Ingezonden persbericht
Nieuwe krokodillenrivier en savannehuis in aanbouw:
Giraffenverblijf in de vorm van een 'ui'
Op dit moment wordt in Blijdorp hard gewerkt aan de bouw van een aantal
nieuwe dieren-verblijven. Het meest opvallende bouwwerk is ongetwijfeld
het uivormige Savannehuis met sierlijke, gebogen spanten, een ontwerp
van architect Menno Lam. Dit savannegebied is onderdeel van het
Afrikagedeelte in Blijdorp. Het is de bedoeling dat daar over enige
maanden de giraffenfamilie en de Mhorrgazellen worden ondergebracht.
Bijzonder is dat de giraffen straks binnen ook op ooghoogte zijn te
bewonderen. De aangrenzende savanne waar ook andere Afrikaanse dieren
zoals koedoes, zebra's en struisvogels leven, wordt de grootste open
plek in de Diergaarde. Mensen en dieren worden van elkaar gescheiden
door een 'natuurlijke' waterstroom en een verhoogde loopvlonder.
Het Savannehuis is te bereiken via de Krokodillenrivier. In deze ruime
kas zullen de prachtige Afrikaanse karmijnrode bijeneters rondvliegen
aan de voet van de rivier. (De bijeneters zijn sinds vorig jaar al te
bewonderen in de weidevogelvoliere). In de rivier verblijft een groot
gezelschap Nijl- en spitssnuitkrokodillen. Deze vervaarlijke dieren,
sommige zijn meer dan drie meter lang, zijn zowel onder als boven water
te bewonderen. Overige bewoners van de kas zijn klipspringers,
klipdassen, stekelvarkens, sporenschildpadden, treksprinkhanen,
olifantspitsmuizen, pannenkoekschildpadden etc.... Het decor bestaat uit
een rotsige rivierbedding met voor dit gebied typerende beplanting zoals
acacia's en euphorbia's. Een spannend vlonderpad leidt de bezoekers
veilig omhoog langs het dierenleven in en om het water.
In beide gebouwen wordt veel aandacht besteed aan duurzaamheid. Dit is
een logisch gevolg van het voornemen van Blijdorp om over enige jaren
energie- en CO2-neutraal te kunnen zijn. Zo wordt het complex straks
verwarmd met een houtsnipperkachel zonder verbruik van fossiele
brandstoffen. Het dak van de krokodillenrivier (een kasconstructie)
wordt transparant en uitgevoerd met luchtkussenfolie. Dit biedt een
optimale isolatie maar laat ook UV-straling door, wat een positief
effect heeft op de gezondheid van dieren en planten. Het Savannehuis zal
verder worden afgewerkt met duurzame materialen zoals FSC-gecertificeerd
hardhout, bamboe, riet en energiezuinige techniek.
Nog voor de zomer zal het Savannedeel worden geopend. Dit
nieuwbouw-gedeelte is mogelijk gemaakt met een bijdrage van de Louisa
van der Velden Stichting, Stichting VSBfonds, Stichting Bevordering van
Volkskracht en Herrador Beheer B.V.
Olifant irma: wel en wee
Olifant Irma maakt het naar omstandigheden goed; ze eet goed, gedraagt
zich normaal en lijkt niet veel last te hebben van haar nog ongeboren
jong. De hoop op een levend jong is geleidelijk opgegeven en het
overleven van onze stammoeder is nu het allerbelangrijkste.
Verder kunnen we alleen maar hopen dat het jong in haar lichaam er wel
een keer uit komt. Allereerst voor Irma's eigen gezondheid, maar ook
omdat zij niet meer drachtig wordt zolang het jong nog in haar
baarmoeder zit. Een keizersnee is bij olifanten niet wenselijk omdat er
dan een grote kans is dat de moeder dit niet overleeft. Gelukkig zijn er
meerdere voorbeelden van olifanten die een dood jong na maanden- en soms
wel na jaren- alsnog ter wereld brachten. Irma wordt nauwkeurig
geobserveerd en verder luidt het devies: afwachten.
Dit jaar zal Irma waarschijnlijk afscheid nemen van een van haar
telgen: Sibu (geboren in februari 2004). Hij kan een plekje krijgen in
een echte mannengroep in Zuid-Frankrijk. In Sevilla (Spanje) is de
afgelopen jaren het eerste experiment hiermee gestart en met succes!
Voor Sibu' s opvoeding is dat een prima stap. Het is al vaker gebleken
dat het niet goed is voor de ontwikkeling van een bul om te lang in een
vrouwengemeenschap te blijven 'hangen'. Voor de rust van de vrouwen is
het vaak beter als deze 'lastpakken' hun puberteit doormaken
in
vrijgezellen-groepen bestaande uit andere bullen. En, eerlijk is
eerlijk, de flink uit de kluiten gewassen Sibu kan het Irma soms best
wel eens moeilijk maken en dat terwijl zij nu heel andere zorgen aan
haar hoofd heeft. Ook tegen de andere olifanten gedraagt hij zich vaak
als een lastige puber of soms zelf als een kleine macho. In het wild
leven mannetjesolifanten overigens ook apart van de vrouwtjes, behalve
in de paartijd.
Tien blauwe pijlgifkikkertjes in 'jaar van de kikker'
Na vele jaren is Diergaarde Blijdorp er eindelijk weer in geslaagd om
blauwe pijlgifkikkers te kweken. Inmiddels zitten er tien
baby-kikkertjes achter de schermen en zo hoopt Blijdorp bij te dragen
aan de overleving van deze unieke en ernstig bedreigde kikkersoort. De
volwassen dieren zijn in de Rivierahal te zien.
