Werkgeversvereniging AWVN
GroenLinks stelt 'vaderverlof' voor
Datum: 19 januari 2008
Groen Links heeft een wetsvoorstel ingediend met betrekking tot het
invoeren van vaderverlof. Het voorstel behelst het vervangen van het
reeds bestaande artikel 4:2 van de Wet arbeid en zorg inzake
kraamverlof. Het huidige kraamverlof geeft de partner van de moeder
recht op twee dagen betaald verlof na de bevalling of terugkeer naar
huis van de moeder en de baby. Het wetsvoorstel breidt dit recht uit
naar twee weken betaald verlof bij een fulltime baan. Het recht op
vaderverlof bedraagt tweemaal de arbeidsduur per week. Dat wil zeggen
dat partners met een deeltijdbaan recht hebben op een evenredig
kleiner aantal verlofdagen. De partner kan de verlofdagen opnemen
binnen een periode van vier weken vanaf de eerste dag dat het kind
feitelijk op hetzelfde adres als de moeder woont.
Van het recht op vaderverlof kan niet worden afgeweken bij CAO of in
overleg met de ondernemingsraad of personeelsvertegenwoordiging, zoals
dat wel kan bij het huidige kraamverlof. Het wetsvoorstel is in
behandeling bij de Tweede Kamer.
AWVN onderschrijft vanzelfsprekend dat vaders een belangrijke rol
hebben in de opvoeding en verzorging van hun kind(eren), ook in de
prille babytijd. AWVN heeft er echter bezwaren tegen dat de kosten van
het vaderverlof volledig bij werkgevers worden neergelegd.
Bovendien is er geen noodzaak voor dit nieuwe recht op verlof. In de
praktijk komen werkgever en werknemer onderling tot goede afspraken,
al dan niet op basis van de CAO en afhankelijk van de wensen en
behoeften van de vader. Bovendien zijn er vele andere wettelijke en
niet-wettelijke verlofmogelijkheden, zoals ouderschapsverlof,
kortdurend zorgverlof, kortverzuimverlof, bovenwettelijke
vakantiedagen, ADV-dagen, etc.
Nederland zou tot de Europese achterhoede behoren als het gaat om
vaderverlof. Uit de tabel die in de memorie van toelichting opgenomen
is, blijkt dat de meerderheid van de EU-landen geen kraamverlof kent
of een kraamverlof van twee dagen, zoals nu al is opgenomen in de Wet
Arbeid en Zorg. Het is dus zeer divers geregeld in de verschillende
landen, zeker waar het gaat om de financiering. Zo kent Frankrijk wel
een vaderverlof, maar wordt dat niet door de werkgever gefinancierd.
Bovendien werkt een fulltimer in Nederland gemiddeld twee weken korter
dan zijn EU-collega. We behoren tot de achterhoede als het gaat om
aantal gewerkte uren.