Thomas van Slobbe verzorgt Stoutenburglezing over eenvoud
STOUTENBURG, 20080918 -- Op zondag 5 oktober is Thomas van Slobbe de spreker tijdens de jaarlijkse Stoutenburglezing van het Franciscaans Milieuproject. Van Slobbe is oprichter/directeur van Stichting wAarde en koos als thema voor de lezing: `Bij de eenvoud van jezelf blijven, hoe houd je de kracht en pracht van de eenvoud overeind in een samenleving die van grote woorden aan elkaar hangt?'. De lezing zal van 15.00 tot 17.00 uur plaatsvinden op Kasteel Stoutenburg, Stoutenburgerlaan 5 in Stoutenburg. De entree bedraagt ¤ 6,-- (inclusief consumptie). per mail post@stoutenburg.nl.
De Stoutenburglezing wordt voor het elfde achtereenvolgende jaar georganiseerd door het Franciscaans Milieuproject, een woon-/werkgemeenschap die het in praktijk brengen en oefenen van een duurzame levensstijl centraal stelt. Eerdere lezingen werden onder anderen verzorgd door Ria Beckers, Herman Wijffels en Marianne Thieme.
Bomen voor koeien
Thomas van Slobbe is oprichter en directeur van Stichting wAarde in Beek-Ubbergen (www.waarde.nl), een kleine organisatie die echter door zijn ongebonden en onconventionele manier van denken erin slaagt ideeën en initiatieven in de wereld te zetten die grote natuurorganisaties, maar ook het ministerie van natuurbeheer, in beweging brengt. Bekende projecten (via radio, televisie en dagbladen) zijn o.a. `Bomen voor koeien', `Vlechtheggen', `De lege plek' en `Het smulbos'. Recentelijk zijn er initiatieven gestart rond jongeren en natuur en scharrelkinderen. Stuk voor stuk heel bijzondere en spraakmakende initiatieven. Van Slobbe verknoopt in zijn werk een blijmoedige levensfilosofie, spiritualiteit, en een diepe liefde voor mens, natuur, milieu en kunst. Ingewijden in de wereld van het natuurbeleid noemen zijn stichting dan ook de belangrijkste vernieuwer sinds jaren.
Waarden van eenvoud
Waarom koos Van Slobbe de eenvoud als thema voor zijn Stoutenburglezing: "De eenvoud levert tal van waarden die ik koester. In mijn werk als natuurbeschermer merk ik keer op keer dat het juist die simpele dingen zijn, die in het geweld van politiek en argument ten onder gaan."
"Voor het eerst in de geschiedenis van Nederland wonen er meer mensen in de stad dan op het platteland. Voor veel mensen is natuur, daardoor, niet vanzelfsprekend meer. Waar de kinderen vroeger door de weilanden naar school fietsten - en dus 'automatisch' werden blootgesteld aan weer en wind en de roep van de grutto in het voorjaar -, fietsen ze nu door asfalt en beton. Natuur wordt meer en meer buiten het gewone leven geplaatst en is steeds vaker iets dat 'waar je naar toe moet gaan', 'wat je beschermen moet' en 'waar je een standpunt over moet hebben'."
"Ik vind het, bijvoorbeeld, vreselijk als er overal en iedere keer opnieuw trotse, oude, prachtige bomen worden gekapt alsof het niets is. Maar als ik daar bezwaar tegen maak en er vervolgens een politiek debat met allerlei economisch belanghebbende over ontstaat, dreigt mijn simpele gevoel als sneeuw voor de zon te verdampen. Het is zó simpel om een boom prachtig en eerbiedwaardig te vinden, dat ik er ook niet veel meer over te zeggen heb. Het lijkt dan irrelevant... op zijn minst niet echt deskundig...en zeker niet belangrijk. Maar dat kan toch niet waar zijn."
"Hoe houd je de kracht en pracht van de eenvoud overeind, in een samenleving die van grote woorden aan elkaar hangt? Deze vraag vormt een rode draad in mijn leven en werk, en daar wil ik het in de Stoutenburglezing graag over hebben."
Franciscaans Milieuproject