Socialistische Partij
dinsdag 11 november 2008
800 miljoen bezuininging op AWBZ betekent al snel twee miljoen voor Alkmaar
Het kabinet gaat 800.000.000,00 euro bezuinigen op de AWBZ. Dat zijn
bezuinigingen op de zorg aan gehandicapten, aan mensen met geestelijke
beperkingen, aan ouderen, mensen die langdurig lijden aan een
psychiatrische aandoening en mensen met een thuiszorgindicatie. De
fractie wil precies weten wat dit voor Alkmaar betekent en gaat
voorstellen doen om de klap binnen onze stad op te vangen.
Valse keuze tussen AWBZ en WMO
Tijdens de begrotingsbehandelingen gaf wethouder van Veen al aan hij
hiervoor geld gaat inzetten dat is overgebleven uit het WMO budget van
2007 en 2008. Dat lijkt aardig. WMO afhankelijken klinkt minder urgent
als AWBZ afhankelijken. De werkelijkheid is anders. Mensen die op dit
moment tussen de wal en schip vallen omdat ze niet voor zich zelf
kunnen zorgen, maar er nog steeds niet ernstig genoeg aan toe zijn dat
ze recht hebben op professionele zorg, zijn afhankelijk van WMO
gefinancierde huishoudelijke verzorging (alfazorg). Projecten die in
vroeg stadium zorgen dat jongeren niet ontsporen vallen ook onder het
WMO budget.
Zorg aan jongeren is zorg dragen voor de toekomst
De WMO betaalt ook aan zorg voor kinderen en jongeren die of te weinig
aandacht krijgen of juist met normale aandacht niet toekomen. Het CDA
is de partij van verantwoordelijkheid terugleggen bij de ouders en de
gemeenschap waar deze ouders toe behoren. De wereld waar het gezin de
hoeksteen van de samenleving is. Dat is een samenleving waar we
individuele keuzevrijheid voor eigen levensstijlen ontkennen en waar
we de minder aantrekkelijke en uiterste randjes vanaf hebben gesneden.
De risicogroepen zitten in die randjes. Daar bezuinigt het CDA nu op.
De SP noemt dit wegkijken van de minder aantrekkelijke werkelijkheid
Het gelukkige gezin koste wat kost als voorbeeld centraal stellen, is
een ontkenning van problematische een ouder gezinnen, cultureel
ontspoorde jongeren, individualisering onder jongeren waar ouders en
scholen geen grip meer op hebben en ontkenning van de prikkelende
werking van internet, televisie en andere media, waardoor jongeren
zich losweken van onze samenleving. Huiskamerprojecten als in de
Rekere, Parkhof en het buurtvaderproject in Overdie zijn van die
typische projecten die gmeentelijke ondersteuning nodig hebben.
Sociaal isolement
De vraag naar huishoudelijke verzorging is teruggelopen. We zouden
kunnen stellen dat het ontmoedigingsbeleid heeft gewerkt. Wie zijn er
ontmoedigd? Dat zijn de mensen die niet het vermogen hebben om voor
hun belangen op te komen en verder niemand kennen die dat op juiste
wijze voor hen doet. Door niet actief de ze mensen op te zoeken en hen
daardoor niet de mogelijkheden van de minst intensieve vorm van zorg
aan te bieden, de huishoudelijke verzorging, worden mensen veroordeeld
tot sociaal isolement. Deze mensen dreigen nu de dupe te worden van de
valse uitruil tussen de uitgeklede AWBZ en de onvoldoende ingezette
WMO.