Persbericht
Gent, 23 januari 2008
FreeLiving-stunt daagt overheden uit tot degelijk woonbeleid
'Een ruime keus voor elke beurs'. Onder deze slogan lanceerde het bedrijf FreeLiving deze week het vernieuwend woonconcept Vrijwonen. Vrijwonen bestaat uit het betrekken van ongebruikte gebouwen of publieke ruimtes. Freeliving bemiddelt tussen mensen op zoek naar een woonplaats en eigenaars van leegstaand onroerend goed of van publieke ruimte. Via de website www.freeliving.be kunnen vragers en aanbieders elkaar vinden. Freeliving voert een reclamecampagne in Gent, brengt immoborden aan op leegstaande huizen en onder bruggen, en biedt Hotspots aan voor electriciteit, water en voedselbedeling.
Met dit initiatief wil een groep bezorgde Gentse bewoners aan de alarmbel trekken. Als de overheid niet snel werk maakt van een degelijk woonbeleid, vallen steeds meer mensen uit de boot.
De private sector heeft een te grote elleboogruimte op de woonmarkt. De roep om de tussenkomst van de privésector via Publiek Private Samenwerkings-formules wordt zelfs steeds luider. De initiatiefnemers zijn van mening dat het aan de overheid en niet aan de privésector is om aan het basisrecht van een degelijke en betaalbare woning te voldoen. Waardig wonen is een grondrecht voor alle burgers in de stad.
Hoge prijzen, slechte kwaliteit
Er zijn steeds meer mensen die zich in een kwetsbare woonsituatie bevinden. Kwetsbare groepen in de stad wonen in kwalitatief slechte huurwoningen of hebben helemaal geen dak boven het hoofd, zoals de mensen zonder papieren of de Roma?s in Gent. Vooral de mensen die verplicht zijn te huren op de private huurmarkt zijn het slachtoffer van de stijgende prijzen en de slechte woonkwaliteit. Een derde van de woningen van het Gentse woonbestand (private huurmarkt) voldoet niet aan de noodzakelijke kwalitatieve normen zoals vermeld in de Vlaamse Wooncode van 1997. De woningen binnen de 19de eeuwse Gentse gordel, zoals in de Brugse Poort en in het Rabot, lieten in de herhaaldelijke screenings nog ergere cijfers zien. De meest kwetsbare groepen spenderen gemiddeld 36% van hun inkomen aan huur. Voor sommigen kan het oplopen tot 60% van hun maandinkomen. Opeenvolgende studies tonen aan dat hoe lager het loon, hoe lager de woonkwaliteit.
Niet genoeg sociale woningen en ontoegankelijkheid voor mensen zonder papieren
Door het gebrek aan sociale woningen zijn alternatieven naast de private huurmarkt onbestaand. Momenteel staan tot 9900 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning in Gent. Mensen zonder papieren en andere groepen die in de marge van de samenleving worden geduwd, zijn er door het tekort aan betaalbare woningen en crisisopvang nog erger aan toe. We verwijzen hier ook naar de schrijnende tocht van de Roma?s door de Gentse stad en het stijgend aantal mensen zonder papieren dat opgevangen wordt door liefdadigheid van caritatieve of culturele organisaties in Gent, of dat aangewezen is op kraakacties. Ondanks de inspanningen voor opvang, stijgt het aantal mensen zonder dak boven het hoofd.
Sociale verdringing
Al deze groepen worden daarenboven geconfronteerd met een beleid van stadsvernieuwing dat ondanks de goeie voornemens de sociale verdringing verergert. De koopprijzen voor appartementen en éénpersoonswoningen (zie onderzoek van TANDIM januari 2008) stegen in Gent de laatste 5 tot 10 jaar respectievelijk 88% en 188%. Oplossingen zijn dus heel erg dringend.
Tijd voor een goed beleid
De private markt biedt geen oplossing voor deze mensen aan de onderkant van de samenleving. De overheid moet zelf de verantwoordelijkheid in handen nemen. Wonen is een basisbehoefte waar de markt geen menswaardig antwoord op kan bieden. Nu de beleidsnota rond wonen en stadsvernieuwing in Gent wordt opgemaakt door de bevoegde schepen Karin Temmerman en het lokaal sociaal beleidsplan oog willen hebben voor de grondrechten van de meest kwetsbare groepen onder Schepen Tom Balthazar- vooral wonen blijkt dé topprioriteit te zijn voor de kwetsbare groepen- willen we nogmaals op de noodzaak van deze sociale huisvestingspolitiek drukken. Gent als de Scheppende Stad moet mogelijkheden scheppen voor die mensen en groepen die dagelijks proberen de eindjes aan elkaar te knopen. Het mag vanzelfsprekend zijn dat een sociaal-rechtvaardig huisvestingsbeleid met zich meebrengt dat de stedelijke overheid een belangrijke signaalfunctie heeft naar andere beleidsniveaus zoals de Vlaamse Overheid.
Onze alternatieven zijn de volgende:
(1) De overheid moet het systeem van prijsblokkeringen, gelinkt aan de kwaliteit, hanteren. Het zogenaamde huurrooster waarvoor er al een proefproject Paritaire Huurcommissie bestaat. Het wordt tijd dat dit proefproject in concreet beleid wordt omgezet. (2) Ook is er dringend nood aan meer sociale woningen en moeten er concrete richtcijfers vooropgesteld en gehaald worden. De vorige legislatuur beloofde 2000 nieuwe sociale woningen. Die kwamen er niet. (3) De stad kan ook zelf leegstaande panden opkopen en aan aanboduitbreiding doen voor kwetsbare groepen. Het eigen leegstaand patrimonium kan dus aangesproken worden om oplossingen te bieden (4) Ook de opvangmogelijkheden voor mensen zonder papieren en andere kwetsbare groepen zoals daklozen moeten uitgebreid worden. (5) Ten laatste moet er een monitoringsysteem opgemaakt worden dat de sociale verdringseffecten die stadsvernieuwing teweeg kan brengen inventariseert waardoor een directe aanpak mogelijk wordt.
De actie FreeLiving legt de vinger op de nood aan kwalitatieve huisvesting, sociale woningen en waardige opvangmogelijkheden voor mensen die in de marge geduwd worden.
Voor meer informatie over het waarom van deze actie:
Contacteer woordvoerder Pascal, 0477/98 26 25
Comité Nie Pleuje
Omdat betaalbaar wonen een recht is.
Nie Pleuje vraagt ook de aandacht vragen voor initiatieven zoals www.actiebetaalbaarwonen.be en www.wooncrisis.be, Werkgroep Vluchtelingen en Tiens Tiens