Hogeschool Windesheim
Persbericht, 20 november 2008
Nog maar kort geleden werd er steen en been geklaagd dat kinderen
onvoldoende kennis hebben van de geschiedenis. Inmiddels wordt
Nederland overspoeld door âgeschiedenis-achtigeâ programmaâs en is er
de Canon. Ook in de 19e en 20ste eeuw kende Nederland een rijke
verhaallijn van de geschiedenis, veelal opgetekend door onderwijzers
uit het protestants-christelijk onderwijs. Tien van deze schrijvers
zijn onderwerp van onderzoek geweest. De bevindingen zijn uitgebracht
onder de titel âDe geschiedenis aan het volk verteld, Populaire
protestants-christelijke geschiedschrijving in de negentiende en
twintigste eeuwâ. Samensteller is emeritus hoogleraar geschiedenis aan
de VU, prof.dr.G.J. Schutte.
Op dinsdag 9 december verzorgt hij een lezing over dit onderwerp bij
Windesheim, gebouw D, van 15.00 â 17.00 uur. Iedereen is van harte
welkom.
In april van dit jaar is het boek âDe geschiedenis aan het volk
verteld, Populaire protestants-christelijke geschiedschrijving in de
negentiende en twintigste eeuwâ verschenen. Samensteller is emeritus
hoogleraar geschiedenis aan deVrije Universiteit, prof. Dr. G.J.
Schutte. In de 19e en 20ste eeuw waren er een aantal schoolmeesters
die het geschiedenisverhaal dat ze in de klas vertelden, opschreven en
uitgaven. Met deze verhalen hebben zij een grote bijdrage geleverd aan
de geschiedschrijving van Nederland die daarmee tegelijk een
protestants-christelijke lading kreeg. Schrijvers waren o.m. W.G. van
der Hulst, Louwrens Penning, Philippus Johannes Kloppers en Pieter de
Zeeuw. Deze verhalen verschenen in boekvorm en werden niet zelden als
kerstgeschenk aan kinderen gegeven die deelnamen aan de zondagsschool.
Deze verhalen hebben een grote invloed gehad op de geschiedschrijving
en kennis van de Nederlandse geschiedenis en hebben meer mensen
bereikt dan menig wetenschappelijk onderzoek. Hoewel de boekjes
bedoeld waren voor kinderen en voor hen waren geschreven, bereikten de
toegankelijke verhalen ook de ouders die niet zelden ook zelf weinig
scholing hadden genoten.
Het succes van de verhalen zat hem ook in de formule die werd
gehanteerd. Een gefingeerd persoon opvoeren, de hoofdrol laten spelen,
tegen een geschiedkundige achtergrond. Op die manier konden mensen
zich identificeren met de hoofdpersoon en werd het geschiedenis
verhaal onthouden.