Artsen zonder Grenzen
Bericht van dokter Anna vanuit Ethiopië
'Fatima's baby heeft geluk'
© MSF In het zuidoosten van Ethiopië, in de Somali-regio, bieden onze
teams basisgezondheidszorg in de plaatsen Degahbur, Cherrati en
Werder. Naast de droogte heeft de bevolking van de Somali regio ook te
lijden onder een gewapend conflict, dat in 2007 escaleerde. Dokter
Anna Greenham werkt in Werder en schreef hierover een persoonlijk
verslag.
'Het leven in de Somali-regio is hard. Er valt geen regen, het voedsel
raakt op en zelfs de kamelen gaan dood van de dorst. De
nomadenbevolking kan niet geen water vinden en ook geen land voor hun
vee om te grazen. Ze moeten dus wel gigantische afstanden afleggen om
te overleven. Velen hebben alles verloren en leven aan de rand van de
steden.
Eén daarvan is het stadje Werder, waar Artsen zonder Grenzen de enige
gezondheidsvoorziening vormt voor zo'n 40.000 mensen. Werder is een
stoffig, somber stadje. De meerderheid van de mensen woont in krotjes
met golfplaten daken of in hutjes opgetrokken uit klei. Er zijn geen
verharde wegen, er is geen stromend water en stroom is er maar een
paar uur per dag. Op de markt zijn er nauwelijks verse etenswaren te
verkrijgen.
Als ik je zou rondleiden in onze kliniek, zou je opkijken van hoe
basic alles is. Buiten staan er houten bankjes vol met wachtende
mensen. Sommigen daarvan hebben dagenlang gelopen om hier te komen.
Vaak hebben ze eerst hun heil gezocht bij medicijnmannen, en alleen
als ze ernstig ziek zijn, leggen ze de weg naar ons toe af. De
allerziekste patiënten nemen we op onze verpleegafdeling: 2 grote
tenten met matten op de vloer.
Het lijkt een chaos, maar het is echt verbazingwekkend hoeveel we
kunnen doen met zo weinig. We geven primaire en secondaire
gezondheidszorg, we behandelen tuberculosepatiënten en ondervoede
kinderen, begeleiden zwangere vrouwen, geven vaccinaties en trekken
daarnaast ook nog met mobiele hulpposten naar afgelegen gebieden. En
we trainen de medewerkers die wij hier geworven hebben, zodat we iets
achterlaten als we uiteindelijk hier weggaan.
Het is moeilijk om te zien hoe kinderen hier aan zulke simpele
aandoeningen kunnen overlijden: diarree, longontsteking, mazelen en
ondervoeding. Maar gelukkig lukt het ons deze kinderen te genezen.
Zoals Fatima* en haar 4-maanden oude baby. Ze had 4 dagen gelopen:
zonder water, zonder voedsel. Ze was zo uitgeput dat ze zelfs geen
moedermelk meer had. Haar baby woog nog slechts 2,5 kilo en was de
dood nabij.
We hebben moeder en kind direct opgenomen voor verpleging en
langzaamaan gaat het nu beter. Maar Fatima's baby heeft geluk. Haar
moeder had de kracht zo'n lange reis af te leggen. Voor vele anderen
geldt dat niet. Ondanks alle obstakels en uitdagingen, hou ik echt van
mijn werk. Het geeft zoveel voldoening om te zien hoe kinderen die in
kritieke toestand verkeren, er weer bovenop komen. Zonder ons zouden
ze het waarschijnlijk niet gered hebben. Artsen zonder Grenzen geeft
niet alleen gezondheidszorg, onze aanwezigheid geeft ook hoop aan een
bevolking die zo ontzettend vergeten en verwaarloosd is.'
Oktober 2008
* Naam gefingeerd vanwege veiligheidsredenen. Het verslag van Anna
dateert uit augustus.