeiden dat ze onmiddellijk uit Mathare weg moest.
Doodsbang
"Ik was doodsbang. Ik hoorde dat dezelfde bende mijn buurman met een
bijl had vermoord. Ik nam niets mee en mijn kinderen mochten van mij
zelfs niet meer hun schoenen aantrekken," zegt Jane. Ze zocht haar
toevlucht tot het terrein van de katholieke St. Benedict-kerk, waar
een opvangkamp is ingericht. Zo zijn er in Kenia tientallen
opvangkampen, allemaal verrezen nadat na de verkiezingen
gewelddadigheden uitbraken en burgers moesten vluchten.
Unicef werkt samen met de Keniaanse overheid om ervoor te zorgen dat
kinderen in deze kampen veilig zijn. Daarnaast heeft Unicef zogenaamde
family kits gedistribueerd, waarvan meer dan 60.000 mensen gebruik
kunnen maken. Het gaat onder meer om dekzeilen, dekens, kookgerei,
jerrycans en zeep. Ook is er gezorgd voor een voorraad medicijnen voor
meer dan 100.000 mensen, voedsel voor ruim 3.000 ondervoede kinderen
en voor hulp op het gebied van schoon water en sanitatie, bestemd voor
meer dan 10.000 mensen.
Doelwit
Jane vormde een doelwit omdat ze tot een etnische groep behoort die
wordt geassocieerd met president Mwai Kibaki. Hij wordt beschuldigd
van fraude tijdens de verkiezingen die eind vorige maand plaatsvonden.
Toen Kibaki als winnaar uit de bus kwam, zorgde dat voor een ongekend
hevige uitbarsting van geweld in Nairobi en andere steden en in de
Rift Vallei. Meer dan 700 mensen kwamen daarbij om het leven en
duizenden Kenianen werden van huis en haard verdreven.
In het kamp bij de kerk hebben Jane en 269 andere vluchtelingen er
snel voor gezorgd dat het dagelijks leven hier op rolletjes loopt. Om
de beurt zorgen ze voor het eten en ruimen ze op. Frater John Paul die
leiding geeft aan de gemeente van de St. Benedict-kerk zegt dat hij
wat kleding en voedsel voor zijn tijdelijke grote familie betreft
afhankelijk is van weldoeners. "Toen hier de eerste vluchtelingen
kwamen, kon ik hen niet wegsturen. Het ging voornamelijk om moeders en
kinderen en ik moest vreselijk veel moeite doen om voor hen eten bij
elkaar te krijgen." Maar snel nadat onder de leden van zijn gemeente
bekend werd wat er aan de hand was, stroomden de giften binnen.
Jane en Grace, die beiden tenauwernood aan de dood zijn ontsnapt.
Foto: Unicef Kenia/Pamella Sittoni
Jane en Grace, die beiden tenauwernood aan de dood zijn ontsnapt.
Foto: Unicef Kenia/Pamella Sittoni
Maandverband en ondergoed
De bewoners van het kamp hebben nu vooral behoefte aan maandverband en
ondergoed, maar ook brandhout en voedsel raken snel op. Unicef heeft
lokale bedrijven ingeschakeld om voor 10.000 vrouwen en meisjes
zogenaamde dignity kits samen te kunnen stellen, met daarin onder meer
zeep, tandpasta, maandverband en de traditionele Kanga-doeken die
vrouwen en meisjes bijvoorbeeld om hun hoofd en schouders dragen.
Voor veel sloppenwijkbewoners kwam het geweld zeer onverwacht.
"Tijdens de verkiezingscampagnes was er niks aan de hand. Op 27
december gingen we stemmen en was alles ok, totdat de uitslag kwam,"
vertelt Grace Nyambura. Zij is van dezelfde leeftijd als Jane en is in
het kamp met haar bevriend geraakt. Ook zij vertelt een vreselijk
verhaal. Acht mannen kwamen naar haar huis en sloegen haar man in
elkaar. Toen ze hen smeekte daarmee op te houden, zei een van hen dat
ze uit de wijk weg moest en dat ze haar zouden verkrachten als ze dat
niet deed.
Optimistisch
"Ik bracht twee van mijn kinderen naar de buren en ging met mijn baby
en echtgenoot naar het ziekenhuis. Nadat ik onderdak had gevonden heb
ik de kinderen weer opgehaald." Haar man is uit het ziekenhuis
ontslagen en verblijft nu bij familie. Grace is optimistisch en denkt
dat het leven van haar gezin weer snel normaal zal zijn. "Mijn zes
jaar oude dochter heeft een sponsor, zodat ze naar een van de beste
privéscholen uit de buurt kan. Ik mag deze kans niet laten schieten,"
zegt ze.
Tekst: Pamella Sittoni/Unicef Kenia