Gemeente Eersel
Mantelzorg
Vier weken lang publiceren we een artikelenreeks met ervaringen van
mantelzorgers. In deze artikelen leest u ervaringen van mantelzorgers
en wordt duidelijk welke problemen mantelzorgers tegenkomen. Deze week
kunt u het tweede artikel van de deze reeks lezen.
Vooruitlopend op de Mantelzorgdag op 6 november in Eersel (aanmelden
of meer informatie bij het Lokaal Loket, tel: 0497-531369), publiceren
we vier weken lang een artikelenreeks met ervaringen van
mantelzorgers. In deze artikelen leest u ervaringen van mantelzorgers
en wordt duidelijk welke problemen mantelzorgers tegenkomen. Ook leest
u hoeveel voldoening het mensen geeft om een ander te helpen.
Wilt u meer informatie, hebt u behoefte aan steun of advies, of wilt u
uw verhaal ook graag vertellen, dan kunt u terecht bij het steunpunt
Mantelzorg of het Lokaal Loket in uw gemeente. Ook kunt u kijken op
www.mantelzorgdekempen.nl.
"Bent u mantelzorger?"
Dat zou best kunnen. Want ongeveer één op de tien Nederlanders is
mantelzorger. Iedereen die zorg verleent aan zieke of gehandicapte
familieleden of bekenden, wordt mantelzorger genoemd." Hieronder leest
u het verhaal van Anneke, die mantelzorger was voor haar moeder.
Het verhaal gaat over mijn moeder, ze is een paar maanden geleden
overleden, ze is 89 jaar geworden. De ziekte van Alzheimer is nooit
vastgesteld maar ze had wel symptomen die bij het ziektebeeld hoorde.
Het was niet altijd even makkelijk om op een goede manier met haar om
te gaan. De ene keer was ze erg meegaand en een andere keer erg
wantrouwig, boos op alles en iedereen. Het was heel dankbaar om voor
haar te kunnen en mogen zorgen maar emotioneel ook behoorlijk zwaar.
Het is en blijft je moeder, zij heeft altijd voor mij gezorgd en nu
zijn de rollen omgedraaid.
Ze was dan wel 89 en had zo haar beperkingen, maar ze woonde nog
redelijk zelfstandig in een aanleunwoning die grenst aan het
verzorgingshuis. Haar geestelijk vermogen ging op het laatst hard
achteruit, maar ook fysiek leverde ze veel in.
Zelf ben ik Anneke en ben de jongste uit een gezin van 12 kinderen. Ik
ben getrouwd met Paul, en wij hebben twee kinderen een zoon van 13 en
een dochter van 11. Buiten de zorg samen met mijn man voor mijn gezin,
ben ik werkzaam in de gezondheidszorg. Samen met een oudere broer zijn
wij de spil wat de mantelzorg voor moeder betreft .
Haar karakter is heel erg veranderd. Ze was soms zo ontzettend hard in
haar oordeel over andere mensen. Maar ze had ook hele lieve zachte
kanten die ook steeds meer zichtbaar werden, zo kenden wij haar ook
niet. Om 12 kinderen groot te brengen heeft ze altijd hard moeten
werken en was het redelijk zakelijk bij ons thuis. Knuffelen was er
niet bij, de laatste tijd was dat heel anders. Als mijn broer bij haar
kwam en hij weg wilde gaan zonder haar een knuffel te hebben gegeven
werd hij door haar terug geroepen, eerst een knuffel anders mocht hij
niet gaan.
Ik hield en hou nog steeds veel van mijn moeder, en ben heel blij dat
ik dit voor haar heb kunnen doen. Maar ook is het moeilijk te
accepteren dat zij zo achteruit ging. Van een zelfstandige en kordate
vrouw naar een vrouw die bijna volledig afhankelijk was van de
Professionele zorg en van haar kinderen, kleinkinderen en
achterkleinkinderen.
Hoe leer je in hemelsnaam omgaan met het feit dat je moeder zo
achteruit gaat? Samen met mijn broers en zussen hebben we de afspraak
gemaakt dat we het niet zouden laten gebeuren dat ze opgenomen moest
worden. Met zijn allen hebben we een rooster gedraaid zodat er elk
dagdeel iemand aanwezig was. Heel langzaam veranderde ze in een vrouw
die steeds minder in haar omgeving ging herkennen, en erg in het
verleden ging leven.
Ik voelde me soms heel machteloos. Omwille van haar, en door het fijne
contact met mijn broers en zussen hebben we het met zijn allen
volgehouden.
Een paar maanden geleden is mijn moeder na een kort ziekbed thuis
overleden. We hebben haar bij elkaar twee jaar intensief verzorgd . En
ook toen ze was overleden is ze in huis gebleven. We hebben haar een
uitvaart gegeven zoals ze die zelf had gewild. Een koninklijke
begrafenis heeft ze gehad, zo zei een van mijn zussen.
Ik denk met een goed gevoel en met plezier terug aan de periode dat
mantelzorg centraal stond in mijn leven. Natuurlijk mis ik mijn moeder
nog elke dag maar ik kan het een ieder aanraden, het is het waard, en
ik weet dat ik ook namens al mijn broers en zussen spreek.
Gelukkig is er nu voldoende ondersteuning voor elk soort mantelzorger
via het steunpunt mantelzorg. Wilt u meer informatie, hebt u behoefte
aan steun of advies, of wilt u uw verhaal ook graag vertellen, dan
kunt u terecht bij het steunpunt Mantelzorg of het lokaal loket in uw
gemeente. Ook kunt u kijken op www.mantelzorgdekempen.nl .