PvdA Rotterdam
Rotterdammers verdienen beter dan de Bijstand
Di 12 Feb 2008 - Dominic Schreijer
Rotterdammers verdienen beter dan de Bijstand
In Rotterdam werkstad krijgen ruim zevenendertigduizend Rotterdammers
een bijstandsuitkering, dat is een kleine tien procent van de
beroepsbevolking. Van deze mensen zit bijna tweederde al meer dan drie
jaar in deze situatie. Dat is een grote sociale schande. Niet alleen
omdat het duur is voor de gemeente, maar vooral omdat we blijkbaar
hebben geaccepteerd dat tienduizenden mensen niet op eigen benen
staan, dat ze afhankelijk zijn misschien wel afhankelijk gemaakt zijn.
De bijstand is een grote verworvenheid als laatste vangnet voor
diegenen die om allerlei redenen geen inkomen hebben, maar we moeten
onder ogen zien dat dat vangnet iets te letterlijk werkt. Ontsnappen
blijkt moeilijk. Mensen worden gereduceerd tot ontvangers van een
uitkering en hun capaciteiten worden genegeerd kan het asocialer?
Capaciteiten die ze in kunnen zetten op de reguliere arbeidsmarkt of
voor buurt of gemeenschap blijven onbenut. Rotterdam kan niet zonder
deze mensen en deze mensen hebben er recht op serieus genomen te
worden. Dit college gaat bijstandsgerechtigden weer behandelen als
volwaardige burgers met kwaliteiten.
Iedereen werkt mee, dat is de komende jaren ons parool voor Sociale
Zaken en Werkgelegenheid (SoZaWe). De plannen staan beschreven in dit
beleidskader. SoZaWe gaat zichzelf omvormen. De medewerkers worden
vooral ingezet op het begeleiden van mensen in de bijstand naar werk.
De uitkeringsgerechtigde wordt een tijdelijke klant. De verhouding met
hem/haar wordt die van een ruil: een uitkering voor een
tegenprestatie. Hem of haar serieus nemen betekent dat de lat hoog
gelegd wordt, maar niet voor iedereen even hoog. Sommigen beginnen met
vrijwilligerswerk, voor anderen zijn er participatieplaatsen of banen
met loonkostensuppletie, maar voor iedereen is het einddoel betaald
werk.
Meedoen en zelfstandigheid zijn in de aanpak de centrale begrippen. Om
de bijstandsklanten te helpen de trap naar betaald werk te bestijgen,
hebben de SoZaWe-medewerkers een gereedschapskist met hulpmiddelen
coaching, training, scholing, subsidies, etc. die ze flexibel in
kunnen zetten. Het begeleidingswerk hoeven ze niet allemaal zelf te
doen maar kunnen ze uitbesteden aan re-integratiebedrijven en ook aan
werkgevers. Meedoen geldt ook voor WSWers. Het beschutte werken mag
niet de enige optie zijn. WSWers krijgen meer kansen om onder
begeleiding te werken in gewone bedrijven.
Er is nu veel vraag naar arbeid in Rotterdam. De arbeidsmarkt
verandert door de conjunctuur en door de vergrijzing. Juist nu zijn er
dus kansen. Heel belangrijk is dat we als gemeente op de vraag op de
arbeidsmarkt inspelen. Cruciaal voor het hele plan is dus het
bemiddelen naar werk. Profiterend van de groeiende vraag naar arbeid
gaat de gemeente deals sluiten. De werkgever krijgt de werknemer die
hij zoekt en de gemeente zorgt voor begeleiding, scholing en eventueel
tijdelijke loonkostensuppletie.
Ambitieuze plannen en het college verbindt ambitieuze doelstellingen
om er voor te zorgen dat het niet alleen bij woorden blijft. In 2010
zitten er 7.500 mensen minder in de bijstand, zijn er 10.200
bijstandsgerechtigden aan het werk, zijn er 7.500
bijstandsgerechtigden aan de slag op participatieplaatsen en in
vrijwilligerswerk en is het aantal MBOers zonder stageplaats gedaald
met 2.300 personen. Hier kunt u mij op afrekenen. Ik wil af van de
schandvlek op onze stad dat er zoveel mensen gevangen worden gehouden
in inactiviteit. Iedereen telt mee, iedereen doet mee, iedereen werkt
mee.
Dominic Schrijer (PvdA), wethouder Sociale Zaken, Werk en
Grotestedenbeleid
Iedereen werkt mee