INLIA
Géén aanzuigende werking door het pardon 09/09/2008
Een aantal politici hebben zich bezorgd uitgelaten over de stijging
van het aantal asielverzoeken in de eerste helft van 2008 (6237
tegenover 3827 in de eerste helft van 2007, en 8412 over het hele
jaar). Zij menen dat hieruit blijkt dat het generaal pardon een
aanzuigende werking heeft. Wie iets beter naar de cijfers kijkt kan
onmogelijk tot die conclusie komen.
De criteria om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning op
grond van het generaal pardon (het eerste vereiste is een
asielaanvraag ingediend hebben vóór 1 april 2001) zijn ook in het
buitenland bekend. De website www.pardonnu.nl met alle informatie, een
initiatief van INLIA samen met VluchtelingenWerk en het LOGO (de
samenwerkende noodopvang biedende gemeenten), is tienduizenden keren
vanuit het buitenland bezocht.
De oorzaak van de stijgende instroom ligt in de categoriale
bescherming die Nederland biedt aan asielzoekers uit Irak en Somalië,
de twee landen waarvandaan nu 2/3 van alle nieuwe asielzoekers
afkomstig is. In heel 2007 kwam 28% en in 2008 tot nu toe 41% uit
Irak; voor Somalië is dat aandeel resp. 26% en 24%. Het categoriale
beschermingsbeleid voor Centraal- en Zuid-Irak en (grote delen van)
Somalië is ingesteld vanwege de ernstige crisis-situatie in deze
landen.
Als het pardon de oorzaak was geweest had de stijging zich bij alle
nationaliteiten gelijkelijk hebben moeten voordoen. Bovendien had de
stijging dan al in 2007 zichtbaar moeten zijn (het pardon was in
december 2006 al uitgebreid in het nieuws; de regeling ging officieel
van start op 15 juni 2007). Het zou vreemd zijn als die vermeende
aanzuigende werking in de loop der jaren pas zou toenemen.
Overigens had staatssecretaris Albayrak de Tweede Kamer al in juni,
nog vóór het reces, geïnformeerd over het naar boven bijgestelde
aantal asielverzoeken dat voor heel 2008 wordt verwacht, nl. 16.000.
Des te opmerkelijker dat politici van VVD en PVV plotseling zo
paniekerig reageren nu het notabene door minister Verdonk ingestelde
bijzondere beschermingsbeleid zijn vruchten begint af te werpen. Het
doel van ons asielbeleid is toch niet de aantallen zo laag mogelijk te
houden, maar om bescherming te bieden aan eenieder die daar krachtens
de door ons ondertekende vluchtelingen- en mensenrechtenverdragen
recht op heeft en een beroep op ons doet?