NOC*NSF


'Wij, atleten, gaan gewoon'

ARNHEM - Belast Olympiers niet met een verantwoordelijkheid waar zelfs de overheid en het bedrijfsleven overheen stappen, betoogt Trinko Keen, tafeltennisser en voorzitter van de NOC*NSF AtletenCommissie, op de opiniepagina van de Volkskrant..

'Atleten weten van hoed noch rand' en 'de reactie van sporters is een groot zwart gat', was de afgelopen weken te horen. In zijn opiniestuk stelt Erik van Muiswinkel dat hij atleten niet zal aanspreken als zij toch naar de Olympische Spelen gaan. Maar hij sugge-reert wel een verantwoordelijkheid voor atleten om China te veroordelen en zich op z'n minst slecht te voelen in Peking (zie vk.nl/peking).

Maar het zijn niet de atleten die de arena kiezen. Ruim zeven jaar geleden heeft het Internationaal Olympisch Comite besloten dat China de Spelen mocht organiseren. Zowel de Nederlandse overheid als NOC*NSF hebben vervolgens hun eigen afweging gemaakt en besloten dat er geen reden is om Nederlandse atleten op te roepen thuis te blijven.

Sterker nog, de overheidsbanden met China worden steeds meer aangehaald, getuige de profijtelijke handelsmissie naar China. Het bedrijfsleven, maar ook de politiek, heeft blijkbaar geen enkele behoefte om China te isoleren. Het zou vreemd zijn om dat nu ineens, zeven maanden voor het sportmoment, van individuele atleten wl te verwachten.

Atleten mogen zowel nu in Nederland als straks in Peking tegen alle media zeggen wat ze van de politieke en sociale situatie in China vinden. Er wordt atleten door NOC*NSF op dit gebied niets in de weg gelegd. Overigens ook niet door het IOC. Vrije meningsuiting, een groot goed, is gegarandeerd.

Maar politieke uitingen (bijvoorbeeld op T-shirts) tijdens de Spelen mochten al veel langer niet. Dat staat in het olympisch handvest dat geldt tijdens iedere Spelen en waaraan alle NOC's zich hebben gecommitteerd. De sport is nu eenmaal geen politieke arena.

De kritiek dat wij, atleten, onvoldoende geinformeerd worden, is onzin. NOC*NSF informeert ons uitstekend over de omstandigheden in China. Daar horen uiteraard de mensenrechten bij, maar het gaat verder. Ook het cultuurverschil, de politieke situatie en -heel concreet voor sporters - de milieuproblematiek en dan vooral de 'smog', komen aan de orde. NOC*NSF neemt hierin, samen met de Atleten Commissie, zijn verantwoordelijkheid.

De discussie komt voor atleten dan ook veel en veel te laat. Het is twee voor twaalf. De voorbereiding op het grootste evenement in de carrieres van atleten is aliang begonnen. De Spelen zijn pas over zeven maanden, maar voor atleten, die al vele jaren werken aan hun droom om op de Olympische Spelen te excelleren, is het ontzettend dichtbij. Daar moeten de topprestaties geleverd worden en daar is alle energie voor nodig.

Natuurlijk hebben atleten, net als ieder mens, een maatschappelijke verantwoordelijkheid en een mening. Ze lopen niet met oogkleppen op. Maar het is volstrekt onredelijk hen in een publiek debat te trekken over een onderwerp waarvoor zij geen primaire verantwoordelijkheid dragen.

(17 januari 2008)