De prachtige blauwe pijlgifkikker komt in het wild uitsluitend voor in
Suriname, waar het dus een endemische diersoort is. Sterker nog, de
soort is alleen te vinden in de Sipaliwini-savanne (zo'n 450 kilometer
ten zuiden van Paramaribo) en daar dan weer uitsluitend in de
verspreide bosresten en boseilandjes van die savanne. Men schat het
totale aantal blauwe pijlgifkikkers in het wild op zo'n 1000 tot 1500 en
dat is extreem weinig! Alleen al door dat kleine aantal dieren moet deze
bijzondere kikkersoort worden beschouwd als ernstig bedreigd in zijn
voortbestaan.
Een van de bedreigingen vormt de illegale vangst van kikkertjes voor de
dierenhandel. Maar het meest bedreigend is de mogelijkheid, dat de
savanne prooi wordt van houtkap, veeteelt of uit de hand gelopen
savannebranden. Daarmee zou het volledige leefgebied van de soort in één
keer vernietigd kunnen worden en dat zou onherroepelijk het uitsterven
van de blauwe pijlgifkikker in het wild betekenen. In Suriname maakt men
zich daar niet zo druk over, terwijl de aanwezigheid van zo'n zeldzame
en unieke diersoort (in Suriname bekend als 'okopipi') de Surinamers met
trots ZOU moeten vervullen. Er ligt voor natuurbeschermers een schone
taak om de plaatselijke bevolking te overtuigen van de waarde van deze
unieke diertjes!
In Blijdorp is eind jaren '90 diverse malen gekweekt met blauwe
pijlgifkikkers. Helaas raakte de soort daarna een beetje op de
achtergrond. Hoewel er in Blijdorp al die tijd blauwe pijlgifkikkers te
zien bleven, is pas in 2006 een verse start gemaakt met de kweek. Dit
is mede ingegeven door de alarmerende berichten over de
amfibieëncrisis.
Dat initiatief heeft nu geresulteerd in tien piepkleine okopipi's die
de kwetsbare fases van eitje en kikkervisje hebben overleefd en
inmiddels als complete mini-kikkertjes 'aan land' zijn gegaan. Een mooie
stap om een zichzelf instandhoudend populatie op te bouwen. Voor dit
doel wordt samengewerkt met dierentuinen in bijvoorbeeld Groot-Brittannië
waar men al veel ervaring heeft met de kweek van blauwe pijlgifkikkers.
Deze internationale samenwerking tussen dierentuinen op dit gebied kan
hopelijk meehelpen om de unieke okopipi als diersoort te behouden.
Dit alles sluit mooi aan op het door de EAZA (Europese
dierentuinvereniging) voor 2008 uitgeroepen 'Jaar van de kikker', dat
onlangs van start is gegaan. Als gevolg van de internationale
amfibieëncrisis gaan de Europese dierentuinen zich dit jaar extra
inspannen voor de wereldwijd ernstig in hun voortbestaan bedreigde
amfibieën (kikkers, padden en salamanders).
Zeeotter chuluugi weer terug voor een herkansing
Zeeotter Chuluugi 'Danst met de Zeemeeuwen in de Eskimotaal' is
tijdelijk weer terug uit Antwerpen Zoo in Blijdorp. Hij krijgt een
herkansing bij de vrouwtjes, de twee zusjes Midas en Maree. In
Antwerpen zat Chuluugi maar alleen en ook de twee vrouwtjes uit Blijdorp
missen een (mannelijke) partner. Omdat er in heel Europa slechts vijf
zeeotters zijn te vinden, waaronder een oud paartje in Lissabon, is het
van het grootste belang dat er voor nageslacht wordt gezorgd. Anders is
de zeeotter over enige tijd uit Europese dierentuinen verdwenen.
Chuluugi is al een oude bek
ende van Blijdorp. Ooit kwam hij als jonge
wees uit Alaska naar Rotterdam als eerste levende zeeotter in Europa.
Met veel geduld en zorg is hij door de verzorgers grootgebracht. Van
hen heeft hij veel geleerd, maar het is natuurlijk erg lastig om een
zeeotterman te leren hoe een paring precies in zijn werk gaat. Dit
onderdeel van de opvoeding leert een jong mannetje meestal spelenderwijs
van de volwassen dieren om zich heen. Niet zo vreemd dus dat Chuluugi op
dit gebied nog heel wat heeft uit te vinden. Dat hebben de twee zussen
vorig jaar al gemerkt. Toen kwam hij ook al op bezoek. Het klikte toen
prima maar verder dan dat ging de kennismaking niet. Nu hopen zowel
Blijdorp als Antwerpen Zoo dat Chuluugi inmiddels al wat wijzer is
geworden. Maar hoewel de kennismaking zeer vriendelijk verliep, is er
geen sprake van een echte romance. Mocht het helemaal niet tot een
paring komen, dan zal Blijdorp een laatste mogelijkheid overwegen:
bevruchting door kunstmatige inseminatie. Voor het zover is, zal eerst
nog moeten worden onderzocht wat de mogelijkheden hiervoor zijn.
---
Noot voor de pers:
Voor persinformatie en het downloaden van persfoto's kunt u surfen
naar: www.diergaardeblijdorp.nl/perskamer
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Mariska Korte op 010 44 31 457 / 427