Besparingsbijdrage mag niet
20/06/2008 17:09
Stichting Important Message
De gemeente Hof van Twente mag mensen die een scootmobiel aanvragen geen besparingsbijdrage vragen. Dat heeft de Centrale Raad van Beroep bepaald in een uitspraak in Hoger Beroep. De zaak werd aangespannen door de Overijsselse gemeente tegen iemand uit Goor. Het Adviespunt Handicap & Recht van Ango ondersteunde de scootmobielgebruikster bij de procesgang.
De vrouw in kwestie vroeg in 2005 bij de gemeente Hof van Twente een scootmobiel aan in het kader van de Wet Voorzieningen Gehandicapten. Het vervoermiddel werd toegekend maar het gemeentebestuur vroeg de vrouw wel een bedrag van 363 euro omdat ze dit bedrag anders kwijt zou zijn geweest voor de aanschaf van een fiets. De gemeente had de bepaling in de WVG-verordening opgenomen omdat men vond dat iedereen in Nederland een fiets nodig heeft en dat mensen die niet fietsen, dit bedrag dus besparen op hun kosten.
De scootmobielgebruikster ging direct in bezwaar tegen de beslissing. Ze kreeg geen gelijk maar nam daar in overleg met Ango geen genoegen mee. Ze stapte vervolgens naar de rechtbank die de inwoonster van Goor en Ango gelijk gaf. Hiertegen tekende de gemeente hoger beroep aan. De zaak diende in februari van dit jaar en nu is dus de uitspraak bekend. Een uitspraak die grote gevolgen kan hebben voor andere gemeenten die ook het principe van de besparingsbijdrage hanteren.
Verkeerde conclusie
Volgens de rechter mag een gemeente wel een eigen bijdrage vragen voor een voorziening in natura, waaronder ook een scootmobiel wordt verstaan. Volgens de rechter mag die vergoeding in het kader van de WVG echter niet meer bedragen dan 45 euro per kalenderjaar. De gemeente Hof van Twente heeft volgens de Centrale Raad van Beroep de bepaling in het Verstrekkingenbesluit gebaseerd op een verkeerd artikel (Artikel 5.3. derde lid van de verordening) binnen de WVG.
De gemeente mag daarom bij de verstrekking van een specifieke gehandicaptenvoorziening zoals een scootmobiel niet kijken naar de vraag of hiermee wordt bespaard op een voor een niet-gehandicapte persoon gebruikelijke kostenpost zoals de aanschaf van een fiets.
In de WVG (Artikel 1.2, lid 3) staat wel dat een artikel niet hoeft te worden verstrekt als voorziening als het om een algemeen gebruikelijk artikel gaat. Zo zijn tegenwoordig thermostaatkranen gemeengoed geworden en worden die niet meer verstrekt als mensen met een functiebeperking die aanvragen als woningaanpassing.
www.aanzet.org